حجم کل تجارت جهانی دارو در سال 2005 م. معادل 602 میلیارد دلار بود. برای سال 2007 م. این رقم به 710 میلیارد دلار رسید. با نگاهی به گزارش‌های موجود، میزان فروش جهانی دارو در سال 1998م. را 309 میلیارد دلار می یابیم.
صنعت داروسازی در سال 2008 م. از بین 52 صنعت سودآور جهان، رتبه‌ی سوم را به خود اختصاص داد و در سال 2012 م نیز بزرگترین شرکت دارویی جهان، چیزی نزدیک به 120 میلیارد دلار درآمد داشته است. این میزان رشد، حاکی از آن است که تجارت دارو به دلایل گوناگون، رو به گسترش بوده و هم اکنون سرانه‌ی مصرف دارو در جهان، به رقمی نزدیک به 100 دلار رسیده است.
واضح است که این رقم کلان چیزی نیست که قدرت‌های مالی، جهان به راحتی از کنار آن بگذرند. سود سرشار و انحصاری موجود در این صنعت، منجر به شکل گیری مافیای جهانی دارو شده است که به انحای مختلف، سعی در افزایش سودآوری این به نفع کارتل‌های بزرگ خود دارد. از نظر سودآوری، صنعت داروسازی در میان لیست 500 شرکت برتر جهانی «فورچون»، در رتبه‌ی اوّل قرار گرفته است. %18 درآمد این صنعت را سود تشکیل می‌دهد که از این نظر خیلی بالاتر از شرکت‌های گوناگون مالی است که سودشان 11% درآمدشان را تشکیل می‌دهد.
نشریه‌ی اقتصادی «فوربس» در گزارش سال 2012 م. خود، شرکت آمریکایی «مک کسون» با فروشی نزدیک به 120 میلیارد دلار را بزرگ ترین شرکت صنایع دارویی جهان اعلام کرد و سه شرکت آمریکایی دیگر نیز به نام‌های «کاردینال هلث»، «آمریسورس برگن» و «پیفایزر» را در رده‌های بعدی معرفی نمود. آمریکا با 13 شرکت، دارای بزرگ ترین شرکت‌های صنایع دارویی جهان بوده و «ژاپن» با 10 شرکت، در رده‌ی دوم قرار دارد. این غول‌هاى دارویی همواره سعی داشته‌اند‌ تصویری سازنده از فعالیت‌های خود ارائه دهند که حاکی از خدمت آنها به بشریت بوده و ضمن سودآوری برای سهامداران خود، با درک مشکلات مربوط به بیماری‌ها و امور بهداشتی مردم، به فکر حل آنها بوده و بخشی از سود حاصل از فروش داروهای خود را صرف تحقیق برای کشف و تولید داروهای جدید می‌کنند!
امّا با نگاهی کاوشگرانه به چرخه‌ی تحقیق، تولید، عرضه و نیز ایجاد نیاز برای دارو در سطح جهانی، حقایق دیگری در مورد این مافیای بزرگ رخ می‌نماید. تبلیغات وسیعی در مورد داروهای مختلف انجام می‌گیرد و شرکت‌های داروسازی بدون هیچ گونه توجیه خاصّی مادام به قیمت داروهای خود می‌افزایند؛ برای مثال داروهای ساده‌ای وجود دارند که به 3 برابر قیمت اروپایی آن، به مردم «آمریکا» فروخته می‌شوند. گاهی داروهای جدیدی به بازار، عرضه و تبلیغات وسیعی در مورد آنها انجام شده که چند صباحی بعد، بی اثر بودن آنها، نقل ستون‌های انتقادی روزنامه‌ها شده است.
ایجاد تنوع که استراتژی بازارهای مد برای گسترش مصرف گرایی است، به عرصه‌ی دارو نیز راه یافته و مدیریت این تجارت توانسته است مدت زمان متوسط معرفی داروهای جدید به جهان را از 7 سال به 5 سال کاهش دهد. مادّه‌ی مخدّری، مانند ترامادول با حقّه بازی بسیار دقیقی به اسم دارو به مردم دنیا عرضه می‌شود و جوامع مختلف را دچار مشکلات می‌کند و از همه مهم تر، پول شویی بین المللی و حمایت بانک‌های معتبر بین المللی از مافیای جهانی دارو، همچون پشتوانه‌ی مالی قابل اعتمادی برای این تجارت عمل می‌کند.

