ویژگیهای نانولوله های کربنی (4)
- مقدمه:
در مقاله ی قبلی دو مثال از کاربرد نانولولههای کربنی در بهبود خواص حرارتی نانوکامپوزیتهای زمینهی پلیمری و زمینهی سرامیکی ارائه دادیم. مشخص شد که نانولولههای کربنی تاثیر چشمگیری بر بالا بردن نرخ هدایت حرارت در این مواد زمینه دارند. در این مقاله با یکی از چالشهای موجود در صنعت میکروالکترونیک آشنا میشویم و به تواناییهای نانولولههای کربنی به عنوان موادی جدید در حل این معضل پی میبریم.
در یک مطالعه، محققین تاثیر حضور نانولولههای کربنی را بر رسانایی حرارتی بین دو قطعهی جداگانه از یک نوع ماده بررسی کردهاند. اما پیش از توضیح این کاربرد، ابتدا موضوع اصلی این کاربری را مطرح میکنیم. اتلاف حرارتی اساسیترین مشکلی است که کارایی، قدرت و قابلیت اطمینان و متعاقبا کوچکسازی قطعات میکروالکترونیک را محدود میسازد. در این ادوات، فاصلهای بین منبع تولید کنندهی حرارت (قسمتی از ابزار که به دلیل اتلاف انرژی در آن و تبدیل شدن انرژی مصرفی آن به حرارت، مداوما در حال گرم شدن است) و مادهای که وظیفهی انتقال این حرارت به بیرون از ابزار را دارد، وجود دارد. از طرفی عملکرد حرارتی این ابزارها شدیدا تحت تاثیر مقاومت حرارتی مربوط به فاصله بین منبع حرارتی و مادهی تخلیه کنندهی حرارت قرار دارد. برای درک بهتر ماهیت این فاصله، مشاهدهی زیر را مطالعه کنید.
مشاهده: برای همگی ما پیش آمده است که مادهای گرم را در دستان خود بگیریم. میتوانید هنگامی را در نظر بگیرید که برای خرید نان تازه به نانوائی رفتهاید. در این حالت اگر دستتان را کاملا در تماس با جسم داغ (نان) قرار دهید، و یا روی آن فشار دهید، شما داغی آن جسم را بر روی دستان خود احساس میکنید، اما اگر در دستان خود احساس سوزش کنید، کمی دستتان را شل میکنید و در نتیجه داغی جسم از روی دست شما برطرف میشود. در واقع و به زبان فیزیک، انتقال حرارت از جسم گرم به دستان شما کاهش یافته است. میتوان با ادبیاتی معادل، این طور گفت که در این حالت مقدار همبستگی بین کف دستان شما و جسم گرم کاهش یافته و در نتیجه فواصل کوچکی بین دستان شما و جسم گرم ایجاد شده و در نتیجه، مقاومت حرارتی فضای بین دست شما و جسم گرم افزایش یافته است. |
با توجه به مشاهدهی بالا و مطالب بیان شده میتوان چنین گفت که عملکرد حرارتی این ابزارها شدیدا تحت تاثیر مقاومت حرارتی مربوط به فاصلهی بین منبع حرارتی و مادهی تخلیه کنندهی حرارت قرار دارد. بهبود رسانایی حرارتی موجب کاهش مقاومت حرارتی ایجاد شده توسط این فاصله که مجرای شار حرارتی است، میشود. از آنجایی که هیچ سطحی هرگز کاملا صاف نیست، حد فاصل بین دو سطح شامل اتصالات نقطهای در قسمتهای بر آمده و همچنین بستههای هوایی (که به آنها گاف هوایی میگوییم) در قسمتهایی که از یکدیگر دور هستند، میباشد (شکل 1). کمی از حرارت از طریق نقاط تماس فیزیکی عبور کرده و مقدار بیشتر آن باید از گافهای هوایی عبور کنند. همانگونه که میدانید، هوا رسانای بسیار ضعیفی برای گرماست، بنابراین باید آن را با یک مادهی دیگر جایگزین کنیم.
شکل 1- نمایی از فصل مشترک بین دو سطح که در تماس با یکدیگر هستند. این تصویر چند هزار برابر بزرگتر از اندازههای واقعی رسم شده است.
موضوع اصلی مدیریت حرارتی در بسیاری از کاربردها، و در واقع موضوع مورد بحث ما در این قسمت، تخلیهی موثر حرارت از ابزار به محیط پیرامون میباشد. عموما این کار شامل چهار مرحلهی زیر میباشد:
- انتقال حرارت درون ابزار گرم شده (درون ماده)
- نتقال حرارت از ابزار گرم شده به تخلیه کنندهی حرارت (از محل اتصال دو ماده)
- انتقال حرارت درون تخلیه کنندهی گرما (درون ماده)
- انتقال حرارت از تخلیه کنندهی گرما به محیط پیرامون (از محل اتصال دو ماده)
پرسش 1: با توجه به آنچه در بالا گفته شد، کندترین مرحلهی فرآیند، موجب محدود شدن سرعت فرآیند کلی میگردد. بنابراین دیگر مراحل هر چقدر هم سریع پیشروی کنند، تاثیری در سرعت کلی فرآیند ندارند. آیا میتوانید این پدیده را توجیه کنید؟ |
هر یک از این چهار فرآیند، ویژگیهای خاص خود را دارد. از جمله اینکه سرعت پیشروی هر یک از این مراحل بسته به عوامل مختلفی تعیین میشود و با سرعت فرآیند دیگری، متفاوت است. از طرفی این مراحل همگی به طور مستقل ولی با هم در حال رخ دادن بوده و در مجموع موجب انتقال حرارت از منبع ایجاد گرما به محیط پیرامون میشوند. بنابراین مرحلهای که کندتر از بقیه پیش برود، در مجموع سرعت پیشروی تمام فرآیند را تحت تاثیر خود قرار خواهد داد.
