با تدبیر زندگی کنید

 

برای زندگی کردن باید سختکوش بود، اما نه از آن سختکوشی هایی که تاب و توان را از آدمی می گیرد.برای زندگی کردن باید تدبیر داشت و باید یاد گرفت که هیچوقت همه چیز مطابق میل ما نیست و همه ی آدم های دنیا نمی توانند مثل ما فکر کنند.اما کلیدهایی وجود دارد که می توان باآنها مبارزه با دشواری های زندگی را شروع کرد تا دیگر این زندگی نباشد که بار خودش را بر ما تحمیل می کند.

عصبانی نشوید

عصبانیت یک حالت هیجانی است که از لحاظ شدت می تواند خفیف، شدید یا ویرانگر باشد.همانند دیگر هیجانات، عصبانیت موجب تغییرات متعدد زیستی و فیزیولوژیکی می شود؛ مثل افزایش فشار خون، ضربان قلب، تنفس و همچنین افزایش میزان تولید انرژی از آدرنالین و نورآدرنالین، برانگیختگی شدید فیزیولوژیکی مشخصه ی آن دسته از حالات هیجانی است که جاندار را برای عمل فرار یا جنگ آماده می کند.عصبانیت می تواند ناشی از عوامل درونی یا بیرونی باشد.شما می توانید از دست فرد مشخصی، مثل یک همکار یا از یک حادثه (ترافیک یا پرواز لغو شده)عصبانی شوید.عصبانیت شما می تواند ناشی از نگرانی یا تفکر شما درباره ی مسایل شخصی باشد.

بیان عصبانیت به روش مثبت

روش طبیعی و غریزی بیان عصبانیت رفتار پرخاشگرانه است.عصبانیت یک پاسخ طبیعی انطباقی در برابر تهدیدهاست و غالباً عصبانیت احساسات و رفتار ما را برمی انگیزد تا از خود در مقابل مهاجم دفاع کنیم یا با او بجنگیم.بنابراین میزان معینی از عصبانیت برای ادامه ی حیات لازم است.از سوی دیگر، ما نمی توانیم به هر فرد فردی یا شیئی که ما را عصبانی و ناراحت کرده است، حمله کنیم؛ زیرا قوانین، هنجارهای اجتماعی و عقل سلیم تا حدود زیادی از شدت عصبانیت ما می کاهد.اما پرخاشگری می تواند سرکوب شود و آنگاه تغییر جهت دهد یا در قالب جدیدی خود را آشکار کند.هدف از بازداری و سرکوبی آن است که رفتار سودمند تری داشته باشیم.خطر سرکوبی عصبانیت این است که اگر بالأخره خود را آشکار نکند، می تواند تأثیرات دورنی برشما داشته باشد.عصبانیتی که متوجه درون است ممکن است موجب بالا رفتن فشار خون، افسردگی و حتی سکته شود، عصبانیت های تخلیه نشده همچنین موجب مشکلات دیگری می شود؛ مثل خودخوری، عیب جویی دایمی و رفتار پرخاشگری انفعالی، افرادی که دائماً دست رد به سینه ی دیگران می زنند، از هر چیزی خرده می گیرند و عیب جویی می کنند، یاد نگرفته اند که چگونه عصبانیت خود را به روش مثبت بیان کنند.جای تعجب نیست که آنان نتوانند با دیگران روابط اجتماعی سالم داشته باشند.روش دیگر این است که شما خود را از درون آدم آرام کنید.از این طریق نه تنها می توانید رفتارهای بیرونی خود را کنترل کنید، بلکه می توانید پاسخ های دورنی خود را نیز مهار کنید.

