کربلایی محمد حسینی

     به روایت حاج علی داد زاهدی‏

 حدود 6 کیلومتر بعد از «آب باد» به روستای قدیمی «کربلایی محمد حسینی» می‏رسیم. کربلایی محمد حسین یک شخص موهوم و ناشناخته است، هیچ کس درباره ی او هیچ چیز نمی‏داند، هیچ وارثی هم ندارد. محتمل است که این اسم از زمان مالکیت اردکانی ها به میراث مانده باشد .

  در حدود 200 سال قبل ازاین، روستای «کربلایی محمد حسینی» در محلی به نام «لباریکو» قرار داشته است. لباریکو یک دره ی تنگ است که در یک فصل تابستان گرفتار سیلاب شد و تمام خانه‏های مردم را آب برد. از همان موقع اشخاصی مانند شرون ،کمال و نجف به دره ی «پلنگی» رفته، در کنار چشمه‏ی به همین نام رحل اقامت افکند ند، کسانی دیگری به نام‏های شاه محمد و دهراب به نقطه‏ی به نام «پراسپیدی» نقل مکان نموده ودرآن نقطه برای خود آبادی برپاکردند. «پراسپیدی» درست در نقطه‏ی مقابل شنبه آباد امروزی، در ناحیه‏ی فوقانی چشمه ی «اتابک» واقع است، که تا سال دردی، یعنی 110 قبل ازاین برقرار بوده است. در سال دردی همه ی اهالی پراسپیدی مردند، فقط 4 نفر زنده ماندند که از آن جا فرار کرده و آمدند در محل کنونی «کربلایی محمد حسینی» اقدام به خانه سازی نمودند. بدین ترتیب روستای «کربلایی محمد حسینی» بیش از100 سال قبل با همان 4 خانوار شروع به کارکرد، تا امروز که به تعداد 60 خانوار می‏رسد، به فعالیت خود ادامه داده است .

 امروزه نیز روستای «کربلایی محمد حسینی» به دو قسمت مجزی، به فاصله‏ی 1700 متری دور از هم تقسیم شده است، قسمت قدیمی آن  در فاصله ی 1700 متری دور از جاده ی تنگ شول، در محل تنگی به نام «گِندی کاری = عدس کاری» برقرار است، که به همان اسم «کربلایی محمد حسینی» شناخته می‏شود. و ناحیه ی جدید که در زیر دست جاده ی تنگ شول واقع است، به اسم «شنبه آباد» شناخته می شود. " شنبه آباد " حدود 16 خانوار است.  فضای آموزشی «کربلایی محمد حسینی» در محل «شنبه آباد»  ساخته شده است. در حدود 15 سال قبل ازاین اولین بار کسی به نام «شنبه علی» در این جا برای خودش خانه ساخت، قبل از آن این اراضی موسوم به اراضی  " سک میش" بود، گفته می‏شود که در زمان قدیم، یک روزی یک قلاده گرگ به گله ی گوسفند حمله نموده و یکی از گوسفندان را از گله جدا می‏کند، سگ چوپان هم به دنبال گرگ به راه می‏افتد،  چنان می‏شود که گوسفند جلوتر، گرگ به دنبال گوسفند و سگ هم از دنبال گرگ، می‏دوند تا هرسه به این اراضی می رسند و هر سه  از نفس می‏افتند .

 مالکین املاک «کربلایی محمد حسینی»  آقایان لطف علی خان کشکولی و عزت اللّه  خان کشکولی بودند. آن‏ها شش دانگ املاک «کربلایی محمد حسینی»  و 2 دانگ دیگر از املاک «شول گپ» را فروختند به حاج میرزا جان اردکانی به مبلغ 40 هزار تومان که تا زمان اصلاحات ارضی د رتملک حاج میرزا جان قرار داشت.  در زمان اصلاحات ارضی تقسیم به نسبت شد .

 ساکنین «کربلایی محمد حسینی» مرکب از چهار طایفه شامل:  شاه محمدی، دهرابی، نجفی و گازار گاهی هستند. گفته می‏شود که بنکوی گازارگاهی در اصل از «نور آباد ممسنی» آمده‏اند، نجفی‏ها از «پلنگی» و دهرابی و شاه محمدی اصلا اردکانی می‏باشند. شاه محمد و دهراب دو برادر بودند. که ابتدا درمحل " لباریکو " سکونت اختیار نمودند، درآن جا خانه‏های شان را سیل برد، سپس به «پر اسپیدی» نقل مکان کردند، ازآن درد بزرگ جان سالم به در بردند، درآخر روستای «کربلایی محمد حسینی» رابنیاد گذاردند .

 در ناحیه ی قدیمی روستای «کربلایی محمد حسینی» یک باب مسجد نوساز به نام فاطمه زهرا (س) وجود دارد که زمین آن را آقای محمد یار نجیمی اهداء کرده است. در همان حوالی محلی وجود دارد که به آن " پیر ناری " می‏گویند. زنان روستا در پای آن آب و آش  نموده و از اوحاجت می‏خواهند. این روستا از قدیم الایام دارای حمام عمومی بوده که اکنون متروک شده است. محصولات محل عبارتند از جو، گندم، عدس، نخود، محصولات باغی و درخت سپیدار. وضعیت دام داری خوب است وصنعت قالی بافی رواج قابل توجه دارد. مردم «تنگ شول» از «آب باد» و «بادامک» گرفته تا «شول گپ» کلا کم  زمین هستند، بناءا در بسیاری از این روستاها شلتوک معتنا به کشت نمی‏شود، بدین ترتیب کارخانه ی ‏برنج کوبی ندارند. چنان که بعدا خواهیم گفت، تنها «شول گپ» دارای اراضی وسیع است که آن هم نه به درد کشت برنج می‏خورد، بلکه بیش‏تر مستعد باغ داری است. روستای «کربلایی محمد حسینی» ازامکانات اولیه ی زندگی مانند آب لوله کشی و روشنایی برق بهره مند است .

 یک نمونه ازنسب نامه ی نجفی‏های ساکن  در «کربلایی محمد حسینی» چنین است : فرزاد، فتح اللّه، علی رضا، علی داد، خداویس، سی مراد، علی مردان، نجف .

 از بنکوی گازارگاهی: مهدی، خداداد، اسماعیل، حیات علی، ملی، میرزا - میرزا ساکن پر اسپید ی بوده که از نور آباد آمده بود .

 از بنکوی دهرابی: غلامعلی، ضرغام علی، محمد علی، صفر علی، کهزاد، دهراب .