پرسش 2: با توجه به مطالب ارائه شده، آیا میتوانید تعریف دقیقی از سطح تماس واقعی و اسمی و همچنین رابطهای ریاضی برای محاسبهی آنها ارائه دهید؟ |
بنابراین انتقال حرارت از فصل مشترک بین ابزار و تخلیه کننده، از طریق اتصالات بسیار کوچک در برآمدگیهای سطح و همچنین گافهای پر شده از هوا صورت میگیرد. در واقع مرحلهی محدود کنندهی سرعت (انتقال حرارت بین سطوح تماس ابزار گرم شده و تخلیه کنندهی گرما)، همان مرحلهای است که گرما باید از طریق گافها هوایی که به طور ناخواسته وجود دارند، منتقل شود. و از آنجاییکه این مرحله بسیار کند است، باید مادهای را در میان فصل مشترک دو سطح قرار دهیم تا از مقدار گافهای هوایی بکاهد و از طرفی خود این ماده انتقال حرارت بالایی داشته باشد تا خود به عنوان سدی در برابر انتقال حرارت شناخته نشود.
پرسش 3: گفته شد که برای کارایی بهتر این ادوات میکروالکترونیک، باید تخلیهی حرارت به سرعت انجام پذیرد. آیا میتوانید اهمیت و لزوم این موضوع را بیان نمایید؟ |
اکنون به تحقیق صورت گرفته میپردازیم. محققین در این تحقیق دو نوع ماده را انتخاب کردند. آلومینیوم و گرافیت، که هر دو از رساناهای بسیار خوب حرارت هستند. برای این بررسی، در یک حالت دو قطعه از مادهی مورد نظر روی هم قرار داده شد (بدون نانولوله) و در حالت دوم، بین دو قطعه مقداری نانولولهی کربنی قرار داده شد. حالت اول برای به دست آوردن معیار ارزیابی دادههای آزمایش در نظر گرفته شده است. شماتیک این دو حالت را در شکل 2 میبینید.
شکل 2- شماتیک الف) حالت اول، ب) حالت دوم
نتایج حاصل از این تحقیقات در جدول 1 گزارش داده شده است.
نمونهی مورد بررسی | هدایت حرارتی (W/mk) | درصد بهبود |
قطعهی آلومینیومی | 95/73 | - |
دو قطعهی آلومینیومی در تماس مستقیم با یکدیگر | 8/956 | - |
دو قطعهی آلومینیومی با وجود نانولولههای کربنی در فصل مشترک آنها | 43/457 | 385/16 |
قطعهی گرافیتی | 102/066 | - |
دو قطعهی گرافیتی در تماس مستقیم با یکدیگر | 13/475 | - |
دو قطعهی گرافیتی با وجود نانولولههای کربنی در فصل مشترک آنها | 62/278 | 362/79 |
همانگونه که دیده میشود، بدون در نظر گرفتن مادهی حد واسط در فصل مشترک، هوای به دام افتاده در میان گافهای هوایی موجب ایجاد مقاومت حرارتی میشوند. با در نظر گرفتن مادهای مناسب مانند نانولولههای کربنی، میتوان تا حد زیادی بر این مقاومت فائق آمد.
در مقالات بعدی با خصوصیات نانولولههای کربنی بیشتر آشنا میشویم.
1- مقدمه
بارها این جمله را شنیده یا خواندهایم که «وقتی ما راجع به ابعاد نانو صحبت میکنیم، در واقع؛ از تعداد انگشتشماری از اتمها یا مولکولها سخن میگوییم.» همین دسترسی به تک تک اتمها و مولکولها است که موجب بهبود خواص مواد و یا شکلگیری خواص جدید در مواد میشود. یک پرسش اساسی در این باره این است که: آیا در واقعیت دسترسی به مقیاس اتمها و مولکولها امکانپذیر است؟ آیا برای این منظور ما حتماً به وسایل و ابزار خاصی نیاز داریم؟ و آیا میتوان با انجام آزمایشهای ساده هم، به چنین مقیاسی دست یافت؟
ما در این مقاله به دنبال آن هستیم تا با انجام دو آزمایش ساده، پوششی به ضخامت چند نانومتر از روغن، ابتدا بر روی یک سطح مایع و سپس بر روی یک سطح جامد تولید کنیم.
