(396 کیلو بایت )

گونه و چانه هم مصنوعی شد

    جراحی زیبایی چانه با هدف ایجاد یک چانه محکم تر استوارتر وزیباتر به کار می رود.  معمولا نیمی از این نوع جراحی به تنهایی صورت می گیرد و گاهی این جراحی با یک جراحی زیبایی دیگر مثل جراحی بینی انجام می شود. این جراحی معمولا به صورت سرپایی  یا در اتاق جراحی بیمارستان صورت می گیرد. جراحی معمولا با بی حسی موضعی و تسکین صورت می پذیرد و همان روز بیمار می تواند بیمارستان را ترک کند.  این جراحی حدودا 30 تا 60 دقیقه طول می کشد.

 در طول عمل جراحی، جراح یک ایمپلنت با سایز و اندازه مناسب برای فک انتخاب کرده تا شکل صورت بهبود یابد و آن را داخل یک کیسه و در جلوی استخوان آرواره قرار می دهد. یک شکاف برای جایگذاری این کیسه که حاوی ایمپلنت است در دهان ایجاد می شود. گاهی نیز شکاف در زیر چانه قرار داده می شود. گاهی پس از عمل جراحی چانه بسته می شود تا حرکت کمتری داشته باشد. بخیه ها در مدت 5 تا 7 روز برداشته می شوند اگر شکاف ایجاد شده در داخل دهان باشد بخیه ها حل می شوند. فرد ممکن است در محل جراحی به مدت چند روز احساس سختی در جویدن داشته باشد. به دلیل این که چانه سخت و در تماس با دندان ها است، دندان ها مانند حالت عادی کار نمی کنند و دهان به اندازه حالت عادی باز نمی شود، مخصوصا اگر جراحی از طریق شکاف داخل دهان (لب داخل بالایی) انجام شده باشد.
  پس از عمل جراحی، خطوط سیاه و آبی در اطراف چانه و گردن دیده خواهند شد. چانه  حداقل تا 2 هفته بی حس خواهد بود (گاهی تا 6 هفته). گاهی نیز بی حسی آن تا 6 ماه ادامه می یابد.
 
 آموزش برای افرادی که تحت جراحی قرار گرفته اند
1- برای مدت یک هفته بین دندان ها را نباید تمیز کنند و یا باید به آرامی تمیز کنند.
2- مسواک به آرامی زده شود و یا از مسواک بچه مسواک استفاده شود.
3-  دهان باید سه تا 4 بار در روز با آب نمک یا نمک یا براکسید  یا آنتی بیوتیک شستشو داده شود.
4- در روز اول غذای مایع و در 5 روز بعد غذای نرم مصرف شود.
5-  6 روز پس از ایمپلنت چانه فرد می تواند به کار برگردد و اما به برای مدت یک هفته نباید ورزش انجام دهید.

ایمپلنت گونه
  اسم تکنیکی این جراحی، ایمپلنت گونه است. این جراحی برای ایجاد خط گونه انجام می شود. این عمل جراحی بیشتر برای بازیگران مرد یا زن و مدل ها که احتیاج به برجستگی گونه برای پرتوافکنی دارند استفاده می شود. این عمل جراحی به صورت دایمی است.  به صورت سراپایی در محل جراحی  یا در اتاق جراحی بیمارستان انجام می پذیرید. این جراحی معمولا با بیهوشی موضعی یا تسکین در حدود 45 تا 60 دقیقه به طول می انجامد. شکاف برای این عمل معمولا یا درون لب بالا و یا پایین پلک پایین انجام می شود. بعد از آن کیسه ایجاد شده، ایمپلنت درون آن گذاشته شده و وارد صورت می شود.
پس از عمل به دلیل بی حسی اعصاب صورت و اعصاب جویدن فرد به طور طبیعی قادر به صحبت کردن نخواهد بود.

