خلاصه :
مفهوم نانولوله های DNA در اوایل سال 1980 توسط نادرین سیمن بکار گرفته شد که تا به حال پیشرفت های شگرف در علوم نانوتکنولوژی بر جای گذاشته است. از ویژگی اصلی نانولولههای DNA، خودآرایی و تشخیص مولکولی را می توان برشمرد. نانولولههای یک بعدی که بصورت مصنوعی ساخته میشوند، کاربردهای وسیعی از جمله تولید تجهیزات نانوالکترونیکی تا مطالعات بیولوژیکی دارند. نانولوله های دو بعدی و سه بعدی نیز ساخته شدهاند. از نانوذرات نوکلئیک اسید، جهت درمان ژنی (سرطان) استفاده میکنند. نانولوله های پپتیدی نیز کاربرد بسیار وسیعی دارند که از جمله می توان از آنها بعنوان آنتی بیوتیک، حامل انتقال دارو و در ساخت استخوان مصنوعی و ... استفاده کرد که در این مقاله به معرفی و کاربردهای وسیع آنها میپردازیم.
متن این مقاله به صورت pdf قابل دریافت می باشد()