2- آزمایش اول: نانوپوشش بر روی سطح مایع
مواد و وسایل مورد نیاز
1. یک عدد سینی فلزی ترجیحاً بزرگ
(هر چه بزرگتر باشد، آزمایش بهتر انجام میشود)
2. مقداری آب
3. مقدار کمی روغن مایع
4. مقدار کمی زردچوبه
5. یک قاشق غذاخوری
6. قطرهچکان
7. خطکش
8. ماشینحساب
9. ترازوی آشپزخانه
شرح آزمایش
سینی را بر روی یک سطح صاف قرار دهید و مقداری آب، تقریباً به عمق 2 سانتیمتر، درون آن بریزید. اندکی صبر کنید تا سطح آب کاملاً ساکن شود. با استفاده از قطرهچکان یک قطره روغن مایع را از ارتفاع نزدیک به سطح آب، بر روی سطح آب بچکانید. برای آن که قطره روغن بتواند تا حداکثر جای ممکن بر روی سطح آب پخش شود، بهتر است آن را در نقطهای در وسط سطح آب رها کنید. قطرهی روغن به سرعت بر روی آب پخش میشود، اما چون رنگ آن تمایز چندانی با آب ندارد، مرز لایهی روغن روی سطح آب مشخص نیست. برای آن که ببینیم روغن تا چه اندازهای روی سطح آب گسترده شده است، از زردچوبه استفاده میکنیم. مقدار کمی زردچوبه را به آرامی و با استفاده از یک قاشق غذاخوری در محلی که قطرهی روغن را رها کردهاید، بریزید. با گسترش این کار به اطراف، مرز لایهی روغن بر روی سطح آب کاملاً مشخص خواهد شد.
اکنون برای آن که ضخامت لایهی روغن را بر روی سطح آب برآورد کنید، ابتدا باید مساحت لایهی روغن را بر روی سطح آب برآورد کنید. برای این کار میتوانید از خطکش و روابط محاسبهی مساحت در ریاضی استفاده کنید. سپس با دانستن چگالی روغن و جرم قطرهی روغن، حجم آن را نیز تعیین کنید. از حاصل تقسیم حجم روغن بر مساحت لایهی روغن، ضخامت قطرهی روغن محاسبه میشود.
برای محاسبهی جرم قطرهی روغن میتوانید جرم تعداد مشخصی قطرهی روغن را با استفاده از ترازوی آشپزخانه اندازهگیری کنید و سپس با تقسیم کل جرم بر تعداد قطرهها، جرم تقریبی یک قطره را برآورد کنید. جرم یک قطره روغن را بر چگالی روغن تقسیم کنید تا حجم آن به دست آید. چگالی روغن مایع را تقریبا 0/9 گرم بر سانتیمترمکعب در نظر بگیرید.
پرسشهای آزمایش
1. ضخامت لایهی روغن بر روی سطح آب تقریباً چند نانومتر است؟
2. اگر سطح سینی بسیار بزرگ باشد و روغن بدون هیچ محدودیتی بتواند روی سطح آب گسترش یابد، ضخامت لایهی روغن تقریباً به اندازهی قطر یک مولکول روغن میشود. قطر مولکول روغن را چند نانومتر برآورد میکنید؟
3. چند مایع دیگر نام ببرید که بتوان قطر مولکول آنها را به این روش محاسبه کرد؟
3- آزمایش دوم: نانوپوشش بر روی سطح جامد
با توجه به این آزمایش ملاحظه کردیم که با انجام آزمایشهای ساده هم میتوان به مقیاس اتمها و مولکولها دسترسی پیدا کرد. ما در این آزمایش با انجام چند کار ساده توانستیم یک لایهی چند نانومتری از روغن را بر روی سطح آب تشکیل دهیم.
اکنون میخواهیم یک لایهی چند نانومتری از روغن را روی یک سطح جامد مثلاً یک فلز تشکیل دهیم. چه روشی پیشنهاد میکنید؟ ابتدا اندکی فکر کنید و سپس آزمایش زیر را انجام دهید.
مواد و وسایل مورد نیاز
مواد و وسایل آزمایش قبلی به علاوهی یک هیتر (گرمکن الکتریکی)
شرح آزمایش
سینی آزمایش قبلی را که حاوی یک لایهی روغن بر روی سطح آب است به آرامی بر روی یک گرمکن الکتریکی قرار دهید. صبر کنید تا آب درون سینی کاملاً تبخیر شود. (هر چه آب درون سینی کمتر باشد، آب سریعتر تبخیر میشود.) پس از تبخیر آب، یک لایهی چند نانومتری روغن بر روی سطح سینی تشکیل میشود.
