
محلولهای مغناطیسی (Ferro fluid) از ذرات بسیار ریز کلوییدی ( درحدود 100-10 نانومتر (9-10) از جنس فلزاتی که خاصیت مغناطیسی دارند(مانند آهن و کبالت) به حالت سوسپانسیون در مایعی ، ساخته میشوند . پخش کردن ذرات در مایع را می توان به کمک یک واکنش شیمیایی انجام داد. ذرات پخش شده در مایع به علت ریز بودن به صورت کلوئیدی هستند ولی پس از گذشت مدت زمان نسبتاً کوتاهی به هم پیوسته و ذرات بزرگتری را تشکیل میدهند ، که در ا ین صورت حالت کلوییدی آن از بین رفته ، ذرات در محلول ته نشین شده و خاصیت مغناطیسی خود را از دست می دهند .
هر قدر که ذرات ریزتر باشند ، محلول خاصیت مغناطیسی بهتری از خود نشان میدهد. به این علت است که در هنگام تولید ، موادی با نام " سورفاکتانت " به محلول اضافه میشود که روی دیوارههای آن را می پوشاند و مانع از به هم پیوستن و بزرگ شدن ذرات میشود و ذرات با گذشت زمان خاصیت خود را از دست نمیدهند. در شکل زیر می توانید نجوه قرار گرفتن ذرات مغناطیسی و مولکول های سورفاکتانت را مشاهده کنید.
منبع: nanoclob
فارس: نانو ژنراتورهای مبتنی بر نانوالیاف آلی که از مواد پیزوالکتریک ساخته شدهاند میتوانند در برابر فشار مکانیکی، جریان الکتریسیته تولید کنند؛ البته نانو ژنراتورهای معدنی ساختهشده از zno یا batio3 نیز برای این کار ساخته شدهاند.
اخیراً محققان دانشگاه کالیفرنیا با استفاده از پلیوینیلیدن فلوراید قادر به ساخت نانوژنراتورهایی شدهاند که مزایای متعددی دارد.
یکی از مزیتهای پلیوینیلیدن فلوراید انعطافپذیری بالای آن است که در ساخت قطعات ظریف بسیار مفید است. پلیوینیلیدن فلوراید معمولاً بهصورت یک فیلم نازک تهیه میشود، اما برای استفاده از ویژگی پیزوالکتریک آن، باید بهصورت رشتهای درآید.
برای ساخت پلیوینیلیدن فلوراید، محلول پلیمری را درون سرنگی ریخته و نوک سوزن را به نزدیک یک نوار آلومینیوم میآورند و پس از تخلیهی پلیمر از سرنگ، حلال تبخیر شده و پلیمر بهصورت نانوالیاف جامد تشکیل میشود. هر گونه کشیدگی مکانیکی در طول نانوالیاف، موجب تشکیل دو قطبی در پلیمر میشود.
از آنجا که پلیمر عایق است، الکترون نمیتواند از آن عبور کند؛ اما اگر2 سر آن به یک مدار وصل شود الکتریسیته در مدار جریان مییابد. حداکثر بازده تبدیل انرژی 8.21 درصد و میانگین آن 5.12 درصد است، این در حالی است که بازده در ژنراتورهای پلیوینیلیدن فلوراید که بهصورت فیلم نازک هستند بین 0.5 تا 4 درصد بوده است.
این دستگاه میتواند در حسگرهای بیسیم و لباسهایی که حاوی قطعات الکترونی هستند، مورد استفاده قرار گیرد. نتایج اولیه نشان میدهد که با کوچکتر شدن نانوالیاف بازده تبدیل انرژی افزایش مییابد.
نانوتکنولوژی به سه شاخه جدا و درعین حال مرتبط با یکدیگر تقسیم می شود که بر اساس ساختارهای زیر تعریف می شوند:
1-نانوتکنولوژی مرطوب: این شاخه به مطالعه سیستمهای زیست محیطی که اساسا در محیط های آبی پیرامون وجوددارند می پردازد وچگونگی مقیاس نانومتری ساختمان موادژنتیکی غشاءها و سایر ترکیبات سلولی را مورد مطالعه قرار میدهد.موفقیت این رشته بوسیله ساختمانهای حیاتی فراوانی که تشکیل شده اند و نحوه عملکرد ساختمانشان درمقیاس نانویی نظارت می شود به اثبات رسیده است.این شاخه دربرگیرنده علوم پزشکی دارویی زیست محیطی و کلا علوم مرتبط به Bio می پردازد.
