ایربگ‌ها و یا کیسه‌های هوایی، یک اختراع هوشمندانه هستند. آنها از مردم سوار بر وسیله‌ی نقلیه و یا خودرو، در صورت بروز تصادف محافظت می‌کنند. آیا می‌دانید چه چیزی باعث می‌شود که آنها بیرون بیایند و از سر شما در تصادف حفاظت بکنند؟ جواب این سوالات در این مقاله آورده شده است.
آیا می‌دانستید؟
ایربگ‌ها با نام‌های تکنیکی و فنی زیادی مثل سیستم نگهداری مکمل (SRS)، سیستم نگهداری کوسن هوا (ACRS) و نگهداری قابل باد کردن مکمل (SIR) شناخته می‌شوند.
کیسه‌ی هوا یکی از ویژگی‌های ایمنی است که می‌توان در خودرو برای حفاظت از خود در صورت وقوع تصادف، جاسازی کرد. استفاده از ایربگ و کیسه‌ی هوا می‌تواند از مناطق سر، گردن و سینه‌ی شما حفاظت بکند. آنها توسط تولید کنندگان خودرو برای ایمنی راننده و مسافران قرار داده می‌شوند. به طور نرمال آنها از فرمان و یا داشبورد خودرو در طول چند میلی ثانیه‌ی تصادف بیرون می‌آیند. وقتی سر شما به ایربگ و یا کیسه‌ی هوا می‌خورد، کیسه به طور آرام شروع به خالی کردن باد خود می‌کند و به شما اجازه می‌دهد که از خودرو بیرون بیایید. در برخی خودروها، وقتی سرعت از 200 یا 300 مایل بر ساعت تجاوز می‌کند، ایربگ به طور خودکار و اتوماتیک حتی در صورت عدم بروز تصادف باز می‌شود.
اغلب ایربگ‌ها ناکافی به نظر می‌رسند اگر کمربند خود را نبسته باشید. به خاطر افزایش تعداد تصادفات، دولت‌های بسیاری از کشورها استفاده از کمربند ایمنی را اجباری و الزامی ساخته است که گفته می‌شود این موضوع به طور موثر تعداد جراحات و آسیب‌ها را در تصادفات وسایل نقلیه کاهش داده است. اما آخرین طراحی‌ها در ایربگ‌ها می‌تواند فرد را حفظ کند حتی اگر کمربند ایمنی را نبسته باشد.
یک تصور اشتباه رایج وجود دارد که ایربگ‌ها می‌توانند بدن شما را از پرت شدن به جلو بعد از تصادف حفظ ‌کنند. کیسه‌های هوایی در حقیقت به منظور حفاظت سر راننده ایجاد شده‌اند و جلوی برخورد آن با فرمان را می‌گیرند. اما این کمربند است که راننده را در صندلی خودش حتی بعد از تصادف نگه می‌دارد. اگر کمربند و کیسه‌ی هوایی با هم کار کنند می‌توانند به طور کامل امکان جراحت و آسیب را حتی در تصادفات و برخوردهای شدید خودرو از بین ببرند.
نحوه‌ی کار ایربگ یا کیسه‌ی هوایی :
وقتی سنسور تصادف خودرو، برخورد را تشخیص می‌دهد سیگنالی به ماژول کنترل می‌فرستد که این ماژول، ایربگ را باز می‌کند. انواع مختلفی از سنسورهای تصادف و برخورد وجود دارند؛ مثل سنسورهای قدیمی که در قسمت جلویی خودرو (منطقه‌ی ناحیه‌ی برخورد) قرار می‌گرفتند و یا آخرین شتاب سنج‌های ریز ماشین کاری شده که در داخل ماژول کنترل و یا مغز ایربگ تصب می‌شوند. شتاب سنج‌های ریز ماشین کاری شده واقعاً سرعت و شدت برخورد را اندازه می‌گیرند. هم چنین سنسورهایی در درها برای باز شدن کیسه‌های هوای جانبی نصب شده‌اند. سنسورهای جلویی و جانبی فقط با ایربگ‌های جلویی و جانبی کار می‌کنند.