پوشش دادن یک سطح توسط مادهی دیگر، از کارهایی است که در فناوری نانو بسیار مورد استفاده قرار میگیرد. این کار موجب تغییر بعضی خواص سطوح میشود. به عنوان مثال، در صنعت نساجی پوشش دادن پارچهها و لباسها توسط نانوذرات نقره (nanosilver) موجب میشود تا پارچهها و لباسها خواص ضد عفونی کننده (آنتی باکتریال) پیدا کنند. و یا پوشش دادن پارچهها و لباسها توسط نانوذرات اکسید تیتانیوم (TiO2)که موجب میشود پارچهها و لباسها خواص آبگریزی پیدا کنند و آب و بسیاری مایعات دیگر موجب تر شدن و بنابراین، لک شدن آنها نشوند. یا مثلاً در صنعت خودروسازی، پوشش دادن بدنهی خودروها با برخی نانوذرات موجب افزایش سختی آنها میشود. بنابراین، بدنهی این خودروها در برابر خَش و خوردگی مقاوم میشوند. و یا در صنعت لوازم بهداشتی، پوشش دادن سرامیکها و رنگهای بیمارستانی با استفاده از نانوذرات نقره موجب ایجاد خواص ضدعفونیکننده (آنتیباکتریال) در دیوارها و کف بیمارستانها و آزمایشگاهها میشود و همچنین بسیاری موارد دیگر.
پوشش دادن سطح یک ماده توسط مادهی دیگر را اصطلاحا پوشش دادن یا کُت کردن (coat) میگوییم.
پرسشهای آزمایش
1. علاوه بر آن چه بیان شد، چند مثال واقعی دیگر از کاربرد پوشش دادن سطح توسط یک مادهی دیگر بیان کنید. در هر مورد بگویید که این کار چه خواص جدیدی را برای آن سطح ایجاد میکند.
2. یک آزمایش ساده طراحی کنید که بتوان سطح یک فلز را با یک لایهی چند نانومتری از نمک طعام پوشش دهیم. سعی کنید این آزمایش را انجام دهید.
با کلیک کردن روی تصویر زیر میتوانید فیلم کوتاهی را از غلتیدن قطرات آب بر روی یک نانوپوشش واقعی (ساخت شرکت زایویر) ببینید.
مقدمه: در مقالهی قبل با برخی ویژگیهای اتمهای کربن و گرافیت و همچنین با صفحهی مختصات گرافنی آشنا شدیم. در این مقاله بحث بر روی صفحهی مختصات گرافنی را ادامه میدهیم و به نحوه ایجاد نانولولههای کربنی از این صفحات میپردازیم.
برای اینکه دانستههایمان را درمورد صفحهی مختصات گرافنی کامل کنیم، باید دو نکته دیگر را دربارهی ترسیم بردارهای کایرال به خاطر بسپاریم.
نکته اول: هر برداری که در این دستگاه رسم میکنیم، زاویهی 60° بین دو بردار یکهی i و j را به دو قسمت تقسیم میکند (شکل 1). این بردار نمیتواند خارج از این ناحیه قرار گیرد، مگر اینکه m یا n یا هر دو را منفی انتخاب کنیم. البته فرض ما این است که m و n را همواره مثبت در نظر میگیریم. این موضوع به دلیل تقارن موجود در صفحهی مختصات گرافنی، لطمهای به کلیت ماجرا وارد نمیکند.
شکل 1- زاویهی بین بردارهای یکهی i و j در صفحهی مختصات گرافنی برابر با 60 درجه است.
نکتهی دوم: در صورتیکه جای m و n انتخاب شده (مولفههای زوج مرتب (nوm)) را با هم عوض کنیم، شکل به دست آمده به دلیل تقارن گفته شده، بر شکل قبلی منطبق خواهد بود. بنابراین میتوانیم دو نانولولهی (kوh) و (hوk) را معادل در نظر بگیریم. برای مثال بردار C1=1i+3j در شکل 2 با بردار C2=3i+1j معادل است. برای جلوگیری از این مسئله، مختصات بردارها را همواره به گونهای مینویسیم که m≥n باشد. با این فرض ناحیهی انتخابی روی صفحهی مختصات گرافنی بازهم محدود میشود. این ناحیه در شکل 3 با هاشور نشان داده شده است.
.
شکل 2- دو بردار C1 و C2 با یکدیگر هم ارز هستند.
شکل 3- در ناحیه هاشور خورده از صفحهی مختصات گرافنی، شرط m≥n برقرار است.
اگر یک بردار کایرال با شرط m ≥ n ≥ 0 را در نظر بگیریم، بردار انتخاب شده از راستای بردار یکهی i (راستای افق) میتواند از صفر تا °30 فاصله بگیرد. یعنی چنانچه n=0 باشد، زاویه برابر با صفر درجه و اگر n=m باشد، زاویه برابر با °30 خواهد بود.
نانولولههای کربنی تک دیواره از لوله کردن صفحات گرافنی به دست میآیند. البته این گفته تنها برای درک ساختار نانولولههاست و در عمل، ساخت نانولولهها با روشهای پیچیده شیمیایی انجام میشود. در این روشها، نانولوله با قرار گرفتن تک به تک اتمهای کربن در کنار هم ساخته میشود و نه از طریق لوله کردن یک صفحهی گرافن واقعی! البته برعکس این موضوع وجود دارد. یعنی دانشمندان به تازگی توانستهاند با استفاده از واکنشهای شیمیایی، نانولولههای کربنی چند دیواره را برش دهند و صفحات کوچک گرافنی را تولید کنند. البته تولید صفحات گرافن از نظر فنی کار بسیار دشواری است و این دستآورد جدید دانشمندان، میتواند در زمینهی نانوالکترونیک و نانوکامپوزیت تغییرات بسیار مهمی را ایجاد کند. این مواد با دارا بودن خواص ویژه مکانیکی و الکترونیکی، کاربردهای بسیاری در صنایع مختلف دارند. انتهای نانولولههای کربنی ممکن است باز یا بسته باشند. انتهای بسته در واقع قسمتی از یک فولرن کربنی است. از این رو برخی دانشمندان، از نانولولههای کربنی به عنوان فولرنهای کشیده شده یاد میکنند. در اینجا از صفحات گرافن برای توضیح نانولولههای کربنی استفاده میکنیم، بنابراین انتهای بستهی آنها را در نظر نمیگیریم.
