طبیعت زانچه از تندی به ما داد         

تجسم در وجودی چون باصری  داد

ولی در هر کلاسی سر کشیدیم          

از او دلسوزتر با خود ندیدیم

دلا خود مستی و باده است نمره        

به چاه ویل افتاده است نمره

امید از آسمان ها نیز بگسل      

که دست نوعی است نمره

دمی کز مهربانی بویی آمد               

به لطف و همت صالحی آمد

سخن از صالحی آمد چو در بین     

هزاران باشدش بر دوش ما دین

خلاصه منت استاد داریم                      

اگر که مطلبی در یاد داریم






تاریخ : سه شنبه 93/2/9 | 10:25 صبح | نویسنده : مهندس سجاد شفیعی | نظرات ()
.: Weblog Themes By BlackSkin :.