محققان
دانشگاه منچستر روشی توسعه داده‌اند که نانوالیاف تجزیه‌پذیر را به‌صورت
الیافی که می‌تواند به‌عنوان یک تاندون مصنوعی در بدن استفاده شود؛
ساخت تاندون مصنوعی با نانوالیاف تجزیه‌پذیر
محققان
دانشگاه منچستر روشی توسعه داده‌اند که نانوالیاف تجزیه‌پذیر را به‌صورت
الیافی که می‌تواند به‌عنوان یک تاندون مصنوعی در بدن استفاده شود؛
الکتروریسندگی
می‌کند. این تاندون می‌تواند به مکان صدمه دیده با جراحی پیوند زده شود.
این تاندون مصنوعی به تاندون صدمه دیده کمک می‌کند که سریعاً رشد کرده و
ترمیم یابد.
این
محققان بر این باورند که این کشف می‌تواند زمان مورد نیاز برای ترمیم
تاندون صدمه دیده را به شدت کاهش دهد. هم‌اکنون بیماران یا از قسمت دیگر
بدن خود یک تاندون برداشته و با جراحی به مکان صدمه دیده پیوند می‌زنند و
یا مدت زمان زیادی به طور کامل استراحت می‌کنند تا تاندوم آسیب‌دیده ترمیم
یابد. پیوند زدن یک تاندون از قسمت دیگر بدن، یک مکان ثانویه‌ی آسیب‌دیده
در بدن ایجاد می‌کند که نیاز به ترمیم دارد و استراحت کامل در مدت زمان
زیاد نیز مورد علاقه بسیاری از افراد بویژه ورزشکاران نیست.
لوسی
باس ورث، یکی از این محققان می‌گوید که استفاده از این تاندون مصنوعی که
مبتنی بر نانوالیاف پلیمری است، نیاز به برداشتن یک تاندون از قسمت دیگری
از بدن را از بین برده و زمان ترمیم آن را نیز کمتر می‌کند. او باور دارد
که این روش جدید مورد استقبال بسیاری از ورزشکاران (آماتورها و حرفه‌ای)
قرار خواهد گرفت، زیرا آنها زمان زیادی را صرف ترمیم تاندون‌های آسیب‌دیده
می‌کنند.
این محققان مرحله‌ی پیش‌بالینی تاندون مصنوعی خود
را شروع کرده‌اند. آنها می‌گویند که تا کمتر سه سال دیگر می‌توان این
تاندون‌ها را در بیمارستان استفاده‌کرد. لوسی می گوید: ما روی مصدومین
ورزشی تمرکز می کنیم. تعداد زیادی از بازیکنان فوتبال و راگبی دچار
مصدومیت تاندونی می شوند. آنها می‌خواهند واقعاً زمان درمان کاهش یابد.
این
محققان تاندون مصنوعی خود را با یک پلیمر زیستی که می‌تواند در بدن تجزیه
شود، تولید کرده‌اند. آنها روشی برای تبدیل این نانوالیاف پلیمر به
ساختاری که مشابه بافت تاندون است و از این بافت طبیعی تقلید می‌کند؛
توسعه داده‌اند.
منبع: ستاد وی‍ژه توسعه فناوری نانو
