در خانه هم می توانید پدر خوبی باشید

بعضی از مردها فکر می کنند، همین که در خارج از منزل مشغول فعالیت هستند، دیگر مسؤولیتی در قبال تربیت کودکانشان در منزل ندارند و در تصمیمات روزانه ی آنها مداخله نمی کنند. در حالی که مشارکت در امور تربیتی کودکان در منزل، هم موجب برقراری ارتباط نزدیک با آنها می شود هم انس و الفت را در بین همسران تقویت می کند. رعایت نکات زیر می تواند آقایان را در رسیدن به این مهم یاری دهد:
1-فعال تر باشید: اگر پدرها خود ابتکار عمل را بدست بگیرند، هرگز نخواهند توانست مسؤولیت تربیت فرزند را آن چنان که خود می خواهند و آن چنان که شایسته ی فرزندشان است، به عهده بگیرند. به جای این که به راحتی، کودک خندان یا گریان خود را به بغل مادرش بسپارید، سعی کنید جملاتی نظیر جمله ی زیر را بگویید: «فکر کنم از پسش برمی یام.» علاوه بر این، پرسیدن مشورت کردن با همسرتان در مورد چگونگی نگهداری بچه، هیچ اشکالی ندارد. هر دوی شما چیزهایی می دانید که دیگری می تواند از آن بهره مند شود.
2-بیشتر تمرین کنید: فکر نکنید که همسر شما به طرز معجزه آسایی، چیزی بیش از آنچه شما در قبال بچه انجام می دهید می داند. هر چه که او درباره ی پرورش کودکان می داند، از طریق تجربه ی عملی یاد گرفته، مثل بقیه ی چیزها و راه درست این است که شما هم بتوانید پدر بهتری باشید و خودتان کارهای مربوطه را انجام بدهید. اگر احساس عدم اطمینان و یا عدم آمادگی می کنید، از کمک گرفتن نهراسید.
3-مفتخر باشید که روش خاص خودتان را برای برقراری ارتباط دارید: مردان و زنان روش های متفاوتی برای تعامل با فرزندشان دارند. مردان بر فعالیت های فیزیکی و صرف انرژی تأکید دارند و زنان بر رشد اجتماعی و عاطفی،‌ به کسی اجازه ندهید که به شما بگوید کشتی گرفتن و بالا و پایین پریدن در رختخواب (با مراعات سلامت کودک)، از کارهای دخترانه یی که همسرتان ممکن است انجام دهد یا بخواهد انجام دهید، مهمتر نیست. فعالیت های فیزیکی و تخلیه ی انرژی نیز، درس های ارزشمندی درباره ی تنظیم احساساتی چون هیجان و برانگیختگی برای کودک دارد. کودکان با پدران فعال (از نظر فیزیکی) بسیار محبوب تر و در روابط شان با کودکان دیگر موفق تر هستند.
4-از نظر احساسی در دسترس کودک باشید: بی تردید تعامل فیزیکی در کودکی، بخش مهمی از روابط پدر - فرزندی است. اما شما باید از نظر احساسی نیز در موقعیت های بحرانی در دسترس باشید و کودک را همراهی کنید، جان گاتمن پیشنهاد می کند: «مربیان باید از احساسات خودشان آگاه باشند تا بتوانند احساسات فرزندان شان را درک کنند.» بنابراین باید هر کاری که لازم است بکنید تا ارتباط نزدیکی با کودک برقرار کنید.
5-مشارکت کنید نه کمک! پدر به عنوان کمک کار، یک مدل با تاریخ مصرف گذشته است. اگر مردان مایلند کاملاً در مراقبت و تربیت فرزندان مشارکت کنند، آنها باید مسؤولیت خانه داری و بچه داری را فعالانه با همسرشان تقسیم کنند.
6-فقط آخر هفته ها در دسترس نباشید: برای اینکه یک پدر فعال و مؤثر باشید، در تصمیمات روزانه ی مرتبط با کودک تان، مداخله کنید. سپردن همه چیز به همسرتان به این معنی است که پدر فقط در گوشه های کوچکی از زندگی کودک نقش دارد. بدون شرکت در کارهای عادی و روزمره و فعالیتهایی که دوران کودکی را شکل می دهند، پدران، کودکشان را با خصوصیات خاص و ظریف شان نخواهند شناخت، دانستن این خصوصیات، برای اینکه پدری حساس، فعال و مشارکت کننده باشید، اهمیت فراوان دارد.
7-برای همسرتان احترام قایل شوید و آن را آشکارا نشان دهید: پدر فعال و مشارکت کننده به این معنی است که همه ی روش هایی که همسرتان برای اداره ی خانواده بکار می برد، به رسمیت بشناسید و به تصمیماتی که در زمان غیبت شما می گیرد،‌ احترام بگذارید. بکوشید سیستمی را در خانواده ایجاد کنید که در آن والدین و فرزندان فعالیت هایی را مشترکاً انجام دهند. همچنان که فرزندان رشد می کنند، به آنها نیز اجازه دهید در فرآیند طراحی چنین فعالیت هایی مشارکت کنند.
8-نیاز به ارتباط را فراموش نکنید: اگر همسرتان برای تقسیم نقش تربیت فرزند با شما، بی میل است، به او فرصت بدهید تا متوجه شود که درخواست شما برای مشارکت بیشتر در پرورش کودک، واقعاً جدی است و شما شایستگی و انگیزه ی کافی برای تغییر در میزان مشارکت تان را در امر بچه داری، دارا هستید.
منبع: نشریه 7 روز زندگی شماره