ترامادول: از بزرگ ترین دروغ‌های مافیای جهانی دارو

بازار جهانی دارو در انحصار «آمریکای شمالی»، «اروپای غربی» و «ژاپن» است و این کشورها برای حفظ غلبه جهانی خود در این بازار، اقدام به شکل دهی مافیای بزرگ جهانی دارو کرده‌اند‌. اروپا، ژاپن و آمریکا در سال 2007 م. بیش از 72 میلیارد دلار برای تحقیق در مورد نسل جدید داروها اختصاص دادند و هر سال نیز به این بودجه اضافه می‌کنند. این سـه غول دارویی در مجموع 88% تولید جهانی دارو را به خود اختصاص می‌دهند. مافیای جهانی دارویی، شبکه‌ای سازمان دهی شده و تبهکار است که از اصول و مقررات خاصی پیروی می‌کند که بر پایه‌ی نفوذ اجتماعی و دولتی استوار است. این مافیا از شاخه‌های متعدّد مالی، علمی، رسانه‌ای و دولتی تشکیل شده است که می‌تواند با نفوذ در مجامع قانون گذاری و حتی بین المللی، مانند سازمان بهداشت جهانی به انگیزه‌های مالی و تجاری خود دست یابد.

شبکه‌ی بین المللی علمی و سیاسی مافیای جهانی دارو

کاری که مافیای غول‌های بزرگ صنعت داروسازی در عرصه‌ی جهانی انجام می‌دهند، بیشتر به یک تروریسم خاموش بین المللی شبیه است که بسیار بیش از تروریسم نمایش داده شده در تلویزیون‌ها و رسانه‌ها به کشتار می‌انجامد. اقدامات مافیایی کارتل‌های دارویی، یک نسل کشی سازمان یافته است که با همدستی دولت‌های اروپایی و «آمریکا» در کشورهای جهان سوم، به ویژه «آفریقا» روی داده و از طریق آن، سود چندین میلیارد دلاری عاید اعضای این مافیا می‌شود.
این شرکت‌ها انواع بیماری‌ها را در کشورهای جهان سوم انتشار می‌دهند و خود اقدام به فروش واکسن‌ها و داروهای مقابله با این بیماری‌ها به آن کشورها می‌کنند. برخی از این فراورده‌ها، تاریخ گذشته بوده و بدین شکل، کمپانی‌های سازنده هزینه‌ای بابت نابودی آنها متحمّل نمی‌شوند و نیز سود کلانی به جیب می‌زنند. شرکت‌های دارویی برای ارتکاب این جنایات هم در بخش‌های علمی و پزشکی همکارانی دارند هم در بین سیاست مدارها مدیران رسانه‌های جمعی و اعضای دولت‌ها، لابی گران قدرتمندی برای خود دست و پا کرده و شبکه بزرگی ایجاد می‌کنند. آنها با نفوذ به بخش‌های پزشکی و بهداشتی کشورها، طبقه‌ای از پزشکان را به وجود می‌آورند که منطبق با اهداف آنها، با هر گونه درمان غیر دارویی و طبّ جایگزین مخالفت کرده و از مصرف دارو حمایت می‌کنند. پیوند بین سیاست و مافیای دارو کاملاً عیان روی می‌دهد. دونالد رامسفلد وزیر سابق آمریکا، سهام دار عمده‌ی شرکت داروسازی «گایلید ساینستز» است. «بنیاد راکفلر» از حامیان اصلی چندین شرکت بزرگ دارویی و آزمایشگاه‌های آنها، از جمله آزمایشگاه‌های «ابوت» و شرکت‌های پتروشیمی «اکسون موبیل»، «بریتیش پترولیوم» و «شورون» است. روبرت مرداک غول‌های بزرگ رسانه ای، از کلان سهامداران شرکت‌های دارویی دنیاست. به این لیست می‌توان جری اسپریر، رئیس سابق بانک مرکزی آمریکا را نیز افزود و از اعضای فراوان گروه‌های لابی گر دیگر در نهادهای مالی و سیاسی، ارتش آمریکا، رسانه‌های جمعی و... صرف نظر کرد.
نفوذ مافیایا دارویی حتّی در «سازمان ملل» نیز روی داده و برخی کارشناسان سازمان بهداست جهانی، متهم به دریافت رشوه از آزمایشگاه‌های دارویی برای همکاری با آنها بوده‌اند‌. وخیم جلوه دادن اوضاع بهداشتی جهانی در گزارش‌های بین المللی، از جمله موضوعات مطرح در پرونده‌های دریافت رشوه از کمپانی‌های داروسازی بوده است، برای مثال پروفسور آلبرت اوزترهاوس از دانشگاه «آراسموس هلند»، یکی از مشاوران سازمان بهداشت جهانی در امور بیماری آنفلونزا متهم است که در پاندمی آنفلوانزای خوکی با مافیای جهانی دارو برای فروش داروهای مختلف همکاری کرده است.