2-نانوتکنولوژی خشک: ازعلوم پایه شیمی و فیزیک مشتق می شود و به تمرکز روی تشکیل ساختمان های کربنی سیلیکون و دیگر مواد غیرآلی می پردازد. قابل تامل است که فناوری خشک-مرطوب استفاده از مواد و نیمه هادیها رانیز می پذیرد. الکترونهای آزاد و انتقال دهنده دراین مواد آنها را برای محیط مرطوب سودمند می سازد.اما همین الکترونها خصوصیات فیزیکی فراهم می کنندکه ساختارهای خشک از آنها در الکترونیک مغناطیس و ابزارهای نوری استفاده می کنند.اثر دیگرکه باعث پیشرفت ساختارهای خشک می شود این است که قسمتهای خود تکثیر مشابه ساختارهای مرطوب را دارا هستند.
3-نانوتکنولوژی تخمینی (محاسبه ای): به محاسبه مدلسازی و ساختن ظاهر ساختمانهای پیچیده در مقیاس نانویی توجه دارد.توانایی پیش بینی و تجزیه و تحلیل محاسبه ای در موفقیت نانوتکنولوژی بحرانی است زیرا طبیعت میلیونها سال وقت لازم دارد که نانوتکنولوژی مرطوب را بصورت کاربردی در آورد. شناختی که بوسیله محاسبه بدست می آید به ما اجازه می دهد که زمان پیشرفت نانوتکنولوژی خشک را به چند دهه کاهش دهیم که این تاثیر مهمی در نانوتکنولوژی مرطوب دارد.نانوتکنولوژی تخمینی پلی است برای ارتباط بین علوم مهندسی محاسباتی کامپیوتر و فن اوری جدید.
با توجه به ساختارهای عنوان شده برای نانوتکنولوژی تاثیر متقابل انها بر یکدیگر و لزوم مشارکت هر سه ساختار برای خلق و توسعه اکثر محصولات نانویی واضح است که فن اوری برتر اینده نقطه تلاقی تفکر و عمل تمامی دانشمندان و محققان علوم مختلف است.
» فرستنده: مصطفی ساغری
» منبع: باشگاه نانو
محققان دانشگاه صنعتی امیرکبیر به ساخت نانوحسگرهای " سولفید روی " با قابلیت تشخیص های بیولوژیک موفق شدند.
مهندس بهارک بهمنی، مجری طرح با اشاره به گسترش کاربرد مواد در اندازه های نانو در تشخیص با کمک این مواد ارزانتر، آسانتر و دقیق تر است. وی کاربرد نانو حسگر سولفید روی را در تشخیص مواد زیستی موجود در خون با مواد دیگر سیال های بدن ذکر کرد و گفت: این ماده در فرآیند نشاندار سازی به ترکیبات دیگری اضافه می شود و می تواند برای تشخیص عناصر مختلف از جمله بیوتین، کربوهیدرات ها و پروتئین ها استفاده می شود.
بهمنی تصریح کرد: با اندازه گیری میزان نور، غلظت ماده، با دقت زیاد تعیین می شود. وی افزود: در این پژوهش با استفاده از روش هم رسوبی ، ابتدا نمک، روی جداسازی و در رآکتور ویژه ای مخلوط شد. پس از تنظیم غلظت و انجام فرآیند جداسازی، ذراتی به اندازه 6 تا 30 نانومتر به دست آمد.
این پژوهشگر، برتری نانو حس گرها را در مقایسه با روش های کنونی را حفظ کیفیت در دراز مدت ، دقت بیشتر و سازگاری بیشتر این مواد با بدن را ذکر کرد.
