پژوهشگران شرکت های بیوتکنولوژی در "دره سیلیکون" که منطقه ای در جنوب شرقی سانفرانسیسکو است, درصدند با استفاده از زباله های گیاهی و تغییر ساختار ژنتیکی باکتری ها و مخمرهای آبجو از طریق فناوری ژنتیک، بنزین و نفت تولید کنند.
"دره سیلیکون" 80 کیلومتر بین سانفرانسیسکو و سان خوزه و 20 کیلومتر بین اقیانوس آرام و خلیج سافرانسیسکو وسعت دارد. انقلاب دیجیتالی از این منطقه آغاز شد و بالغ بر 7 هزار کنسرسیوم بزرگ الکترونیکی، نرم افزاری و اینترنتی از جمله اینتل، آپل، هولت پاکارد، ابی، یاهو، گوگل جهان را از این منطقه متحول کردند. هم اکنون این احتمال وجود دارد که در سال های آینده انقلاب بعدی نیز از دره سیلیکون آغاز شود. سرمایه داران "دره سیلیکون" این بار رویای تولید نفت و بنزین در سر می پرورانند و شرکت های بیوتکنولوژی در صددند با استفاده از زباله های گیاهی و تغییر ساختار ژنتیکی باکتری ها و مخمرهای آبجو از طریق فناوری ژنتیک بنزین و نفت تولید کنند.

 از آنجا که در حال حاضر هیچکس نمی داند که ذخایر نفت جهان با چه سرعتی پایان خواهند یافت و اطلاعات دقیقی در مورد ذخایر واقعی نفت در کره زمین نیز وجود ندارد و کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) نیز دقیقا میزان ذخایر خود را اعلام نمی کنند، جهان به دنبال جایگزینی برای نفت و بنزین است. این در حالیست که تلاش برای تولید و عرضه انرژی هایی چون "سوخت هیدروژنی"، "اتانول"، "سلول های سوختی" و برق نیز هنوز پایان نیافته است و از سوی دیگر اینگونه انرژی ها نیز عیوب و نواقص خاص خود را نیز دارند. از یک طرف حمل و ذخیره سوخت هیدروژنی سخت است، از طرف دیگر تولید اتانول نیز در رقابت با کشت مواد غذایی قرار دارد و خودروهای برقی نیز هنوز از یک دستگاه شارژ برخودار نیستند که راندمان مورد نظر را داشته باشد. از سوی دیگر مشکل اصلی در اینگونه انرژی ها این است که برای مصرف و عرضه آن به یک ساختار زیربنایی کاملا جدید از جمله لوله ها و خطوط انتقال جدید، پایگاههای جدید عرضه و موتورهای جدید خودرو نیاز است. بدین خاطر شرکت های بیوتکنولوژی چون "آمیریس" و "ال.اس.9" معتقدند که در برابر نفت ماده سوختی ایده آل تری وجود ندارد. نفت به آسانی قابل حمل و میزان انرژی آن بسیار بالاست و قرن های متمادی در اختیار انسان بوده است اما چنانچه این ماده در حد بی نهایت در اختیار بود و بعلاوه مصرف آن همراه با ضرر برای محیط زیست انسان نبود، ایده آل ترین ماده سوختی بود. موسسات" آمیریس" و "ا ل.اس.9" میکروب ها را به گونه ای تغییر دادند تا بتوانند با استفاده از شکر، مواد سوختی و انرژی زا برای سوخت خودرو تولید کنند. در حالیکه "ا ل.اس.9" به ویژه از باکتری های "اشریشیا کولی" که تغییر ژنتیکی داده شده اند به عنوان تولید کنندگان مواد سوختی استفاده می کند، "آمیریس" مخمر آبجو را برای تولید چنین موادی در اختیار گرفته است. " اووه زاور" میکروب شناس که در دانشگاه فنی زوریخ بر روی سیستم متابولیسم میکروب ها تحقیق می کند می گوید، کیفیت روغن تولید شده از طریق میکروبی بسیار مطلوب است. " زاور" که مشاور علمی موسسه "ال.اس.9" نیز است افزود، این نوع "روغن سینتیک" حتی بهتر از روغن و نفت خام معمولی است. به گفته این کارشناس، در حالیکه نفت خامی که از زمین استخراج می شود، کیفیت های متفاوتی دارد، اما در روش تولید میکروبی نفت و ماده سوختی می توان نوع مورد نظر ماده سوختی را در شکل خالص آن تولید و عرضه کرد. از آنجا که تولید اتانول از چغندر قند و یا ذرت باعث گرانی قیمت مواد غذایی و در نتیجه اعتراضات در برخی از کشورهای در حال توسعه و در آستانه توسعه شده است، " آمیریس" و " ال.