برای تبدیل یک صفحهی گرافن (غیر واقعی) به یک نانولوله، ابتدا باید جهت لوله کردن صفحه را مشخص کنیم. برای این کار بردار کایرال مورد نظر (nوm) را انتخاب کنیم. سپس این بردار را رسم میکنیم. اکنون صفحهی گرافنی را به شکلی لوله میکنیم که نقاط (0و0) و (nوm) که نقاط ابتدا و انتهای بردار C هستند، روی یکدیگر قرار بگیرند و بردار کایرال در نقش محیط لولهی به وجود آمده قرار بگیرد. به این ترتیب یک نانولولهی کربنی (اما با ابعادی بسیار بسیار بزرگتر از نانومتر!) با اندیس کایرال (nوm) به دست میآید.
بردارهای کایرال در دستههای مختلف قرار میگیرند و بر همین اساس نانولولهها نیز دستهبندی میشوند. یک صفحهی گرافنی را در نظر بگیرید. برای حرکت از روی مبداء مختصات یا نقطهی (0و0) تا نقطهی مقصد، باید از روی خطوطی که بیانگر پیوندهای C-C هستند، عبور کنیم. اکنون چند بردار کایرال رسم نموده و کوتاهترین مسیر حرکت از مبداء تا انتهای آن را رسم کنید.
*
*
*
*
*
نمونهای از این فعالیت در شکل 4 رسم شده است. در این شکل کوتاهترین مسیر ممکن برای طی مسیر مربوط به هر بردار با رنگی شبیه به همان بردار کشیده شده است. این مسیرها از واحدهای تکرار شوندهای تشکیل شدهاند که در پایین شکل 4 دیده میشوند.
(الف) کوتاهترین مسیرهای مربوط به بردارهای کایرال |
||
(ب) واحد تکرار شونده برای بردار کایرال (4و4) (آرمچیر) |
(پ) واحد تکرار شونده برای بردار کایرال (0و8) (زیگزاگ ) |
(ت) واحد تکرار شونده برای بردار کایرال (3و6) (نا متقارن) |
شکل 4- کوتاهترین مسیرهای مربوط به بردارهای کایرال و واحدهای تکرار شوندهی آنها
دقت کنید که هر بردار کایرالی که دو مولفهی آن با هم برابر باشند، از واحدهای تکرار شوندهای مانند شکل 4-ب تشکیل میشود. این بردارها در دستهی بردارهای آرمچیر یا صندلی قرار میگیرند. این نام گذاری به خاطر شکل واحد تکرار شونده است. نام انگلیسی این بردارها، armchair است. هر بردار کایرالی که یکی از مولفههای آن برابر با صفر باشد، مانند بردار (0و8) از واحدهای تکرار شوندهای مانند شکل 4-پ تشکیل میشوند. این بردارها در دستهی بردارهای زیگزاگ قرار میگیرند. این نامگذاری به دلیل شکل ظاهری این واحدها است. نام انگلیسی این بردارها،zigzag است. هر برداری که در دو دستهی گفته شده قرار نگیرد را در دستهی بردارهای نامتقارن دستهبندی میکنیم. دلیل این نامگذاری، عدم وجود تقارن در نانولولههای متناظر با این بردار است. نام انگلیسی این بردارها، chiral یا helical است. در واقع "کایرال" نامی عام برای تمام بردارهاست که به طور خاص برای بردارهای نامتقارن نیز به کار میرود.
اکنون میتوانیم انواع بردارهای کایرال را بکشیم و نانولولههای متناظر با آنها را بسازیم. شکل ظاهری این نانولولهها با هم متفاوت خواهد بود. در جدول 1، سه نوع نانولولهی کربنی را مشاهده میکنید. در صورتی که به طرز قرار گرفتن ردیفهای اتمهای کربن در راستای محوری و راستای شعاعی این نانولولهها دقت کنید، متوجه اختلاف بین آنها میشوید. ببه یاد داشته باشید که بر اساس آنچه گفتیم، بردار کایرال شکل ظاهری نانولولههای کربنی را تعیین میکند.