مافیای جهانی و داروهای تقلّبی

داروهای تقلّبی از علاقه مندی‌های مافیای جهانی داروست که بر اساس گزارش‌های بانک جهانی و سایر مجامع بین المللی، کل تجارت جهانی آن اکنون، از مرز 30 میلیارد دلار در سال، گذشته است. این پدیده هم در کشورهایی که نظارت دارویی ضعیفی دارند و هم در کشورهای پیشرفته رایج بوده و هیچ کشوری از این مشکل در امان نیست. با پیچیده تر شدن روش‌های تولید غیرقانونی نیز کشف آنها دشوارتر شده است. گاهی مافیای درگیر در تولید داروهای تقلبی از حمایت دولت‌ها نیز برخوردار می‌شوند و هر روز داروهای بیشتری به بازارهای مصرف راه می‌یابند که با استانداردهای پذیرفته شده انطباق نداشته و پیامدهای مضرّی برای مصرف کنندگان دارند.
مافیای جهانی، اکثراً این داروها را نخست در کشورهای فقیر «آفریقا» و «آمریکای لاتین» رواج داده و سپس بازارهای کشورهای در حال توسعه را هدف قرار می‌دهد. هیئت کنترل بین المللی موادّ مخدّر در سال 2012 م. گزارش می‌دهد که تا %50 داروها در بازارهای دارویی کشورهای در حال توسعه، تقلبی است و بیماران را در معرض خطرات جدی بهداشتی قرار داده است؛ برای مثال داروهای تقلبی %40 تا 50% بازار دارویی «نیجریّه» و «پاکستان» را به خود اختصاص داده‌اند‌.
حمایت دولتی از مافیای دارو از اینجا مشخص است که تعداد معدودی از کشورها، اطلاعات مربوط به موارد شناسایی شده‌ی داروهای تقلّبی را افشا می‌کنند. این سکوت یکی از مهم ترین مشوق‌های تولید کنندگان و عرضه کنندگان داروهای تقلبی برای ادامه‌ی فعالیت در سطح بین المللی است. این سکوت حتّی در اروپا که به ظاهر از قوانین مدون و نهادهای نظارتی مناسبب برخوردار است نیز وجو دارد. دلیلی که از سوی دولت‌ها برای این سکوت اعلام می‌شود، نگرانی از افزایش استرس در بیماران است؛ اما سخنگوی «انجمن صنایع دارویی انگلستان» (ABP) دلیل اصلی این سکوت را ترس از آسیب رسیدن به تجارت قانونی دارو می‌داند! در واقع آنها معتقدند که درآمد بیشتری از این سکوت عاید کمپانی‌های داروسازی می‌شود. آشکار است که بخشی از این درآمد در اختیار دولت قرار می‌گیرد و یک همکاری دو سویه به بهای بازی با زندگی و سلامتی افراد برای کسب سود و درآمد بیشتر شکل گرفته است.

رشوه به پزشکان: شرکت GSK

رشوه دادن به پزشکان کشورهای مختلف برای تبلیغ مستقیم داروها از طریق تجویز آنها برای بیماران، از راهکارهای رایج مافیای جهانی دارویی است. یکی از پرونده‌های این استراتژی مربوط به شرکت GSK است که طیّ آن، در سال 2003 م. تعداد 37 کارمند نمایندگی این شرکت در «ایتالیا» به همراه 35 پزشک به جرم فساد مالی دستگیر شده و هشتاد نماینده‌ی فرش این شرکت به جرم پرداخت رشوه به پزشکان برای تجویز داروهای شرکت GSK محکوم شدند.
در ازای رشوه، از پزشکان خواسته می‌شد به جای تجویز داروهای مشابه ارزان، داروهای این شرکت را به بیماران پیشنهاد کنند. این پرونده غیر از چند اشاره‌ی کوتاه، با سکوت رسانه‌ای مواجه شد. شرکت GSK علاوه بر پول نقد هدیه‌هایی، مانند سفر به «مونت کارلو» یا «جزایر کارائیب» نیز به پزشکان ایتالیایی ارائه می‌داد.

