» ضخامت پوسته : از نقشه گرانی‎سنجى موهو، تهیه شده توسط دهقانى و ماکریس (1983)، قابل تفسیر است. بر اساس این نقشه، در زیرراندگى اصلى زاگرس (زاگرس مرتفع)، بی‎هنجاری‎هاى ثقلى به حداقل (230 ± میلی‎گال) می‎رسد و در این ناحیه، پوسته ایران با 50 تا 55 کیلومتر ضخامت، بیشترین ستبرا را دارد. ولى، به سوى جنوب باختر، ناپیوستگى موهو (Moho) در ژرفاى 40 کیلومتر است، از این رو به نظر می‎رسد که در زاگرس، پوسته از شمال خاور به جنوب باختر نازک می‎شود. اشنایدر و برزنجى (1986) نیز نشان دادند که در کمربند چین‎خورده زاگرس، ناپیوستگى موهو، به سمت شمال خاورى، حدود یک درجه شیب دارد و در ژرفاى  40 کیلومتر است. ولى، در نزدیکى راندگى اصلى زاگرس ناپیوستگى موهو 5 درجه شیب دارد و در ژرفاى 65-58  کیلومتر است. در خاور ایران هم پوسته به نسبت ستبرى به ضخامت 40 تا 48 کیلومتر، قابل شناسایى است. در امتداد ساحل دریاى عمان پوسته با ستبراى 25 کیلومتر نازک‎ترین بخش از پوسته ایران است. در مرز شمالى ایران به سمت دریاى خزر، رشته کوه‎‎هاى البرز ریشه‎اى نشان نمی‎دهد و ضخامتى کمتر از 35 کیلومتر دارد. از سوى دیگر، در فرونشست‎هاى لوت و کویر، پوسته قاره‎اى با ضخامت کمتر از 40 کیلومتر، در تعادل ایزوستازى (Isostatic equilibrium)  است. در کمان ماگمایى ارومیه –  بزمان، ضخامت پوسته 45 تا 50  کیلومتر است و در جنوب باخترى زون سنندج – سیرجان ضخامت پوسته به حدود 60 کیلومتر می‎رسد.

داده‎هاى گوناگون نشان می‎دهند که میانگین ستبراى پوسته قاره‎اى در ایران، حدود 40  کیلومتر است . اگرچه افزایش ضخامت پوسته در سنندج – سیرجان و زاگرس مرتفع به رانده شدن ورق ایران مرکزى به روى ورق عربستان و تکرار موهو نسبت داده شده است، ولى با توجه به الگوى ساختارى ایران، دیده می‎شود که افزایش ضخامت پوسته به طور عمده در محل تقریبى برخورد ورق‎ها است. از همین‎رو دهقانى و ماکریس، ضخیم شدگى پوسته زاگرس مرتفع و سنندج – سیرجان را حاصل فرآیند فشارشى وابسته به بازشدن دریاى سرخ می‎دانند و بر این باورند که در این منطقه، دگرشکلى بیشتر در اثر راندگى و جابجایى سفره‎هاى رانده است و برخورد بین ورق‎ ایران و زاگرس از نوع قاره – قاره است و در حال حاضر هیچ‎گونه فرورانشى در زیر منطقه راندگى زاگرس وجود ندارد. در کمان ماگمایى ارومیه – بزمان نیز علوى (1994) افزایش حدود 5 تا 10 کیلومتر ضخامت پوسته را به فعالیت ماگمایى و گسلش راندگى نسبت می‎دهد. در کوه‎هاى خاور ایران هم، برخورد ورق‎هاى لوت و افغان می‎تواند در ستبر شدگى پوسته نقش داشته باشد.

»  ایزوستازى پوسته : نقشه بی‎هنجارى هم‎ایستایى ایران که بر پایه انگاره تعدیل شده آیرى Airy hypothesis تهیه شده است نشان می‎دهد که چگالى بلندی‎ها 67/2، چگالى میانگین پوسته 75/2، چگالى ریشه کوه‎ها 85/2، چگالى گوشته بالایى 35/3 گرم بر سانتیمتر مکعب و ضخامت عادى پوسته 30 کیلومتر است (دهقانى و ماکریس، 1983).

در نواحى بزرگى از ایران همچون لوت، فرونشست‎هاى کویر و همچنین رشته کوه‎هاى خـاور ایران و بخش وسیعـى از کوه‎ زاگرس، بی‎هنجاری‎هـاى هم‎ایستایى بین صفــر تا 10± میلی‎گال و حاکى از تعادل هم‎ایستایى کامل این مناطق است.

در نواحى بزرگى از ایران همچون لوت، فرونشست‎هاى کویر و همچنین رشته کوه‎هاى خـاور ایران و بخش وسیعـى از کوه‎ زاگرس، بی‎هنجاری‎هـاى هم‎ایستایى بین صفــر تا 10± میلی‎گال و حاکى از تعادل هم‎ایستایى کامل این مناطق است.