نوع نانولوله | صندلی (آرمچیر) | زیگزاگ | نامتقارن (کایرال) |
تصویر از درون | |||
تصویر از بیرون | |||
مولفههای کایرال | m=n≠0 | m≠0, n=0 | m≠n |
زاویهی کایرال |
°30 |
0 |
°30 > θ > 0 |
جدول 1- دستهبندی نانولولهها بر اساس جهت لوله شدن صفحهی گرافن
از آنجاییکه خواص نانولولههای کربنی تابع شکل ساختاری آنهاست، بردارهای کایرال نه تنها در تعیین شکل ساختاری نانولولهها، بلکه در تعیین خواص مربوط به آنها نیز اهمیت فراوانی دارد. برای مثال، خواص الکترونیکی و مکانیکی نانولولههای کربنی متاثر از بردار کایرال آنهاست. علاوه بر این، تعداد دیوارهها و چگونگی وجود نقصها در ساختار این مواد، در تعیین خواص آنها نقش دارند. در مقالات آینده به این مباحث میپردازیم.
تلاش برای دیدنِ سطوح بسیار نازک، از مهمترین فعالیتهای علمیِ آزمایشگاههای جهان است. این کار، بسیار مشکل و معمولاً غیراقتصادی است. کدام کار؟ دیدنِ مستقیم سطوح بسیار نازک مانند سطح کف دریا یا سطح اتم. روش معمول برای دیدن چنین سطوحی غیرمستقیم است؛ یعنی جمعآوری دادههای دقیق و پردازش آنها توسط رایانهها و تبدیلشان به تصاویرِ دیدنی. در مقالهای که میخوانید، شما را با چگونگی کسب اطلاعات از سطوح نادیدنی و تبدیل آنها به مدلهای دوبُعدی و سهبُعدی آشنا میکنیم. این همان کاری است که میکروسکوپ نیروی اتمی انجام میدهد.
شبیهسازی کف دریا که با استفاده از دادهها صورت میگیرد، مدتهاست که در تحقیقات و مطالعات اقیانوسشناسی به کار میرود. اقیانوسشناسانِ اولیه به انتهای کابلهای بلند وزنههایی میآویختند و ته دریا میفرستادند. این وزنهها کف دریا را میپیمودند و ناهمواریها و شیارهای آن را از طریق کابلها روی کاغذهای شطرنجی نقش میکردند.
امروزه در فارسی به این قبیل وسایل که میتوانند اطلاعاتی را از سطوح نادیدنی به ما برسانند، «پیمایشگر» میگویند. این عنوان معادل واژة probe در انگلیسی است. |
اقیانوسشناسان جدید، کابل و وزنه را به کناری نهادهاند و فناوری رادار را به خدمت گرفتهاند. آنها امواج صوتی را از یک کشتی اقیانوسپیما به کف دریا گسیل میکنند و با ثبت فاصلة کف با منبع گسیلکننده ناهمواریهای کف را ترسیم مینمایند.
ماهوارهها هم به همین روش میتوانند امواجی را به اعماق ناشناختة فضا بفرستند و با محاسبة زمان رفت و برگشت، فواصل را اندازه بگیرند.
در میکروسکوپ نیروی اتمی نیز از این روشِ دیدن استفاده میشود. AFM پیمایشگری را روی سطح ماده حرکت میدهد. همزمان با حرکت این پیمایشگر بر سطح ماده، نیروی مکانیکی بین کاوشگر و ماده محاسبه میشود. این دادهها برای به تصویر کشیدن سطح اتم در رایانه مورد استفاده قرار میگیرند.
• تاریخچه تاریخ : جمعه 90/10/2 | 8:5 صبح | نویسنده : مهندس سجاد شفیعی | نظرات () کاربرد مواد نانو در صنعت بتن تاریخ : جمعه 90/10/2 | 7:57 صبح | نویسنده : مهندس سجاد شفیعی | نظرات () انواع نانوسیمها: تاریخ : یکشنبه 90/8/1 | 5:19 عصر | نویسنده : مهندس سجاد شفیعی | نظرات () نانوپلیمرها؛ معرفی و کاربرد 1. مقدمه خواص مواد پلیمری به شدت وابسته به اندازه و مورفولوژی آنهاست. تفاوت رفتار پلیمرهای آلی در مقیاس نانومتر نسبت به نمونه های توده و مشخصه های طیفی این مواد، گواه این مدعاست. همچنین وابستگی طیف های UV و IR به اندزه ذرات، به دفعات مشاهده شده است. با توجه به وابستگی ذاتی خواص مکانیکی و ترموفیزیکی (خواص فیزیکی وابسته به دما نظیر: کشش، سختی و...) پلیمرها به ابعادشان، قابلیت تهیه و کنترل مواد پلیمری در مقیاس نانومتر برای بهبود خواص و گسترش کاربردشان در طیف وسیعی از صنایع از رهایش دارو در پزشکی تا صنایع الکترونیکی شامل: سلولهای فتوولتائیک، باتریهای پلاستیکی و دیودهای نشر نور حائز اهمیت است. به همین دلیل، روش های مختلفی