پیر سبز علی

     به روایت مسیح کریمی

      مسیح کریمی                                                         حاج پرویز کریمی     

در حدود 5 کیلومتر بالاتر از روستای «چم ریز» در مسیر جاده ی اصلی روستای خوش آب و هوای «پیر سبز علی» واقع است، نام این روستا بر گرفته از چشمه‏ی به همین نام است که از دامنه ی این روستا می‏جوشد آب این چشمه بسیار سرد وگوارا می‏باشد. این چشمه موضوع افسانه‏های محلی است، ساکنین محلی نسبت به آن بادید قداست می‏نگرند ومعتقد اند که در این مکان شخص بزرگی به همین نام مدفون است، یا این چشمه از معجزات و کرامات اوست، ولی درباره ی آن شخص موهوم هیچ نمی‏دانند. البته یک «ملاّ سبز علی رمضانی» نامی درزمان مالکیت سرداراحتشام وجود داشته که در روستای «گرمه» زندگی می‏کرده وکد خدای «گرمه» بوده است، این که بین «پیرسبزعلی» "و" ملاّ سبز علی رمضانی " می‏تواند نسبتی وجود داشته باشد یاخیر، موضوعی مجهول است؛ لکن این نکته مسلم است که آن " ملاّ سبز علی " گمشده ی اهالی «پیرسبزعلی» نمی‏باشد .

 البته اهالی پیر سبز علی ازنگاه فلسفی وروانی حق دارند مدیون آن چشمه باشند، زیرا زندگی شان تا حد زیادی مدیون آن چشمه‏ی اعجاز گر واسرارآمیز است. اگر در این جا هیچ پیر وپیشوای هم مدفون نباشد، خود این چشمه به ذات خود قابل ستایش بوده و به اندازه ی یک پیر برای مردم «پیر سبز علی» معجزه کرده است. چنان که می‏گویند: آب این چشمه پیوسته ثابت است، سال‏های پر باران و کم باران، یا فصول پاییز و بهار برایش فرقی ندارد.

 مالکین اولیه ی املاک «پیر سبز علی» امیر حسن خان سردار احتشام بود، بعداً به مالکیت حاج امر اللّه قره قانی، اسداللّه خان و سلیمان خان امینی درآمد.

 در این مورد حاج عزت اللّه باصری می گوید: «قبل از ما اراضی پیر سبز علی را کشاورزان «گرمه‏ای» می‏کاشتند، آن‏ها محصول خوبی هم بر نمی داشتند، روزها دراین جامی‏آمدند، مشغول کار می‏شدند، شب‏ها به خانه‏های خود در«گرمه» برمی گشتند.»

 «در سال 1339 (هش) ما 6 خانوار شامل حاج حسین علی، حاج پرویز، حاج بهزاد، شاه محمد، حاج عزت اللّه  و علی حیدر از «دژکرد»  به «کامفیروز» آمدیم واین زمین‏ها رااز مالک‏ها بااجاره‏ی  32 % گرفتیم، قبل از ما به رعیت‏های «گرمه» 25 % اجاره می‏دادند، ولی برای ما مال الاجاره را به سطح 32 % بالا بردند. ازاین قسمت، مقدار 5 % حقوق کدخدا و2 % حقوق میمزی بود، که برخلاف رسم ورواج  قبل، با ید زارع می‏پرداخت، درحالی که قبل ازآن درتمام «کامفیروز» چنین مرسوم بود که آن 5 % حقوق کدخدا ازکل محصول برداشته می‏شد، لکن مالکین جدید این سلوک را برگردانیدند، حقوق کدخدا وممیزی رابه گردن زارع انداختند. درآن موقع کدخدای ما اول حاج حسین علی بود، بعدا برادرش حاج پرویز کدخدا شد.»

«حدود 6 - 7 سال‏زمین های «چم چنار» را هم مامی‏کاشتیم، یک سال بامالک اختلاف مان شد و«چم چنار» زیرکشت نرفت، سال بعدش مالک‏هازمین هارا به آن‏هادادند.»

« در زمانی که ما به این جا آمدیم، هیچ عمران وآبادی دراین جا وجود نداشت، اصلا دار ودرختی هم نبود، بیابان خالی بود، خودمان چند اصله درخت سپیدار کاشتیم، چند سال طول کشید تا بزرگ شد وتوانستیم ازآن برای خانه سازی استفاده کنیم. ماابتدا یک چند سال در کنار چشمه، زیر چادر زندگی می‏کردیم، اکنون تمام این 54 خانوار ساکن در روستای «پیر سبز علی» که جمعیتی بالغ بر300 نفررا تشکیل می‏دهند، فرزندان همان 6 خانوار اولی اند. در آن زمان کشت شلتوک در این جا رواج نبود، ما فقط گندم، جو، عدس، نخود و ذرت می‏کاشتیم، اکنون مدت 12 سال است که کشت شلتوک در روستای ما رواج یافته است. حالا بیش ترمردم روبه درخت کاری آورده‏اند.»

 روستای «پیر سبز علی» دارای یک باب مدرسه ی ابتدایی نوساز به نام شهید دستغیب می‏باشد وازنعمت آب لوله کشی، روشنایی برق، خانه ی بهداشت ومخابرات برخوردار می‏باشد، یک باب حسینیه ی نوساز وتمیز که کار مسجد را هم می‏کند، دراین روستا وجوددارد. از «پیر سبز علی» تعداد 3 نفر معلم پا گرفته‏اند .

 بسیاری از نواحی اطراف «پیر سبز علی» قُرِق می‏باشد، از این رو از نظر پوشش گیاهی واقعا «سبزعلی است»  تنگه‏ها و دره‏های اطراف «پیر سبز علی» عبارتند از: دره ی آب پاشان، دره بلوطی، دره کنگری، دره ی شعبان علی، چشمه ی گندو، چشمه ی پیر سبز علی، تنگه ی گرمه، تنگ رحمتی، تنگ پشته ی، چار اشکفتان... وضعیت دامداری در «پیر سبز علی» خوب است.

 مردم «پیر سبز علی» به استثنای یکی - چند خانوار، همه از طایفه ی باصری، تیره ی «کافرهادی» هستند، یک نمونه از نسب نامه‏ی آن‏ها چنین است: میثم، مسیح، پرویز، بهروز، بهزاد، رحیم، ملاّکریم گپ، رحیم، کافرهاد - محمود .

 "بهروز " درسال 1320 درمقابله با غارت گران بویر احمدی درگرمه کشته شد. شرح ماجرا درضمن مطلبی مربوط به «باصری هادی وباصری آقاجان» آمده است .