به طور کلی فرآیند پذیری رابرها(کائوچوها) به ?دسته تقسیم می شود که عبارتنداز:

  -    فرآیند پذیری خوب: مانند:BR-NR-SBR-NBR

  -   فرآیند پذیری متوسط:مانند: EPDM-EPM (در بعضی مواقع بخصوص در غلتک سخت است)

  -   فرآیند پذیری ضعیف: مانند:Butyl

    ** قیمت:

   اکثر رابرها از نظر قیمت مناسب هستند.

   مثل: NR-SBR-NBR

   2-پرکننده ها یا فیلرها(Fillers):

   فیلرها موادی به شکل پودر جامد هستند.

   هدف از اضافه کردن فیلرها به آمیزه 2 چیز است:

   - اولا فیلرها ارزان قیمت هستند که با اضافه کردن آن به آمیزه ،قیمت آمیزه پایین می آید.

   - فیلرها بعضی از خواص آمیزه رابری را افزایش می دهند.

   *استفاده از فیلرها باعث افزایش مدول (سختی) می شود.

   انواع فیلرها عبارتند از:

    دوده(N550-N660-N330-N220-N660-…) – پودر تالک – کائولین – اکسید روی –

    سیلیکات آلومینیوم

   3- کمک فرآیندها(Processing Aids):

   موادی هستند که برای افزایش فرآیند پذیری آمیزه به کار برده می شود.

   یعنی ویسکوزیته را کم می کنند.

   فیلرها فرآیند پذیری را کاهش می دهند به همین دلیل از کمک فرآیندها استفاده میشود.

   این مواد اغلب به صورت روغن های مایع هستند.

  *** کمک فرآیند هابه ? دسته ی آروماتیک ، آلیفاتیک ، نفتیک تقسیم میشوند.

   *روغن از 2phr-20phr   به آمیزه اضافه می شود.

   هر چه میزان فیلر مصرفی زیادتر باشد میزان روغنی که می زنیم بالاتر می رود.

   اثر روغن وکمک فرآیندها:

   کمک فرآیندها تا حدودی کاهش و ?? را افزایش می دهند.

   در بعضی موارد بعضی از کمک فرآیندها مقاومت اکسیداسیونی و اوزونی را فزایش

   می دهند،زمانی که روغن یا واکس بتواند روی سطح قرار گیرد جلوی اکسیژن را میگیرد.

   رزین هایی که به عنوان کمک فرآیند استفاده می شوند مدول(سختی) را کاهش میدهند.

   انواع کمک فرآیندها عبارتند از:

   روغنهای معدنی – پارافین ها – واکسهای معدنی – رزینهای کومارون و ایندین –

   استئارات روی – فکتیس

   4-شتاب دهنده ها(Accelerators):

   گوگرد به تنهایی عامل ولکانیزاسیون کندی است. حتی با استفاده از مقدار بسیار

   زیاد گوگرد در درجه حرارت های بالا و صرف زمان گرمادهی طولانی ،باز هم اتصالهای

   عرضی تشکیل شده وضعیت مناسبی نداشته و آمیزه ولکانیزشده حاصل ، خواص

   خوبی نخواهد داشت.تنها با استفاده از شتاب دهنده های ولکانیزاسیون است که

   می توان با کیفیتی متناسب با سطح به تکنولوژی عصر حاضر دست یافت.

   به طور کلی شتاب دهنده ها سرعت واکنش را افزایش وزمان واکنش را کاهش می دهد.

   انواع شتاب دهنده ها عبارتند از:

      TMTD-MBTS-ZDMC-DPG-ETU-MBSS-PTA-TMTM-PPC-DOTG-PEP-DOTG  

   5-بازدارنده وتاخیر اندازها(Inhibitor):

   این مواد سرعت واکنش را کاهش و زمان واکنش را افزایش می دهد.

   مانند: PVI

   6-آنتی اکسیدانتها و آنتی اوزانات ها(Antioxidant & Antiozonat):

    این مواد مقاومت اکسیداسیونی(واکنش با اکسیژن) ومقاومت اوزوناتی را بالا می برد

    و مانع تخریب آمیزه می شود.

   *این مواد با دو مکانیسم جلوی تخریب ماده را می گیرند:

      - مکانیسم فیزیکی: موادی هستند که پس از استفاده در آمیزه از داخل آن مهاجرت

        کرده روی سطح یک لایه نازک را تشکیل می دهند.

      -مکانیسم شیمیایی : در این روش پایدار کننده در مجاورت زنجیر پلیمر قرار میگیرد

       وزمان حمله اکسیژن با یک واکنش شیمیای اجازه تخریب زنجیر را نمی دهد.

*این مواد معمولا بین 0.5 Phr-5 Phr   در آمیزه استفاده می شوند.

*اطن مواد تاثیر چندانی روی فرآیند پذیری و سختی ندارند.

7-عوامل فوم زا یا اسفنجی کننده(Foaming Agent Blowing):

برای تهیه فوم از یک سری مواد استفاده می شود.عواملی که باعث می شود آمیزه

 ما متخلخل(اسفنجی) شود.کار این مواد این است که در داخل آمیزه حبابهای ریز

 هوا تولید می کند.

این مواد سختی را کاهش می دهند(تخته کفش های جدید با این روش تولید می شوند).

 ادامه...

مصرف فراوان و متنوع الاستومرهای مصنوعی در صنعت خودروسازی، ما را بر آن داشت تا به معرفی و کاربرد الاستومرها، در صنعت خودرو بپردازیم. گفتنی است که با توجه به وسعت کاربردی هر یک از این الاستومرها، سعی شده است اطلاعات در حد آشنایی خوانندگان محترم منتقل شود.

پلی‌اتیلن و پلی‌پروپیلن، پلیمرهایی هستند با دمای انتقال شیشه‌ای بسیار پایین و دارای ماهیت بلورینگی که به دلیل همین ماهیت، فاقد خواص لاستیک بوده و به‌عنوان پلاستیک مورد مصرف قرار می‌گیرند. با کوپلیمر کردن اتیلن و پروپیلن و برهم‌زدن نظم ساختمانی هر یک از این هموپلیمرها، می‌توان ویژگی بلورینگی را از پلیمر سلب و پلیمری با ویژگی لاستیکی پدید آورد. کوپلیمر تشکیل شده با این روش، EPR نامیده می‌شود که دارای ماهیت کاملاً اشباع بوده و به دلیل همین ماهیت، از مقاومت جوی و حرارتی بالایی برخوردار است، اما این الاستومر به‌علت عدم وجود پیوند دوگانه در ساختار شیمیایی فاقد قابلیت پخت گوگردی و فقط با سیستم پخت پراکسیدی پخت می‌شود. برای حل این مشکل، از منومر سومی (منومر DN) در واکنش با اتیلن و پروپیلن استفاده می‌شود. به این ترتیب، ترپلیمری حاصل می‌شود که حاوی پیوند دوگانه بوده و قابلیت پخت گوگردی را پیدا خواهد کرد. این ترپلیمر EPDM نامیده می‌شود.

 ادامه مطلب...