گفتنی است، این طرح در قالب پایان نامه کارشناسی ارشد و با همکاری پژوهشکده مواد و انرژی انجام شده است
منبع:http://bme.aut.ac.ir/tapesh
Design & Maintenance by:
Nastaran Rahimi
![]() |
محققان دانشگاههای صنعتی اصفهان و تربیت مدرس، موفق به ساخت نانوغشا های بهبود یافته شدند که میتوانند نقش مهمی در صنایع نفت و گاز و پتروشیمی ایفا کنند.
به گزارش سانا، دکتر مرتضی صادقی، استادیار دانشگاه صنعتی اصفهان و از مجریان این طرح اظهار کرد: جداسازی هایی که به کمک فنآوری غشا صورت میگیرند معمولاً در دمای محیط انجام میشوند، بنابراین جداسازی محلولهای حساس به دما بدون هیچ تغییر شیمیایی انجام میشود. اهمیت این موضوع در صنایع دارویی و زیستفنآوری که محصولاتی حساس به دما دارند، مشخص میشود؛ لذا بهبود خواص غشا، توجه بسیاری از پژوهشگران را به خود جلب کرده است.
دکتر صادقی و دکتر محمدعلی سمسار زاده در تحقیقات خود برای بهبود عملکرد غشاها، نانوذرات سیلیکا را به آنها افزوده اند. به گفته دکتر صادقی، آن ها ابتدا نانوذرات سیلیکا را با روش سل-ژل با هیدرولیز تترا اتوکسی سیلان، در محیط اتانول و با حضور کاتالیزور اسیدکلریدریک تهیه کرده و سپس برای ساخت غشاهای مرکب پلیمر- سیلیکا محلول پلیمری را به نسبت وزنی مشخص با نانو ذرات سیلیکا، به خوبی مخلوط کرده و یک محلول یکنواخت برای ریختهگری غشا تهیه کرده و پس از ریختهگری محلول پلیمری روی شیشه (تشکیل فیلم)، عملیات حرارتی تکمیلی را برای خروج حلال و همچنین بهبود خواص غشا انجام داده است.
گفتنی است، ضخامت غشاهای مرکب پلی بنزیمیدازول سیلیکای تهیه شده، در حدود 40 میکرون است. استادیار دانشگاه صنعتی اصفهان گفت: با توجه به بازار رو به رشد غشاهای جداسازی گاز در دنیا و بازار بسیار گسترده آن در ایران (صنایع نفت، گاز و پتروشیمی)، بهبود عملکرد غشاها با کمک فنآوری نانو از جمله موضوعات مهم تحقیقاتی است. گروه پژوهشی ما نیز با تأسیس شرکت پارسیان پویا پلیمر، در صدد تجاریسازی نانوغشاهای پلیمری است. جزئیات این پژوهش در مجله Journal of Membrane Science(جلد 331، صفحات30-21، سال 2009) منتشر شده است.
منبع: ستاد ویژه توسعه فنآوری نانو
این خبر توسط بخش تحریریه سانا تهیه و ویرایش شده است. در صورتی که در مورد این خبر و یا موضوعات مرتبط با آن تجربه، نظر، پیشنهاد یا خبر جدیدی دارید، می توانید آن را از طریق پست الکترونیکی info@polymerinfo.net برای ما ارسال نمایید. سانا حق رد یا ویرایش اخبار ارسالی را برای خود محفوظ می دارد. نقل این خبر تنها با ذکر ماخذ “www.polymerinfo.net” مجاز است.
محققان پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران موفق به سنتز پوشش های نانو کامپوزیتی روی شیشه شدند که این پوشش ها آب دوست هستند و میتوانند با کاهش زاویه تماس بین آب و شیشه شفافیت شیشه ها را افزایش دهند.
به گزارش سانا، امیر ارشاد لنگرودی مجری طرح تهیه پوشش های هیبریدی نانو کامپوزیتی آب دوست از طریق فرآیند سل- ژل و بررسی تاثیر اثر یک جز دو عاملی (آمینو اتیل آمینو پروپیل تری متوکسی سیلان) در حضور عوامل فعال کننده سطحی بر مورفولوژی، اندازه ذرات و شفافیت پوشش های حاصل را از اهداف انجام این پژوهش ذکر کرد. وی افزود: از این پوشش ها می توان روی شیشه های داخل خودرو، آینه های بغل، کاسه چراغ خودرو، شیشه های ساختمان ها، آینه های حمام، روکش پلاستیکی شفاف نگهداری مواد غذایی نظیر گوشت و سبزیجات استفاده کرد.