کیسه‌ی هوای نصب شده در داشبورد و یا فرمان، فقط وقتی باز خواهد شد که تصادف جلو – پشت مثل تصادف شاخ به شاخ و یا بین 30 درجه از هر طرف مرکز خودرو رخ دهد. همین قانون به ایربگ‌ها و کیسه‌های هوای نصب شده در طرفین خودرو نیز اعمال می‌شود. کیسه‌ی هوا وقتی باز می‌شود که خودرو با زاویه‌ی مشخصی برخورد ‌کند. اگر تصادف و برخورد در سمت راست وجود داشته باشد، ایربگ‌های سمت چپ باز نخواهند شد و برعکس.
ماژول کنترل و یا مغز ایربگ، یک کامپیوتر کوچک است که داده‌های برخورد را از سنسورهای مختلف دریافت می‌کند و سپس تصمیم می‌گیرد که کدام ایربگ و کیسه‌ی هوایی باید باز شود. آن قادر نخواهد بود ایربگ و کیسه‌ی هوا را باز کند اگر که فقط یک پالس دریافت کند. ماژول کنترل به دو یا چند پالس از سنسورها نیاز دارد تا این کار را انجام دهد. پالس دوم از سنسور مسلح می‌آید که در داخل خودرو قرار گرفته است و کاهش ناگهانی در سرعت را احساس می‌کند و تشخیص می‌دهد. وقتی ماژول کنترل در مورد برخورد شدید مطمئن می‌شود به باد کننده‌ی فشفشه که به عنوان گیرانه نیز شناخته می‌شود، سیگنال می‌دهد. گیرانه یک وسیله‌ی الکتریکی است که یک سیم ارتباطی نازک دارد. وقتی جریان از سیم عبور می‌کند سیم بسیار گرم می‌شود و محرک ایربگ را که از سدیم آزید درست شده است، شعله ور می‌سازد. سدیم آزید سوختی است که سریع می‌سوزد و مقادیر زیادی گاز نیتروژن تولید می‌کند که از درون فیلتر عبور می‌کند و کیسه‌های هوایی نایلونی را پر می‌کند.
بعد از این که سر شما با کیسه‌ی پر از نیتروژن برخورد کرد، باد کیسه با آزاد شدن گاز از طریق سوراخ‌های ریز، خالی می‌شود. ابری از دود که وسیله‌ی نقلیه را پر می‌کند، در حقیقت پودر تالک و یا نشاسته‌ی ذرت است. این پودر از چسبیدن کیسه به خود وقتی که در داخل تا خورده است، جلوگیری می‌کند. گاز نیتروژنی که از طریق سوراخ‌های ریز آزاد می‌شود کاملاً بی‌ضرر است (در واقع نیتروژن 78 % هوایی را که تنفس می‌کنیم، تشکیل داده است). فرد فقط باید درها و یا پنجره‌ها را باز کند تا گاز و پودر از خودرو خارج شوند.
سیستم ایربگ جانبی از سیستم ایربگ جلویی متفاوت است. سیستم ایربگ جانبی از باد کننده‌ی حاوی گاز استفاده می‌کند که از یک سیلندر تشکیل یافته و 3000 تا 4000 psi گاز آرگون فشرده را در خود جای داده است. ماژول کنترل به باد کننده، سیگنال می‌دهد و این باد کننده، کیسه کوچک داخل سیلندر را ذوب می‌کند. سپس گاز آرگون، ایربگ را پر می‌کند و به باد کردن و متورم کردن آن کمک می‌کند. همانند نیتروژن، آرگون نیز یک گاز بی‌ضرر است. اگر تصمیم به خرید خودرو دارید مطمئن شوید خودرویی که می‌خواهید بخرید، سیستم ایربگ و یا کیسه‌ی هوایی دارد. استفاده از کمربند و ایربگ، جراحات و آسیب‌های ایجاد شده در خودروهای تصادفی را به طور قابل توجهی در کل دنیا کاهش داده است.