یک چسب ساخته شده از هیدروژل و پر شده با نانو ذرات گزینه مناسبی برای ساخت چسب زخمهایی است که در اثر تعرق جدا نمیشوند. دانشمندان فرانسوی ادعا کردهاند که این ماده حتی قابلیت رهایش دارو از طریق پوست را دارد.
چسب زخمهای قدیمی قابلیت چسبندگی به پوست را در حضور آب (از اجزاء اصلی عرق) از دست داده و عمر آنها کوتاه میشود. جهت رفع این مشکل، گروهی از دانشمندان دانشگاهde l’Adour به رهبری برونو گرسل، مواد چسبناکی بر اساس هیدروژلها تولید نمودهاند. هیدروژلها مقدار زیادی آب دارند که به آنها امکان تحمل مقدار اضافی آب ناشی از عرق بدن را میدهد، گرچه خواص مکانیکی آنها از قبیل قابلیت ارتجاعی، در اغلب موارد ضعیفتر میباشد.
این تیم جهت بهبود خواص مکانیکی و القا چسبندگی حساس به فشار (چسبیدن ماده با اعمال فشار بدلیل ایجاد باند بین سطح و چسب)، هیدروژلها را با نانوذرات پلی استایرن پر کردند. کریستف دیریل که روی این پروژه کار کرده است، میگوید: ” یک پیوند بین خواص رئولوژیکی ژلها و خواص چسبندگی آنها وجود دارد. حتی اگر ژل مقدار زیادی سیال را جذب کند، نانو ذرات میتوانند رفتار رئولوژیکی را تثبیت کنند.”
این تیم کشف کرد که یک ماده هیدروژل ساخته شده از پلی آکریل آمید و پلی (آکریل آمید– هیدروکسی اتیل متاکریلات) بهترین استحکام مکانیکی و چسبندگی سطحی را دارد. هنگامی که آنها ماده حاصل را روی پوست مصنوعی ساخته شده از اجزاء چربی اضافه شده به پروتئین، امتحان کردند، مشاهده کردند ماده به راحتی از پوست جدا شد که این مورد برای کاربردهای تماسی پوست بسیار مهم است.
قدرت بالای نگهداری آب هیدروژل دلایل دیگری نیز دارد؛ تیم ادعا میکند که حجم زیاد آب هیدروژل میتواند آنها را برای نگهداری اجزاء سیالات، مناسب کند (حاملهایی که انتقال دارو را افزایش میدهند)، و به آنها اجازه میدهد تا مانند یک پوشش پوست (چسب زخم) برای رهایش دارو عمل کنند.
جیان پینگ گنگ متخصص کاربرد و خواص ژلها در دانشگاه هوکایدو ژاپن میگوید: ” این تحقیق جالبی است. کاربرد یک هیدروژل به عنوان یک چسب حساس نسبت به فشار، فواید زیادی نسبت به چسبهای معمولی دیگر دارد که این را مدیون طبیعت نفوذپذیر هیدروژلها است.” وی اضافه میکند که کوپلیمری از آکریل آمین و هیدروکسی اتیل متاکریلات نسبت به سلولها خنثی است و این باعث میشود که برای مواد تماسی پوست مناسب باشد. نتایج این تحقیقات در مجله Soft Matter منتشر گردیده است.