لنگرودی به جزئیات این پژوهش اشاره کرد و اظهار داشت: در این کار تحقیقاتی، پوشش های هیبریدی نانو کامپوزیتی آب دوست از طریق فرایند سل- ژل سنتز شدند. برای این منظور پیش سازه های سیلان دار در دمای معین تحت شرایط اسیدی و همزدن، "آبکافت" شد سپس محلول در دمای محیط سرد شد و اتیلن دی آمین به آن اضافه شد تا سل شفاف در دمای محیط به دست آید. در ادامه آمینو اتیل آمینو پروپیل تری متوکسی سیلان و سپس عامل فعال کننده سطح به آن اضافه و روی شیشه های تمیز پوشش داده و عملیات شناسایی و آزمون های فیزیکی و مکانیکی انجام شد.
عضو هیئت علمی پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران با اشاره به بررسی های انجام شده در زمینه اثر عوامل شیمیایی و فیزیکی در ترکیب پوشش ادامه داد: بررسی ها نشان داد که این ترکیبات موجب تشکیل پوشش یکنواخت بر روی شیشه می شود که با کاهش زاویه تماس بین آب و شیشه و افزایش خاصیت آب دوستی، شفافیت شیشه را افزایش می دهند. همچنین این عوامل پوشش دهی می تواند توزیع اندازه ذرات یکنواخت تری را روی سطح ایجاد کند.
این خبر توسط بخش تحریریه سانا تهیه و ویرایش شده است. در صورتی که در مورد این خبر و یا موضوعات مرتبط با آن تجربه، نظر، پیشنهاد یا خبر جدیدی دارید، می توانید آن را از طریق پست الکترونیکی info@polymerinfo.net برای ما ارسال نمایید. سانا حق رد یا ویرایش اخبار ارسالی را برای خود محفوظ می دارد. نقل این خبر تنها با ذکر ماخذ “www.polymerinfo.net” مجاز است
خلاصه
موسسه RAND در گزارشی، روندهای فناوریهای زیستی، نانو، مواد، و اطلاعات را تا سال 2020 مورد بررسی قرار داده است. در این گزارش 316 صفحهای، روندها، پیشرانها، موانع، و اثرات اجتماعی هر یک از زیرمجموعههای این فناوریها مورد تحلیل قرار گرفتهاند. در بخش روندهای فناوری نانو، زیربخشهای حسگرها، انرژی، الکترونیک، زیستنانو،و ساخت نانومتری بررسی شدهاند که در این مقاله آورده شدهاند. |
متن این مقاله به صورت pdf قابل دریافت می باشد
جدیدی را برای تصویربرداری از نانوساختارها روی سطح سلولهای زنده توسعه
دادهاند.
این گروه تحقیقاتی که یکی از محققان اصلی آن به نام گرگوری فرولنکوف از دانشکده
فیزیولوژی دانشگاه کنتاکی است، «میکروسکوپی هدایت یونی دارای روبشگر رقصان» را
توسعه دادهاند. در این روش جدید، یک روبشگر نانومقیاس همانند سوزن چرخ خیاطی
روی سطح سلول جست و خیز میکند. آنها نتایج کار خود را در Nature Methods منتشر
کردهاند.
این روش جدید به محققان امکان میدهد سطح یک سلول زنده را با تفکیکپذیری
نانومقیاس به تصویر بکشند. این کار قبلاً تنها با استفاده از میکروسکوپی
الکترونی و روی سطح سلولهای مرده امکانپذیر بود.
فرولنکوف میگوید: «حال میتوانیم از نانوساختارهایی همچون پروتئینها یا
مجموعهای از پروتئینها در سلولهای زنده تصویربرداری کرده و عملکرد آنها را
بررسی نماییم. بسیاری از بیماریها، سطح سلول را تحت تأثیر قرار میدهند.
