بعضی از واژه ها در زندگی زناشویی نیاز به تمیز کردن و شفاف سازی دارند و درست معنا نمی شوند. در این مقاله سعی داریم اتفاق ها و رفتار هایی را توضیح دهیم که در فرهنگ عامه به شکل خوبی از آن ها یاد می شود اما ارائه ی آن ها بعضی وقت ها، بازی افراد با دیگران است! بعضی از این بازی ها خواسته و بعضی هم ناخواسته انجام می شود. هر کدام از این واژه ها در مقطعی به کار گرفته می شود اما به هر جهت به دست آوردن یک دید کلی از آن ها، شاید بتواند در لحظه هایی که شرایط بحرانی را می گذرانید، به یاری شما بیاید. در این جا به توضیح تعدادی از این واژه های مهم می پردازیم:

تفاهم

انسان ها دارای اعتقادها و علاقه هایی هستند که در سرشت شان، شکل گرفته و شخصیت آنان را ساخته است. برای به هم پیوستن دو نفر، این خصوصیت ها هستند که شدنی بودن این امر را ممکن یا نا ممکن می سازد. در فرهنگ عامه، دو نفر که دارای خصوصیات یکسانی باشند و دید و استنباطی شبیه یکدیگر از مسائل بیرون و درون داشته باشند را افرادی که با یکدیگر تفاهم دارند، خطاب می کنند! این کلمه در واقع دلیل اصلی برای انتخاب یک همسر مطلوب از سوی افراد بیان می گردد. از هر دختر و پسری که سؤال کنید برای انتخاب همسر، چند فاکتور مهم است، بلافاصله عنوان می کند باید با هم تفاهم داشته باشند اما متأسفانه این کلمه در جای خودش به کار گرفته نشده است. تفاهم از نگاه عام، به این معناست که افراد از یک موضوع، برداشت مشترکی داشته باشند و در نتیجه بتوانند همدیگر را در زندگی درک کنند. افراد برای شناسایی یکدیگر و پیدا کردن وجود یا عدم وجود تفاهم، به طور معمول شروع به ابراز و ارائه ی شرایط و خصوصیت ها و علایق خود در موضوع های مختلف می کنند و در صورت یکی بودن آن ها، بسیار خوشحال می شوند که با هم تفاهم دارند اما این رابطه در صورت منجر شدن به ازدواج، افراد را تبدیل به زوج های ناموفق می کند! آنان مانند هزاران زن و شوهری هستند که در اطراف خود می توانید بیایید و ببینید که چگونه با وجود داشتن عشق و علاقه و تفاهم در ابتدا، اکنون مشکل های عجیبی در زندگی شان نمود پیدا کرده است چرا که معنای صحیح کلمه ی تفاهم، چیز دیگری ست. تفاهم یعنی درک وضعیت و قبول شرایط در لحظه ی مناسب.
این دو تفسیر به ظاهر مربوط به هم، بی نهایت با هم تفاوت دارند. به اعتقاد ما، نقش کلمه ی «تفاهم» را در زبان، باید کلمه ی «هم باشگاهی »بازی کند که متأسفانه این چنین نیست زیرا هیچ دو نفری در دنیا نیستند که عضو یک باشگاه باشند و نتوانند با هم زندگی کنند. این دو نفر حتی اگر به هیچ عنوان با یکدیگر تفاهم (در معنی لغت ابتدایی) هم نداشته باشند، می توانند شاد و سلامت در کنار یکدیگر زندگی کنند.
انسان ها هر کدام دارای خصوصیت های بد و خوب و یک سری عقیده ها و واکنش ها نسبت به اطراف شان می باشند. تفاهم، این نیست که این واکنش ها یکی باشد، بلکه پذیرفتن یک واکنش به دور از قضاوت است. به راحتی می توان با افرادی که دارای بزرگ ترین اشکالات از هر نظر هستند، زندگی راحت و آرامی داشت به شرطی که این ایرادها، از سوی شما پذیرفته شود اما فقط کافی ست بخواهید خلاف این عمل کنید، نتیجه واضح است!
درحقیقت، باید معنای صحیح واژه را بپذیرید. در زمان شناسایی، به جای یافتن نقاط مشترکی که با هم دارید، به میزان قبول یا عدم قبول خصوصیت های غریب شخصیت همدیگر بپردازید. یافتن این که چه نقاط مشترکی دارید، برای داشتن تفاهم، اشتباه محض است، بلکه بررسی میزان پذیرش این اختلاف ها، برگ برنده ی شما خواهد بود.

