تاریخچه کابلهای زیردریایی
این مقاله به بررسی تاریخچه کابلهای زیردریایی که سهم چشم‌گیری از زیرساخت شبکه ارتباطات جهانی را به خود اختصاص داده‌اند،می‌پردازد. حتی در دوره فناوری‌های GPS، وای‌فای و کامپیوترهای لوحی نیز نباید فراموش شود که بخش قابل‌توجهی از ارتباطات از طریق کابل‌ها و نه امواج بی‌سیم صورت می‌پذیرد. به همین ترتیب، کابلهای زیردریایی نیز سهم چشم‌گیری از زیرساخت شبکه ارتباطات جهانی را به خود اختصاص داده‌اند و اکنون شبکه پدید آمده از این کابل‌ها می‌تواند پنجاه میلیون تماس تلفنی همزمان را پشتیبانی کند.
بیش از 150 سال از وقتی که نخستین پیغام الکترونیکی دنیا راه خود را به آهستگی از میان اقیانوس اطلس شکافت تا به مقصد برسد، گذشته‌است. پیغام مذکور در سال 1858 از سوی ملکه ویکتوریای بریتانیا به جیمز بیوکنن رئیس جمهور ایالات‌متحده ارسال شد و با این‌که تنها حاوی 98 واژه بود، شانزده ساعت طول کشید تا به دست گیرنده‌اش برسد. اما امروز مکاتبات میان قاره‌ای در یک چشم به هم زدن انجام می‌شوند. ارتباطات پیشرفته با بهره‌گیری از کابلهای فیبر نوری باندپهن که با گذر از اقیانوس‌ها، کشورهای جهان را به هم متصل می‌کنند، امکان‌پذیر شده‌است. در همین راستا، شرکت انگلیسی Cable&Wireless در قالب یک تاریخچه تصویری، استقرار نخستین کابلهای ارتباطی را با کاربرد تجاری در آن‌سوی اقیانوس اطلس به نمایش گذاشته است. این زیرساخت ارتباطی در سال 1866 و با همکاری کنسرسیومی از شرکت‌های تلگراف انگلیسی ایجاد شد، ضمن این‌که کشتی بخار و آهنین SS Great Eastern که توسط مهندس معروف، ایزامبارد کینگدام برونل طراحی شده‌بود، در استقرار این کابل‌ها در اقیانوس اطلس و نیز بین شهرهای بمبئی در هندوستان و پورث کورنو در انگلستان نقش بزرگی ایفا کرد. این تصویر کشتی کابل‌کشی کولونیا را در حال کشیدن کابل بین شهر پورث کورنو و فایال در سال 1906 نشان می‌دهد.
پورث کورنو تا مدت‌ها، مقصد انبوهی از کابلهای ارتباطی به شمار می‌آمد و در واقع بزرگ‌ترین ایستگاه کابل در دنیا بود. در این عکس کارگران، کابلهای تلگراف را که تا ساحل پورث کورنو رسیده در زیر زمین جای می‌دهند. در آغاز سرعت ارسال پیغام‌ها پایین بود. در سال 1870 سرعت ارسال اطلاعات تقریباً ده کلمه در دقیقه بود و به این ترتیب 37 روز طول می‌کشید تا رمان «جنگ و صلح» تولستوی توسط این شبکه ارسال شود.هزینه ارسال پیغام از انگلستان به ایالات‌متحده نیز گران بود و ارسال نخستین پیغام تجاری در سال 1873 که تنها بیست کلمه داشت، بیست پاوند هزینه برداشت. ارزش بیست پاوند در سال 1983 به حساب امروز حدود 900 پاوند می‌شود.
شرکت Cable&Wireless Worldwide همین امروز نیز به استقرار کابلهای ارتباطی جدید دریایی در سراسر جهان اشتغال دارد. این کابل‌ها در پاسخ به تقاضا برای دسترسی سریع‌تر به سرویس‌ها و داده‌های اینترنتی با کاربردهای گوناگون شخصی و تجاری کشیده می‌شوند. از جمله مشتریان C&W کشورهای شرق و غرب آفریقا هستند که در تلاشند اتصال‌های اینترنتی خود را گسترش دهند. این شرکت با همکاری شرکای جهانی خود، مشغول توسعه اتصال‌های فیبرنوری بین افریقای جنوبی و شمالی و نیز اروپا است تا این شبکه کابلی را به گزینه‌ای جایگزین برای باندپهن ماهواره‌ای در کشورهایی مانند توگو و نامیبیا تبدیل کند.
این تصویر عرشه کشتی کابل‌کشی را نشان می‌دهد. کابل‌هایی که از آن‌ها استفاده نمی‌شود از عمق آب‌ها خارج می‌شوند تا در جای دیگری به کار گرفته شوند. یکی از مواردی که طی این 150 سال تغییر نکرده، چگونگی بازیابی کابل‌ها است که مانند گذشته یک قلاب را به انتهای یک طناب پنج مایلی می‌بندند تا کابل‌ها را با آن از عمق آب درآورند. شگفت این‌که اکنون قیمت این طناب‌ها از کابل‌هایی که بازیابی می‌شوند، گران‌تر است.
همان‌طور که در عکس نشان داده شده، در نزدیک ساحل کابل‌ها در زیرزمین قرار داده می‌شوند تا از هرگونه برخورد با کشتی‌ها دور نگه داشته شوند.به طور کلی شرکت C&W تعداد 69 سیستم کابلی را در سراسر جهان راهبری می‌کند که شامل مجموعه‌ای پانصد هزار کیلومتری از کابلهای فیبرنوری در 152 کشور جهان است. با این مقدار کابل می‌توان دوازده بار دور زمین را کابل کشید. شبکه مذکور، هم مسیرهای زمینی و هم مسیرهای زیردریایی را شامل می‌شود. کابلهای زمینی از هنگ‌کنگ تا چین و کابلهای زیردریایی از ژاپن تا ایالات متحده کشیده شده‌اند.
قدرت کابلهای امروزی چنان است که بتوانند در شرایط موجود در زیر دریا مقاومت کنند، اما در مواردی هم دیده شده که کوسه‌ها بعضی از این کابل‌ها را پاره کرده‌اند.
منابع:
- سایت سیلیکون
- سایت Zdnet انگلستان
- منبع عکس‌ها بایگانی شرکت Cable&Wireless Worldwide است.
تاریخچه کابلهای زیردریایی