بنابراین انتظار داریم این روش جدید به همراه روشهای نوظهورتصویربرداری با
تفکیکپذیری بالا از درون سلول، مکانیسمهای برخی از بیماریها را آشکار
نمایند، همانگونه که میکروسکوپی نوری چندین قرن قبل پزشکی را متحول ساخت.»
پژوهشگران دیگر این کار تحقیقاتی عبارتند از یوری کورچف از دانشکده پزشکی کالج
سلطنتی لندن، و دیوید کلنرمن از دانشکده شیمی دانشگاه کمبریج در انگلیس.
شرکت NaniInk، یک مؤسسهی جهانی و مادر در زمینهی فناورینانو است که سال جدید میلادی را با خبر شروع تقسمات سلولی نانوسلولهای بنیادی آغاز کردند. این نوع تقسیم جدید، منبع تجدیدپذیر و بسیار مطمئنی از سلولهای بنیادی تمایزیافته را فراهم میآورد.
این امر از طریق فناوری نانولیتوگرافی قلم غوطهور(Dip Pen Nanolitohography) میسر شدهاست. تحقیقات اخیر نشان داده که عدم موفقیت 30 درصد از ترکیبات جایگزین دارویی، بهعلت بازده کم آنان است در حالی که در مورد بیش از 60 درصد از آنها سمیت علت اصلی است. این مسائل دلیلی بر فعالیتهای پایهایی برای توسعهی داروها محسوب میشود.
James M. Hussey, NanoInk CEO میگوید: «شرکت ما هماکنون راهحلهایی دارد که میتواند مشکلات موجود در مسیر کاربرد سلولهای بالغ را از میان بردارد، استفاده از آنها را محدود نماید.فناوری ما، فرایندهای کشف و توسعهی داروهایی با بازدهی بالا را تسهیل و تسریع می کند، همچنین فرصتهایی را برای تشخیصهای کلینیکی فراهم مینماید که گامی بلندی بهسوی تولید داروهای regenerative به شمار میرود.»
به کمک فناوری نانولیتوگرافی قلم غوطهور دانشمندان میتوانند با سرعت و سهولت بیشتری، ساختارهای نانومقیاس را ایجاد کنند.این فناوری موجب ارزانی و سهولت استفاده از روشهای ساخت نانومقیاس در آزمایشگاهها میشود.
شرکت IBM، Applied Materials و دانشکده فناورینانوی دانشگاه آلبانی (CNSE)، با همکاری یکدیگر به دنبال توسعه فناوری مدلسازی فرایند جهت تولید تراشههای 22 نانومتر هستند.
امروزه نیمههادیهای بسیار پیشرفته دارای مدارهای 45 نانومتر و بزرگتر هستند. تولید مدارهای 22 نانومتر چالشهای زیادی به همراه دارد، زیرا روشهای لیتوگرافی موجود برای ساخت الگوههای مدار، مبتنی بر سیلیکون هستند که دارای محدودیتهای فیزیکی زیادی هستند. برای رفع این محدودیتها شرکت IBM برنامه جدیدی با عنوان « مقیاسبندی محاسباتی» آغاز کرده است. فرایندهای مبتنی بر محاسبه که توسط این شرکت توسعه یافتهاند از تکنیکهای ریاضی پیشرفته، ادوات نرمافزاری و سیستمهای محاسباتی با عملکرد عالی استفاده کردهاند تا امکان ساخت نیمههادیهای قدرتمند، پیچیده و با کارایی بالای انرژی در مقیاس22 نانومتر و حتی کمتر فراهم شود.
با ترکیب فناوری فیلم نازک شرکت Applied Materials با دانش علوم پایهی دانشکده علوم نانوی آلبانی و توانمندیهای شرکت IBM، امکان توسعه مدل مورد نظر فراهم میشود.
این همکاری، باعث توسعه تحقیقات CNSE شده و بستر مناسبی برای تسریع توسعه تحقیق و توسعههای حوزه نانوالکترونیک فراهم میکند.
این پروژه مشترک در مجموعه آزمایشگاههای پیشرفته CNSE و با همکاری محققان و دانشمندان زبده این مرکز انجتام خواهد شد. همچنین مدلسازی و تعیین مشخصات فرایند نیز در شرکت IBM انجام خواهد شد.