اکثر گازهای مورد استفاده در صنعت حاوی مقداری رطوبت (بخار آب ) بوده و همین امر می تواند موجب بروز مشکلات عدیده در سیستم تراکم و یا بهره برداری از گازهای صنعتی گردد. بعنوان مثال هوا همواره حاوی مقداری رطوبت بوده که حضور آن در سیستم هوای فشرده باعث یخ زدگی، زنگ زدن، گریپاژکردن، تأثیر نامطلوب بر روی سیستم روانکاری، خرابی قطعات سیستم های پنوماتیک، خوردگی و … می گردد.
حضور رطوبت در گازهای طبیعی(Natural Gases ) در کنار گازهای اسیدی نظیر CO2 و H2S ضمن ایجاد یخ زدگی می تواند باعث بروز خوردگی در خطوط انتقال گاز گردد. به همین خاطر رطوبت زدائی از گازها بخشی اجتناب ناپذیر از سیستم های تراکم گازها در صنایع می باشد. هنگامی که گازی مانند هوا توسط کمپرسور متراکم می شود، ضمن افزایش فشار، حجم گاز کاهش یافته و در عوض دمای آن افزایش می یابد. رطوبت موجود در گاز بعلت بالا بودن دمای گاز خروجی از کمپرسور بصورت بخار خواهد بود.
هنگامی که گازی مانند هوا توسط کمپرسور متراکم می شود، ضمن افزایش فشار، حجم گاز کاهش یافته و در عوض دمای آن افزایش می یابد. رطوبت موجود در گاز بعلت بالا بودن دمای گاز خروجی از کمپرسور بصورت بخار خواهد بود.
ولی بعلت سرد کردن گاز در خنک کن های بین مرحله ای و نهائی و کاهش دمای گاز تا دمای محیط (و یا اندکی بالاتر از آن)، بعلت کاهش حجم گاز، میزان رطوبت موجود در واحد حجم گاز از میزان اشباع بیشتر بوده و به همین خاطر بخش اعظمی از رطوبت موجود در گاز ورودی بصورت مایع درآمده که توسط تله های رطوبت گیر(Condensate Trap از گاز جداشده و توسط شیرهای شناوری به بیرون تخلیه می شود.
بدیهی است در شرایط فوق گاز خارج شده از خنک کن نهائی بصورت اشباع بوده و اگر در ادامه مسیر بهره برداری شرایط دمایی محیط در حدی باشد که از نقطه شبنم گاز خارج شده از خنک کن نهائی کمتر باشد، این امر می تواند موجب میعان مجدد رطوبت و حتی در شرایط محیطی بسیار سرد بصورت یخ درآید (نظیر حضور رطوبت در مبردهای مورد استفاده در سیستم های تبرید که اگر خشک کن مبرد خوب عمل نکند، رطوبت موجود در شیر انبساط بصورت یخ درآمده و موجب گرفتگی شیر انبساط و یا لوله مؤپنه خواهد شد.