عدم افشای آثار خطرناک داروهای شیمیائی: شرکت آپوتکس

داروهای شیمیایی همیشه آثار جانبی ناگواری نیز داشته‌اند‌. شرکت‌های دارویی همواره در مورد واقعیت این آثار دروغ گفته و از طریق لابی‌های خود در بخش‌های آزمایشگاهی و حتی در دادگاه‌ها، از زیر بار مسئولیت گریخته‌اند‌؛ در 1993 م. دکتر نانسی الیوری پزشک بیمارستان کودکان در «تورنتوی کانادا»، برای همکاری در آزمایش دارویی جدید با «شرکت آپوکس» قراردادی منعقد کرد. این دارو برای جلوگیری از عوارض قلبی ناشی از افزایش آهن در خون بیماران مبتلا به تالاسمی بود. دکتر الیوری پس از دو سال متوجه شد داروی جدید موجب ناهنجاری‌هایی در کبد بیماران می‌شود. با افشای این موضوع، قرار داد شرکت یا دکتر الیوری فسخ شده و او به عدم رعایت جنبه‌های محرمانه‌ی آزمایش متهّم گردید!
موضوع به دادگاه کشیده شد و در سایه‌ی حمایت‌های دولتی و سیاسی، این شرکت توانست دادگاه را چندین سال معطّل کند و سرانجام بدون هیچ گونه محکومیت خاصی یا دستور برای بررسی دیگر کارهای مطالعاتی، تنها به به عدم کسب جواز پخش داروی جدیدش محکوم شد. در همان سال مدیر کل «شرکت آپوتکس» که از افراد با نفوذ «تورنتو» محسو می‌شد، به بخش دانشگاهی، 20 میلیون دلار کمک مالی تخصیص داده بود!

نفی طبّ جایگزین

بیماری‌های مزمن برای مافیای جهانی دارو، فرصت بسیار بزرگی برای به دست آوردن هر چه بیشتر پول محسوب می‌شود. مافیای دارو با هدایت آموزش پزشکی و درمان، از پرداختن به ریشه‌ی بیماری‌ها، پیشگیری یاریشه کن کردن آنها جلوگیری می‌کند. تداوم بیماری‌ها، رمز اصلی موفّقیت مالی شرکت‌های بزرگ داروسازی است؛ به همین دلیل، پزشکی نوین با هر گونه مظاهر طب جایگزین، به مخالفت بر می‌خیزد.‌هامیوپاتی، طبّ سنّتی، طبّ سوزنی و انواع دیگر روش‌های درمانی، از نظر پزشکی نوین مردود است؛ زیرا داروهای آنها تنها به علائم ظاهری بیماری‌ها و درد‌ها نپرداخته، بلکه به دلایل بیماری می‌پردازند تا بیماری را ریشه کن کنند؛ در حالی که منطبق بر خواست تراست‌های دارویی، پزشکی نوین به نگاه جزئی روی آورده و از درمان کلی دور شده است.
در واقع آنچه که مافیای جهانی دارو در پیش گرفته است، یک تروریسم و کشتار دسته جمعی است که می‌تواند علاوه بر جست و جوی سودهای کلان، سیاست‌های کنترل جمعیت جهانی از طرف قدرتهای بزرگ را نیز مد نظر داشته باشد.
منابع تحقیق :
سایت مشرق
http://timesofindia ?ndiatimes.com/topic/ Drugs-Smuggling- from-Pakistan/news
http://www.euronews.com/tag/drug-trafficking
http://www. darkpolitiricks.com/cia-involvement-in-drug-smuggling-part1-
http://www. Guardian.co.uk/business/2010/dec/09/wikileaks-cables-pfizer-nigeria
http://orientalreview.org/06/10/2012/global-drug-mafia-and-the-banks
http://mafiatoday.com/tag/mexican-drug-cartels
http://www.10 news. Com/news/i-team0investigates-mexican-mafia-s-control-of-drug-trade
http://www. Time.com/time/magazine/article/0,9171,1587252,00.html
http://thepeoplesbookproject.com/31/10/2012/the-global-banking-super-entity-drug-cartel-the-free-market-of-finance-capital
http://www.nuremberg-tribunal.org/history/index.html
http://worldradio.ch/wrs/news/switzerland/drug-companies-broke-cartel-law-say-investigators-print.shtml
http://www.naturalnews.com/drug-cartel.html.
منبع مقاله :
واحد پژوهش مؤسّسه ی فرهنگی موعود عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف)؛ (1394)، بیوتروریسم، تهران: هلال، چاپ اوّل.