مفصل فک و صورت

مفصل Temporomandibolar  مفصلی در فک است که اجازه می دهد دهان باز و بسته شود. این مفصل شبیه مفاصل گوی و کاسه ای است ولی لغزش را هم نیز دارد.
 بخش  گوی، فک Mandibular می باشد و کاسه قسمت تو رفتگی است. یک دیسک بین دو بخش استخوان قرار دارد که به فک اجازه می دهد که در طول حرکت  یا زمانی که دهان باز می شود لغزش داشته باشد. ماهیچه ها مفاصل را با هم نگه می دارند و نیروی لازم برای حرکت فک را فراهم می آورند.

سیستم کامل جایگزینی Tmj چیست؟
  سیستم کامل جایگزینی مفصل فک و صورت ( Tmj ) یک پروتز مفصل «گوی و کاسه» است. ایمپلنت های زیر که سیستم کامل Tmj را می سازند، از مواد عمومی با بیش از 30 سال موفقیت در زمینه جایگزینی مفصل اورتوپدی ساخته شده اند.
1- ایمپلنت Condyle
ایمپلنت Condyle از فلز کبالت – کرونیوم- مولیبد نیوم (Co-Cr-Mo) یا تیتانیوم (Ti-6AL 4V) تولید شده است. هر دو ایمپلنت دارای بخش خشن تیتانیوم است که روی سطح ایمپلنت قرار دارد و با استخوان تماس دارد. فلز Co-Cr-Mo شامل نیکل است.
2- ایمپلنت Fossa
این ایمپلنت شامل پلی اتیلن سخت و پلاستیکی است. Fossa از یک قالب پلی اتیلن تشکیل شده است که دارای پوشش با مقاومت خوب در طول تست مکانیکی است.
3- پیچ ها
هر دو ایمپلنت Condyle و Fossa به وسیله پیچ به استخوان چسبیده اند.

 بیشتر بیماران با مشکلات در زمینه فک و صورت احتیاج به عمل جراحی ندارند. آن ها می توانند با محافظه کاری با یکی از روش های زیر معالجه شوند.
1- رژیم ملایم
2- استفاده از تراشه برای بستن دهان
3- درمان فیزیکی
4- داروهای ضد التهاب
5- آسایش ماهیچه ها
6- داروهای درد ( بی حسی نسبت به درد)
7- درمان دندان
• تنظیمات گاز گرفتگی
• استقرار مجدد
• اصلاح دندان های کج 
تنها بیمارانی که دچار مشکلات «مکانیکی» داخل مفاصل هستند و به درمان محافظه کارانه پاسخ نمی دهند ممکن است کاندیدای جراحی باشند.

جراحی های  TMj 
  جراحی های دهانی و Maxillo Facial به طور پایه ای گزینه های زیر را دارند:
• Arthroscopy
• Arthroplasty
• جایگزینی تمام مفاصل
• جایگزینی بخشی از مفاصل
Arthroscopy مرحله ای است که در طی آن یک آندوسکوپ کوچک داخل مفاصل برای تشخیص و درمان تورم و دیسک هایی در یک محل ثابت شده اند   یا جا به جا شده اند به کار می روند. برای مشکلات مهم دیگر وقتی دیسک به صورت بد جایگزین شده است یک Arthroscopy باز برای رفع مشکل به کار می رود ( تعمیر و تغییر موقعیت  یا خارج سازی دیسک) حفظ در مواردی که انحطاط دیسک و Condyle وجود دارد، جایگزینی کامل نیاز است.

  کاندیدهای جایگزینی و کاشت بیمارانی هستند که رشد آنها  به پایان رسیده است و مشکلات TMj را در یکی از حالت های زیر دارند.
• ورم مفاصل، مانند Osteoarthritis، rheumatoid arthritis و یا زخم ورم مفاصل
• Anuylosis ( استخراج غیر نرمال مفاصل)
• مرگ Avascular (مرگ بافت به دلیل کمبود ذخیره خون)
• شکستگی
• تغییر شکل اعضاء
• Neoplasms بی خط (رشد بی خط غیر نرمال بافت)
• بدخیمی
• مفصل با تغییرات بدنه بد
• توسعه غیر نرمالی ها (نقص مادر زادی)