اس.9" تلاش دارند تا به جای تغذیه میکروب های مورد نظر با شکر و تبدیل این ماده خوراکی به سوخت و انرژی، در آینده از سلولز و زباله های گیاهی بخش کشاورزی به عنوان خوراک میکروب ها استفاده کنند. از سوی دیگر به گفته زاور، زباله ای گیاهی که در حد بالایی سلولز دارند، تنها ماده خامی هستند که به اندازه کافی و مورد نیاز برای تولید سوخت و انرژی از طریق میکروب ها وجود دارند. سلولز یک مولکول بزرگ از پلی ساخارید است که از تعداد بیشماری از واحدهای قند تشکیل شده است. قبل از اینکه باکتری های تولید کننده نفت بتوانند از سلولز تغذیه کنند، سلولز باید به عناصر تک قندی تبدیل شود. به گفته زاور هم اکنون نیز راه حل های مطلوبی نیز برای این تبدیل وجود دارد اما این روش در مقایسه با استخراج و تولید نفت معمولی از زمین، پرهزینه است. بدین خاطر امکان تبدیل ارزان و بهینه سلولز و زباله های گیاهی به تک قندی ها نقش مهمی در تعیین قیمت یک بشکه "نفت سینتیک" ایفاء می کند. " آلکساندر اشتاین بوشل" میکروب شناس موسسه میکوب شناسی مولکولی و بیوتکنولوژی دانشگاه مونستر می گوید، ما بر روی تولید باکتری هایی کار می کنیم که از زباله های گیاهی تغذیه کرده و بنزین تولید کنند. اشتاین بوشل افزود، هر کس بتواند چنین باکتری تولید کند، تحولی ایجاد کرده است که برای وی میلیاردها نفع و سود همراه خواهد داشت. این کارشناس دانشگاه مونستر با ابراز امیدواری از اینکه این امر در 5 سال آینده رخ خواهد داد می گوید، این امر به میزان سرمایه گذاری در این تحقیقات و پژوهش ها بستگی دارد. از دیدگاه اشتاین بوشل، تحقیقات و پژوهش در این بخش، در آمریکا و چین که تقاضای بنزین آن رو به افزاش است، بیشتر از آلمان می باشد. شرکت " ال.اس.9" در حال حاضر یک راکتور و تانک 1000 لیتری دارد که هر هفته به اندازه یک بشکه نفت معمولی تولید می کند. با توجه به اینکه این راکتور در 7/3 متر مربع مستقر است، برای تامین نفت مورد نیاز آلمان از طریق میکروبی و سینتیک ( حدود 747 میلیون بشکه در سال 2007 میلادی)، بالغ بر 53 کیلومتر مربع زمین جهت استقرار راکتورها، مورد نیاز است. شرکت "آمیریس" قصد دارد تا 2010 میلادی یک نوع سوخت دیزلی تولید کند که نسبت به دیزل معمولی با ثبات تر است و 80 درصد کمتر گاز گلخانه ای دارد. طبق ادعای این شرکت، این نوع دیزل و بنزین را می توان در تاسیسات کنونی تولید بیواتانول، تولید کرد. آمیریس قصد دارد بدین خاطر یک قرارداد با شرکت برزیلی "کریستالسو" که یکی از بزرگترین شرکت های تولید کننده بیواتانول در این کشور است منعقد کند. به گفته زاور، تولید دیزل از قند صرفا یک گام موقت است و شرکت ها قصد داشتند از این طریق در حد امکان سریع نشان دهند که فناوری آنها موفق و قابل استفاده است. زاور افزود، از آنجا که برزیل تصمیم سیاسی برای پایان وابستگی نفتی خود و رویکرد کامل به تولید بیواتانول با استفاده از قند و شکر را اتخاذ کرده است، این کشور از مشخصه های مطلوبی برخوردار است اما هدف اصلی همچنان تولید نفت از زباله های گیاهی است. شرکت " ال.اس.9" نیز اهداف بلندپروازانه ای دارد و قصد دارد در سه تا پنج سال آینده یک ماده سوختی تولید کند و آن را با قیمت رقابتی هر بشکه 40 تا 50 دلار به بازار عرضه کند. با توجه به قیمت هر بشکه نفت خام که به سمت 140 دلار رو به افزایش است، زمان به نفع شرکت هایی چون "آمیریس" و "ال.اس.9" پیش می رود. موسسه فرانسوی "آی.پی.پی." پیش بینی می کند که قیمت هر بشکه نفت خام تا سال 2015 میلادی حتی تا 300 دلار افزایش یابد، اما این امکان وجود دارد که تا آن زمان شرکت های مستقر در "دره سیلیکون" نفت سینتیک خود را به بازار عرضه کنند. منبع : مجله اشپیگل 27 ژوئن 2008 میلادی