پلیمریزاسیون اعم از شیمیایی و الکتروشیمیایی همگی مترصدند تا ساختارهای نانوذره، نانو و میکرولوله و نانوالیاف را از پلیمرها تهیه نمایند. اندازه کوچکترین بعد یک نانوساختار پلیمری میبایست در محدوده 1 تا 100 نانومتر قرار گیرد و این در صورتی است که اندازه مارپیچ یک زنجیر پلیمری در محلولی رقیق، در این محدوده قرار دارد. هرچند که این مارپیچها از نظر ساختاری چندان پایدار نبوده و با زمان محتمل تغییرات میشوند. از جمله پلیمرهایی که در بحث نانومواد جایگاه ویژهای دارند، پلیمرهای رسانا میباشند. پلیمرهای رسانا که در طول سه دهه اخیر توجه زیادی را به خود معطوف داشتهاند، به سبب تغییر در خواص نوری و الکتریکیشان در ابعاد نانومتر، محتملترین سیستمها برای کاربردهای نانوالکترونیک میباشند. خانواده پلیآنیلین نمونهای از این پلیمرهاست. نظر به اینکه پلیآنیلین میتواند مورفولوژیهای تکبعدی نظیر نانولوله، نانوسیم، نانوذرات کلوئیدی و نانوالیاف را تولید نماید؛ تحقیقات زیادی متوجه آن است. 2. کاربردهای نانوپلیمرها 1-2) روکش دارو یکی از طبقههای بزرگ سیستم رهایش دارو، موادی هستند که جهت محافظت دارو به هنگام انتقال در بدن به صورت روکش، دارو را دربرمیگیرند. این مواد عبارتند از: لیپوزوم و پلیمرها که در ابعاد میکرو به کار میروند. هنگامی که مواد روکش به صورت نانوذرات ساخته شوند، دارای سطحی بزرگتر با همان حجم، اندازه منافذ ریزتر، حلالیت بهتر و خواص ساختاری متفاوت خواهند بود. این عوامل سبب نفوذ و تخریب بهتر غلاف خواهد شد. اخیراً دانشمندان در حال بررسی ساخت سیستمهای رهایش دارو بر اساس نانوذارت میباشند. به طور مثال آنها در درمان تومورهای مغزی؛ از نانوذرات استفاده کردهاند. داروی ضدتومور به ذرات یک نانوپلیمر به نام بوتیلسیانو (PBCA) میچسبد و با پلیسوربات 80 روکش میشود. 2-2) حاملهای دارو طبقه دیگری از سیستمهای رهایش دارو که فناوری نانو راهکارهای جالبی در آن ارائه داده است؛ نانوموادی هستند که دارو را به محل مورد نظر در بدن هدایت میکنند. یکی از نانوموادی که مورد توجه میباشد؛ درختسان است. درختسان یک مولکول پلیمری با شاخههای جانبی میباشد که اولین بار توسط دون تومالیا (Don tomalia) کشف شد. محققان از این ماده جهت رسیدن به مواد ژنتیکی یا از بین بردن تومور درون سلولها بدون نیاز به پاسخ سریع، استفاده میکنند. این ویژگی به دلیل اندازه کوچک درختسانها و ساختار شاخهای آنهاست. 3-2) مواد قابل کاشت در بدن یکی از کاربردهای نانوپلیمرها، تهیه مواد زیستسازگار جهت ترمیم و جایگذاری بافتهای انسانی میباشد. به طور مثال؛ نانوپلیمرهایی مانند پلیوینیلالکل (PVA) را میتوان جهت روکش دستگاهایی که در بدن کاشته میشوند در تماس با خون هستند؛ مانند قلب مصنوعی و رگها به کار برد تا از تشکیل لخته جلوگیری کند یا لختههای تشکیل شده را پراکنده کند. همچنین، اکنون سلولهای اپیتلیای قرنیه به صورت دانههایی درون ساختار هیدروژنی PVA در دست بررسی هستند. این ماده پلیمری میتواند بیش از 20? وزن خود، آب جذب کند، در حالی که ساختار سهبعدی خود را نیز حفظ کند. 4-2) دیوارهای ضد زلزله مؤسسه Leeds Nano Manufacturing، در حال ساخت دیوارهای مخصوصی برای منازل است که دارای نانوذرات پلیمری میباشد. این ذرات تحت فشار به مایع تبدیل شده و درون ترکهای دیوار جریان یافته و به مادهای سخت تبدیل میشود. در صورت موفقیتآمیز بودن این آزمایش، در مناطق زلزلهخیز جهان خانههایی مقاوم در برابر لرزش ساخته خواهد شد. این دیوارها از جهت دیگری نیز ممتاز هستند؛ آنها دارای حسگرهای بیسیم و فاقد باتری و برچسبهای شناسایی فرکانس رادیویی هستند که اطلاعات وسیعی از قبیل هرگونه فشار و لرزش، حرارت، رطوبت و سطح گاز را در طول زمان در اختیار ما قرار میدهند.