نشانه های کافی برای جایگزینی سیستم TMj چیست؟
•  بیماران با عفونت های فعال
•  بیمارانی که تعداد کافی استخوان یا استخوان تغییر شکل یافته و یا با کیفیت خوب ندارند که دستگاه را حمایت کند.
•  بیمارانی که احتیاج به جایگزینی بخشی از مفاصل TMj دارند.
•  داشتن آلرژی به یکی از موادی که در ایمپلنت های شامل نیکل انجام می شود.
•  بیمارانی که هنوز در حال رشد هستند.
•  بیمارانی با عادت فوق العاده – علمی
•  بیمارانی با بدن فعال در عکس العمل

پیچیدگی های امکان پذیر کدامند؟
  عوامل خطر زای زیر در هنگام جایگزینی کامل سیستم وجود خواهند داشت.
• خارج کردن کامل اعضاء شامل
• تغییر ایمپلنت که به وسیله بار گذاری انجام می شود
• تغییرات مخرب که به وسیله سطح مفاصل از بیماری ها و یا ایمپلنت های قبلی انجام
می پذیرد.
• مواد ایمپلنت که تولید ذرات یا زنگ زدگی می کنند.
• عفونت
• عکس العمل بدن به وجود ایمپلنت (آلرژی)
• فرسودگی روی حفره ماده
• ورم و یا درد صورت
• مشکلات عصب صورت
• برداشتن قسمتی از بافت
• فرم یافتن استخوان به صورت غیر نرمال
• فرم یافتن عصب (رشد غیر نرمال عصب)
• مشکلات گوش
• در رفتگی
• جایگذاری ایمپلنت در یک طرف مفصل ممکن است باعث اثرات مخرب در طرف دیگر شود.
• جایگذاری ایمپلنت ممکن است تولید رابطه ای مخرب بین سطح دندان که همیشه در معرض گاز گرفتگی است شود.

ایمپلنت حلزون گوش
ایمپلنت حلزون گوش یک وسیله ی الکترونیکی است که توسط جراحی کاشته شده و امکان حس کردن اصوات را برای افراد با سطح شنوائی بسیار کم  فراهم می کند. این ایمپلنت معمولا گوش بیونیک نامیده می شود. ایمپلنت حلزون بر خلاف سمعک صدا را تقویت نمی کند، بلکه به طور مستقیم اعصاب شنوائی داخل حلزون را توسط پالس های الکتریکی تحریک می کند. اجزای خارجی این ایمپلنت شامل یک میکروفون، پردازنده ی گفتار و فرستنده ای است که امکان تنظیم کیفیت و میزان صدا را نیز برای فرد فراهم می کند.
اجزای مختلف یک ایمپلنت حلزون. اجزای خارجی: (1) یک پردازنده ی سیگنال که می تواند در پشت گوش یا روی بدن قرار داده شود. (2) یک سیم پیچ فرستنده. اجزای داخلی: (3) یک گیرنده- تحریک کننده که در زیر پوست در قسمت پائین گوش قرار گرفته است. (4) یک آرایه از الکترودها که در گوش داخلی قرار گرفته است [5].

ایمپلنت حلزون از طریق جراحی در زیر پوست در پایین گوش قرار می گیرد. قسمت های اصلی آن عبارتند از:
اجزای بیرونی
• یک میکروفون که صدای محیط را دریافت می کند.
• یک پردازنده گفتار که صداهای قابل شنیدن را فیلتر کرده و سیگنال های صوتی الکتریکی را از طریق یک کابل باریک به فرستنده ارسال می کند.
• یک فرستنده که سیم پیچی است که توسط آهنربائی که در پشت گوش خارجی قرار گرفته است، نگه داشته می شود و سیگنال های صوتی پردازش شده را از طریق القای الکترومغناطیسی به وسیله داخلی می فرستند.
اجزای داخلی
• یک گیرنده و تحریک کننده که در استخوان در زیر پوست قرار داده شده اند و سیگنال ها را به پالس های الکتریکی تبدیل کرده و از طریق یک کابل داخلی به الکترودها ارسال می کنند.
• آرایه ای متشکل از بیش از 22 الکترود پیچیده شده به دور حلزون که ایمپالس ها را به اعصاب scala tympani و سپس از طریق سیستم عصبی شنیداری به طور مستقیم به مغز ارسال می کنند.