حسود نباشید

حسادت واکنشی است که از نزدیک دو سالگی شروع می شود و با رشد کودک ممکن است تا برزگ سالی ادامه یابد بر طبق الگوهای مختلف فرهنگی به صورت های متفاوتی جلوه گر شود.حسادت در کودک پاسخ طبیعی است به محرک ها و هنگامی ایجاد می شود که به اعتقاد وی عاطفه یامحبتی را از دست داده باشد، در الگوی حسادت غالباً نوعی ترس نیز وجود دارد، زیرا حسود احساس می کند که دیگری عاطفه ی شخص مورد علاقه ی او را نسبت به وی به خطر انداخته است یا مقامی را که او انتظار رسیدن به آن را داشته، دیگری احراز کرده است.حالا ممکن است این حسادت در بزرگ سالی هم دیده شود، به ویژه در مکان هایی چون محل تحصیل و سایر مکان هایی که به نوعی میان افراد شکل می گیرد.پس اگر می خواهید آرام زندگی کنید و با سختی های زندگی مبارزه، حسود نباشید.

حسادت را کنترل کنید

برای جلوگیری از رشد حسادت در کودکی، لازم است پدر و مادر توجه داشته باشند که کودک را به دلیل حسادت مورد ملامت و سرزنش قرارندهند، بلکه با برخوردهای حساب شده در حذف علت های آن گام های مؤثری بردارند.پدر و مادر می تواند با خودداری از تنبیه و کنار کشیدن ظاهری خود، رفتار او را نادیده بگیرند و احساس ارزشمندی شخصیت و محبوبیت را در او تقویت کنند.اگر والدین در برخورد با کودک واکنش های حسادت آمیز وی را تشدید کنند و او را به شدت خشمگین کنند، تأثیرات منفی زیادی را دراو ایجاد خواهند کرد.اما در بزرگسالی کار کمی دشوارتر می شود.برای درمان حسادت در بزرگسالی ابتدا شناخت ریشه ی آن ضروری است تا بتوان با مقابله و از بین بردن آن، حسادت را درمان کرد.البته ریشه ی اصلی حسادت ضعف فکری در نحوه ی تلقی امور و بدبینی است.
اما دلیل هرچه باشد، حسادت حسی آزاردهنده است که با راه حل های مختلف می توان آن را از بین برد یا از شدت آن کاست.توجه به رحمت و حکمت خداوند، توجه به موقعیت ها و امکانات شخصی و توجه به ضررهای حسادت از جمله راه حل های تئوری مقابله با این احساس است.اما برای درمان عملی حسادت نیز راه های دیگری وجود دارد که تمرین بی اهمیت بودن نسبت به حسادت و رفتار بر ضد آن و ایجاد رابطه ی عاطفی مثبت میان خود و فرد مورد حسادت از جمله ی این راه هاست.

رقابت ممنوع

بیشتر آدم ها دوست دارند با هم رقابت کنند، غافل ازآن اینکه رقابت چیز خوبی نیست.در رقابت ما طرف مقابل مان را همچون یک رقیب می بینیم که باید به هر طریق ممکن او را کنار بزنیم.اما اگر به جای رقابت سعی کنیم با هم رفاقت کنیم و در عین حال با هم صمیمی باشیم، آن وقت زندگی شیرین می شود.ولی همیشه این اتفاق نمی افتد، چراکه بیشتر آدم ها در مسیر رقابت با یکدیگر قرار می گیرند.اما باید دانست برای اینکه با آدم هاب طالب رقابت، درست و با تفاهم زندگی کنیم راه هایی وجود دارد.برای این کار باید از هر چیزی که این افراد را تحریک به رقابت می کند دوری کنیم، یعنی خود ما زمینه یی را فراهم نکنیم تا از جانب ما احساس خطری فرد را تهدید کند تا او نیز برای جبران این وضعیت دست به تکاپو بزند.البته وارد شدن در این عرصه کمی سخت است، چون به هر حال تلاش برای سبقت گرفتن از دیگران را نمی توان نادیده گرفت.ولی سبقت گرفتن از دیگران خوب است چون در این حالت ما طرف مقابل مان را نه یک رقیب، بلکه دوستی می دانیم که با رفاقت با او می توان از او جلو افتاد.البته گام نهادن در این مسیر نیز کار آسانی نیست؛ چرا که همیشه زمینه برای سبقت گرفتن مهیا نمی شود، ولی به هر حال این یک کار ناشدنی نیست.پس باید دانست که برای زندگی کردن باید مبارزه کرد و بدون عصبانیت و حسادت و رقابت به بهتر شدن زندگی فکر کرد.
منبع:هفت روز زندگی شماره 94.