نویسنده:مریم ملک دار تاریخ : یکشنبه 88/6/22 | 7:19 عصر | نویسنده : مهندس سجاد شفیعی | نظرات () مقدمه: نانوذرات به علت کاربردهای متعدد در صنایع مختلفی مانند صنایع آرایشی ـ بهداشتی، صنایع اُپتیکی و الکترونیکی، مورد توجه پژوهشگران قرار گرفتهاند. دانشمندان در دهههای گذشته نیز با فناوری تولید نانوذرات آشنا بودند، اما از آنجا که ابزارهای آزمایشگاهی لازم هنوز اختراع نشده بود، نمیتوانستند به اقدامات عملی در این زمینه دست بزنند. در دهة 1990، محققانی که ذرات میکرومتری را تهیه میکردند، در گزارش توزیع اندازة ذرات آزمایششده، به وجود ذرات نانومتری نیز اشاره نمودهاند. سؤال جالب این است که دانشمندانِ یادشده، در چه شرایطی و با چه ابزاری ذرات نانومتری را سنتز کردهاند. شما در کتابهای شیمی خود با مفاهیم «هیدرولیز» (هیدرولیز واکنشی است که در محیط آبی منجر به یونیزاسیون ماده میشود) و «پلیمراسیون» آشنا شدهاید. این دو فرآیند وقتی با هم صورت میگیرند، فرآیند ترکیبی جدیدی را ایجاد میکنند که «روش سُل ـ ژِل» نامیده میشود. این روش مدتهای طولانی برای تولید سرامیکهای غیرآلی و شیشهای مورد استفاده قرار میگرفت و تا اواسط دهة 90 همچنان روشی مقرون به صرفه به نظر میرسید. از آن به بعد دانشمندان مختلف توانستند این نانوذرات را از روشهای گوناگون تهیه کنند. بنابراین، دیگر این روش اقتصادی به نظر نمیرسید. از آنجا که بسیاری از دانشمندان توانستند نانوذرات سیلیس را از منابع طبیعی تهیه کنند، از آن پس دیگر نیازی به استفاده از این روش با موادّ اولیة گرانقیمت نبود. کاربرد نانوذرات سیلیس روشهای شیمیایی سنتزِ نانوذراتِ سیلیس پرهزینهاند، زیرا مواد مورد نیاز در این روشها گرانقیمتاند. بنابراین، دانشمندان تلاش میکنند تا روشها و منابع مقرون بهصرفه بیابند. کاربردهای نانوذرات سیلیس
امروزه توانستهاند از نانوپودر سیلیس با توزیع اندازة ذرات کم، پولیشرهای مکانیکی و شیمیایی تولید کنند. در این روش، مشکلاتی که در پولیش سطوح با استفاده از اسیدها و پولیشرهای دیگر وجود داشت، رفع شده است.
تاریخ : دوشنبه 88/4/22 | 11:50 صبح | نویسنده : مهندس سجاد شفیعی | نظرات () فرآیند سُل ـ ژل روش جدیدی نیست. در سال 1800 «ابلمن» به طور اتفاقی مشاهده کرد که تتراکلرید سیلیکون - که در ظرف رها شده بود- ابتدا هیدرولیز و سپس به ژل تبدیل شد. در سال 1950 باب مطالعات گستردهای در سنتز سرامیکها و ساختارهای شیشهای با استفاده از این روش آغاز شد. شایان ذکر است که با این روش، بسیاری از اکسیدهای غیرآلی مانند SiO2 ZrO2 , TiO2 , …. سنتز شدند. در این فرآیند با استفاده از مواد اولیه، ابتدا سُل تشکیل میشود. سُل محلولی کلوئیدی، حاوی ذرات معلّق است. بعد از این واکنش، ژل تشکیل میشود. ژل سوسپانسیونی است که شکل ظرف را به خود میگیرد و خواص کشسانی از خود نشان میدهد. از مزایای این روش میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
از طرف دیگر، با توجه به شکل زیر، میتوان مشاهده کرد که با تغییر شرایط، ساختارهای متنوعی با استفاده از این روش به دست آیند. مادة اولیهای که در این روش مورد استفاده قرار میگیرد، الکوکسی سیلان نام دارد. این ماده از تأثیر شبه فلزات بر الکل تهیه میشود. تهیة این ماده بسیار مشکل است و در دنیا دو کمپانی صنایع شیمیایی قادر به تهیة آن هستند. الکوکسی سیلان مادهای گرانقیمت به شمار میرود، در عوض، با استفاده از این مادة اولیه میتوان به محصولاتی با خلوص بالا در مدت زمان کوتاه دست یافت. از سیلیسیلت سدیم نیز میتوان برای تهیة ذرات نانومتری سیلیس استفاده کرد. مشکل این است که خلوص محصولاتِ حاصل از این مادة اولیه بالا نیست و نیاز به شستوشوی طولانیمدت دارد تا ناخالصیها از محصول نهایی خارج شود.
روش آزمایش بعد از هیدرولیزِ محصولات، چگالش طبق معادلة زیر آغاز میشود. 2 HOSi(OR)3 ==> (OR)3 SiOSi (OR)3 + H2O (R جزء گروه الکیل است.) 2 Ho Si (OR)3 ==> (OR)3 + H2O 2 ـ سازوکاری که منجر به تشکیل الکل میشود: 2 Ho Si (OR)3 ==> (OR)2 OH SiOSi (OR)3 + HOR با افزایش پیوندهای سیلوکسان، مولکولهای منفرد به یکدیگر میپیوندند و تشکیل سُل میدهند. سپس دانههای تشکیلشده به یکدیگر میپیوندند و تشکیل یک شبکة سهبُعدی را که همان ژِل است، میدهند.
تاریخ : دوشنبه 88/4/22 | 11:47 صبح | نویسنده : مهندس سجاد شفیعی | نظرات () |