حوادث مربوط به فتنه سال 88 و انتخابات ریاست جمهوری اخیر، از یک سو به دلیل اینکه دشمن با تمام توان تشکیلاتی و فکری خود وارد صحنه شده بود، و از سوی دیگر از آن جهت که به دلیل بصیرت و هوشیاری ملت، این توطئه رذیلانه نافرجام ماند، از برجسته ترین نقاط تاریخ انقلاب اسلامی ایران می باشد. مطالعه و واکاوی دقیق حوادث و جریان های مرتبط با این واقعه مهم، آثار و برکات بسیاری را به دنبال خواهد داشت که از آن جمله می توان به واکسینه شدن افکار عمومی در برابر تحرکات رذیلانه مشابه در آینده اشاره نمود. در این میان، بی گمان «هنر» جایگاهی مهم و اساسی دارد. «قلاده های طلا» جدیدترین ساخته «ابولقاسم طالبی» که در حال حاضر در حال اکران در سینمای کشور است، از جمله آثار فاخری است که در آن سعی شده است ماجرای حوادث آن روزهای کشور در یک شبه مستند به نمایش درآید. ماجرای این فیلم در واقع اتهامی است که به یکی از عناصر وزارت اطلاعات، مبنی بر همکاری با یک جاسوس سازمان اطلاعات انگلیس زده می شود و وی نیز به جهت رفع این سوء تفاهم، وارد ماجرایی پیچیده می شود که در حاشیه این ماجرا به گوشه ای از حوادث مربوط به فتنه نیز پرداخته می شود. در ادامه به بررسی چند نکته در ارتباط با این اثر خواهیم پرداخت:

1- از مهمترین دلایلی که ساخت فیلم در ارتباط با فتنه را مشکل می نماید، لزوم بیان حقایق و نام بردن از افرادی است که حتی هم اکنون نیز دارای نفوذ و قدرت فراوانی هستند و طبیعتا عموم افراد به دلیل ترسشان از ورود به این عرصه امتناع می ورزند.اگر «قلاده های طلا» را به حق، سیاسی ترین فیلم تاریخ سینمای ایران نامیده اند، از آن روست که وارد همین محدوده قرمز شده است. در این فیلم از افرادی نام برده می شود که به دلیل لابی های قدرتمندشان در سراسر کشور، خیلی ها از در افتادن با آنها هراس دارند و این جسارت مثال زدنی ای است که «ابولقاسم طالبی» به خوبی آن را به خرج داده است.

2- «مستند بودن» از برجسته ترین نکات این اثر می باشد. در بسیاری از صحنه های این فیلم شاهد استفاده از تصاویر حقیقی مربوط به دوران فتنه و تلفیق آنها با صحنه های ساخته شده می باشیم. نقل قول ها عموما با صدای خود افراد پخش می شوند (مانند نظر میر حسین موسوی در ارتباط با اعتقادش به جایگاه ولایت فقیه ، تکه ای از صحبت های زهرا رهنورد در شبکه بی بی سی و بیان دلایل با مزه تقلب از سوی او، دستور به آشوب همسر آقای رفسنجانی پس از رای دادن و...) و حتی شاهد تصاویری همچون حضور و هدایت فرزندان آقای رفسنجانی در اعتراضات مربوط به انتخابات هستیم.  در صحنه هایی مانند حمله به پایگاه بسیج، آنچنان صحنه پردازی دقیقی صورت گرفته است که کسانی که کلیپ های مربوط به آن دوران را مشاهده نموده اند، متوجه رعایت امانت از سوی کارگردان فیلم می شوند تا جایی که پرچم های استفاده شده از سوی معترضین نیز با دقت خوبی شبیه سازی گردیده اند. داستان این اثر نیز با الهام از ماجرایی واقعی که همانا «نفوذ در شبکه امنیتی کشور» باشد نوشته شده است و حتی در پایان فیلم از یکی از نفوذی ها در وزارت اطلاعات نام برده شده و مجازات تعیین شده برای وی نیز بیان می شود. فیلم نامه اثر آنچنان مستند است و صحنه های آن آنقدر به زیبایی شبیه سازی شده اند که برای کسانی که از نزدیک شاهد حوادث مورد اشاره در فیلم بوده اند، در حکم یادآوری خوبی از آن دوران است.

3- از دیگر نکات درخشان این اثر، رعایت عدالت و اصطلاحا یک طرفه به قاضی نرفتن است. کارگردان فیلم به زیبایی نشان می دهد که عموم معترضان افرادی بد ذات و آشوب طلب نیستند، بلکه و در واقع در فضای فتنه، فریب غوغا سازی های صورت گرفته را خورده اند و عموم تخریب های صورت گرفته و حوادث ناگوار از سوی عوامل سازمان یافته ای از مخالفین نظام، اعم از «سلطنت طلب ها»، «منافقین»و «سازمان های جاسوسی کشور های بیگانه» که تلاش کرده اند پیام «تقلب بزرگ» را به مردم القا کنند صورت گرفته است و معترضان فریب خورده در این اعمال با آنها هم دل نبوده اند.

4- در مقام قیاس با سایر آثار مربوط به فتنه، این اثر از پختگی و اثرگذاری به مراتب بالاتری برخوردار است. به نظر نگارنده، دلیل این را باید تلفیق مناسب دلایل قبلی دانست. چرا که آن دقت در مستند بودن موضوع و صراحت در بیان حقایق، به دلیل همراهی با ساختاری مناسب، موجب تولید این اثر فاخر گردیده است.

5- در حالی که استعمارگران، در خارج از مرزهای ما تمام تلاش خود را جهت هر گونه حمایت ممکن از مخالفین پیشرفت این کشور و انقلاب اسلامی به خرج می دهند (نمونه آن حمایت هایی است که در جشنواره های خارجی از آثاری صورت می گیرد که به سیاه نمایی فضای ایران می پردازند) مسئولین و متولیان امر سینما، در مقابل تلاش چندانی به جهت حمایت از چنین آثار فاخری از خود نشان نمی دهند بلکه به عکس معمولا سازندگان چنین آثاری با سنگ اندازی های متعددی روبرو می شوند (مثلا همین قلاده های طلا که توقیف شده بود....)! استقبال مناسب صورت گرفته از این اثر و آثار مشابه به رغم غلبه وجه سیاسی در آنها، آنهم در زمانی که سینمای ما به دلیل مملو شدن از آثار مبتذل و بی محتوا از خلوت بودن گیشه ها رنج می کشد، نشان از ظرفیت بالای جامعه ما برای پذیرش چنین آثاری دارد. این اثر بر خلاف آنچه معمولا در سینما و حتی تلویزیون ما رخ می دهد از کلیشه ازدواج و طلاق استفاده نکرده است و حتی تا حدود زیادی مبری از بی حجابی و مسائلی از این دست که در سینمای حتی مذهبی ما نیز عادی گشته است می باشد و از این باب نیز قابل توجه است. بر مسئولین امر است که با حمایت از آثار فاخری از این دست (به جای سنگ اندازی هایی که صورت می گیرد)، بستر سازی مناسبی برای تولید بیشتر چنین آثاری نمایند.