میدان گازی پارس جنوبی که بزرگترین منبع گازی مستقل جهان است روی خط مرزی مشترک ایران و قطر در خلیج فارس و به فاصله 105 کلیومتری ساحل جنوبی ایرن « منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس» قرار دارد . وسعت این میدان 9700کیلومتر مربع و بخش متعلق به ایران 3700 کیلومتر مربع می باشد که بر اساس آخرین برآورده های انجام شده ذخیره گاز در بخش ایران بیش از 147 تریلیون متر مکعب گاز طبیعی و افزون بر 18 میلیارد بشکه میعانات گازی را در خود جای داده است که معادل 9% کل ذخایر گازی جهان و حدود 48 % ذخایر گازی شناخته شده کشور ایران است . با توجه به وسعت این میدان ، توسعه آن در فازهای مختلف با هدف تأمین تقاضای رو به رشد گاز طبیعی مورد نیاز کشور ، تزریق آن به میادین نفتی و همچنین صادرات گاز ، میعانات گازی و خوراک واحدهای پتروشیمی در دستور کار شرکت ملی نفت ایران قرار گرفت . در حال حاضر برنامه ریزی اجرای عملیات 14 فاز فرآوری گاز در منطقه ویژه اقتصادی انرزی پارس پیش بینی شده است که با توجه به ظرفیت مخزن و مطالعات مهندسی مخزن تا 28 فاز و حتی بیشتر قابل توسعه است . به علاوه 15 مجتمع پتروشیمی و نیز طیفی وسیع از صنایع پایین دست پتروشیمی ، صنایع مختلف مرتبط ، صنایع نیمه سنگین ، صنایع دریایی و کاربریهای خدماتی در این منطقه پیش بینی شده است و برای عظمت این میدان گازی همین جمله بس که : اگر استفاده از دیگر میادین گازی جهان را کاملا متوقف نموده و فقط از میدان گازی پارس جنوبی بخواهیم گاز مصرفی کل جهان را تأمین کنیم این میدان ( پارس جنوبی ) قادر است به تنهایی گاز 15 الی 20 سال آینده جهان را تأمین نماید . تأسیس منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس : منطقه اقتصادی انرژی پارس در سال 1377 ( در دولت اصلاحات خاتمی ) به منظور بهره برداری از منابع نفت و گاز حوزه پارس جنوبی و انجام فعالیتهای اقتصادی در زمینه نفت و گاز و پتروشیمی تأسیس شده است . هدف از تأسیس منطقه اقتصادی پارس : ایجاد تسهیلات لازم در زمینه اجرای به موقع پروژ های مختلف نفت و گاز ـ ایجاد زمینه مناسب مشارکت های داخلی و خارجی با هدف توسعه صنایع نفت و گاز و پتروشیمی و دیگر صنایع وابسته و پایین دست ـ فراهم کردن زمینه اشتغال در منطقه و جذب نیروی کار ماهر و نیمه ماهر استانهای همجوار با توجه به تأثیرات مثبت این امر در محرومیت زدایی و رشد و شکوفایی اقتصادی استان های بوشهر ، فارس و هرمزگان