از خود گذشتگی و ایثار

همه ی افراد دارای خواسته ها و شرایطی هستند که شخصیت شان را می سازد. برخی افراد در شروع یک رابطه، شروع به پنهان کردن این خواسته ها کرده و خصوصیت های بد و خوب خود را مخفی می سازند. این کار، انرژی زیادی می طلبد و به مرور زمان، باعث خستگی و ضعف فرد شده و ناگهان فرد موضوعات پنهان شده را نمایان می کند و این اشتباه بزرگی ست که در ابتدای زندگی زناشویی برخی افراد، رخ می دهد. این گروه، دارای رفتارهای ناخودآگاهی هستند و به گمان خود، در رابطه با طرف مقابل، خود را فراموش کرده و از خود گذشتگی نشان می دهند غافل از این که معنای این کلمه را اشتباه متوجه شده اند و بعد از ازدواج، این خصوصیت ها کم کم خود را نمایان کرده و مشکلات بعدی را به وجود می آورند.
بنابراین برای به دست آوردن کسی، بازی نکنید. خود را دیگری نشان ندهید و خود را حذف نکنید. هر کس هر قدر هم که ارزشمند باشد، اگر قرار باشد برای بودن با او، شما در مقابل خود قرار بگیرید، حماقت بزرگی مرتکب شده اید. از خود واقعی تان نگذرید و آن را سرکوب نکنید تا تنها نقش بازی کنید بلکه با تفاهم( به معنای جدید) به هم بپیوندید.

زندگی مشترک

متأسفانه در ارائه ی این کلمه، تا حد زیادی اغراق شده است. زندگی مشترک، تصویری از زندگی ست که همه ی زوایای آن برای هر دو شریک، آشکار و واضح است اما متأسفانه این چنین پیداست که افراد فکر می کنند در زندگی مشترک، باید همه چیز با هم تقسیم گردد. آنان چیزی را از یکدیگر می گیرند که به راحتی فقدان آن، زندگی افراد را نابود می کند؛ یعنی فقدان مکان و حریم تنهایی، منظور از این خلوت، خلوت های لحظه ای، مسائل غار تنهایی آقایان و یا چاه فروریزی خانم ها نیست بلکه چیزی ست که باید آن را «حریم فکری» نامید. متأسفانه برخی خانم ها علاقه و تأثیر شدیدی در سوزاندن این حریم دارند. آنان همه چیز را مشترک می خواهند، در حقیقت مرد بعد از ازدواج حتی یک اتاق راحت و تنها برای خود ندارد. در مورد مردانی که خانم های شان خانه دار هستند، مسأله بغرنج تر است. خانم ها کل روز در خانه، دارای حریم شخصی هستند. آنان در طول روز برای خود، فضا و زمانی کامل برای رؤیاپردازی در کنار تمام مسؤولیت های سنگین خانه داری دارند. زمانی که مرد از محیط کار به خانه بر می گردد، زن به راحتی از مسائل خود خارج شده و به سوی مرد می آید و با لبخندی سرشار از عشق، از او می خواهد که یاریش نماید و با او همگام باشد. این در حالی ست که مرد، خسته از فکرهایی که شاید نیمی از آنها به زندگی شخصی بر نمی گردد، مجالی برای خود ندارد. اگر این حقیقت که مردان، نیاز به زمانی برای رؤیاپردازی دارند را فراموش کنیم، به طور قطع اشتباه بزرگی را مرتکب شده ایم.
منبع: نشریه شادکامی و موفقیت-ش67.