تخریب پلیمر تغییر در قدرت خواص کششی، رنگ، شکل، و یا وزن مولکولی پلیمر یا پلیمرهای مبتنی بر یک محصول تحت تاثیر یک یا چند عامل محیطی مانند گرما، نور، مواد شیمیایی، و در برخی موارد ، اقدام گالوانیک رخ میدهد. آن است که اغلب به علت بریدگی اوراق قرضه پلیمر زنجیره ای از طریق هیدرولیز، منجر به کاهش جرم مولکولی از پلیمر است.اگر چه چنین تغییراتی غالبا نامطلوب است، در برخی موارد، مانند تجزیه زیستی و بازیافت، آنها ممکن است در نظر گرفته شده برای جلوگیری از آلودگی محیط زیست است. تخریب نیز می تواند مفید باشد در تنظیمات پزشکی. به عنوان مثال، یک کوپلیمر از اسید polylactic اسید polyglycolic و در بخیه هیدرولیز که به آرامی کاهش پس از آنها به زخم استفاده شود به کار شده است.حساسیت از یک پلیمر به تخریب ساختار آن بستگی دارد. اپوکسی و زنجیره های حاوی ویژگی های معطر هستند به خصوص در معرض تخریب اشعه ماوراء بنفش در حالی که پلی استرها در معرض تخریب توسط هیدرولیز، در حالی که پلیمرهای حاوی ستون فقرات غیر اشباع به خصوص در معرض ترک خوردگی ازن. بر اساس پلیمرهای کربن هستند بیشتر در معرض تخریب حرارتی از پلیمرهای معدنی مانند polydimethylsiloxane، و بنابراین ایده آل برای اکثر برنامه های کاربردی با درجه حرارت بالا نیست. ماتریس با درجه حرارت بالا مانند bismaleimides (BMI)، polyimides تراکم (با پیوند OCN)، تریازین (با نیتروژن (N) که شامل حلقه ای) و ترکیب آن در معرض تخریب پلیمر در شکل خوردگی گالوانیکی وقتی فیبر کربن لخت تقویت شده با پلیمر CFRP در تماس با فلزات فعال مانند آلومینیم در محیط آب نمک.تخریب پلیمرها به شکل مولکول های کوچکتر ممکن است بریدگی تصادفی یا بریدگی های خاص را ادامه دهید. تخریب شده از پلی اتیلن تصادفی بریدگی و شکستگی تصادفی از اوراق قرضه که نگه اتم پلیمر با هم رخ می دهد. هنگامی که بالاتر از 450 درجه سانتیگراد گرم میشود، پلی اتیلن تنزل به شکل مخلوطی از هیدروکربن است. پلیمرهای دیگر، از قبیل پلی (آلفا methylstyrene)، تحت بریدگی زنجیره ای خاص با شکستگی اتفاق می افتد فقط در پایان می رسد. آنها به معنای واقعی کلمه و یا از حالت زیپ خارج depolymerize به منومر تشکیل دهنده.مرتب سازی زباله های پلیمری برای مقاصد بازیافت ممکن است با استفاده از کدهای شناسایی رزین توسعه یافته توسط انجمن صنعت پلاستیک به شناسایی نوع پلاستیک تسهیل می شود.