شیمی مدادها و پاکن ها:
پیش از اینکه مدادها برای نوشتن استفاده شوند، مردم از سرب استفاده میکردند. سرب آنقدر نرم هست که طرح کمرنگی از خود باقی بگذارد، اما کربن بصورت زغال یا گرافیت، اثر پررنگ‌تری به جا می گذارد ( ضمن اینکه سمی هم نیست). در عین حال، کاربرد کربن بصورت زغال کثیف اما گرافیت تمیز است.
گرافیت مدادهای ابتدایی، با رشته هایی از جنس های مختلف پیچیده می شدند که بعدها به جای آن از چوب های تو خالی استفاده شد. مدادها در اصل رنگ نشده بودند اما در سالهای 1890که مرغوب ترین گرافیت از چین می آمد، مدادهای زرد رنگ رایج شدند، چون رنگ زرد در چین معرف احترام و نشان اعضای خاندان سلطنتی بود و استفاده از رنگ زرد، نشانه ویژگی ها و برتری های خانوادگی به حساب می آمد. امروزه مدادها در هر رنگی عرضه می شوند اما هنوز هم زرد بیشترین رنگ متداول است. چون رنگ زرد بیشتر به چشم می آیِد و راحت تر دیده می‌شود.
پیش از اختراع پاک کن، نوشته های مدادی به اندازه نوشته های جوهری امروز، دائمی بودند. بعدها توانستند این اثرات را با کشیدن اندکی از نان سفید بر نوشته های مدادی، از بین ببرند. آیا می دانید که ما چگونه از نان به انواع گوناگون پاک‌کن های امروزی رسیدیم ؟آیا می دانید که نان یا پاک کن چگونه نوشته ها را پاک می کنند؟
تاریخ مداد و پاک‌کن:
نویسنده های روم باستان با یک میله ظریف سربی، بر روی پاپیروس می نوشتند که بنام stylus معروف بود. سرب، فلز نرمی است و به این ترتیب stylus علامت کمرنگ و خوانا از خود به جا می گذاشت. در سال 1564 ذخیره بزرگی از گرافیت در انگلستان کشف شد. وقتی مردم متوجه شدند که گرافیت اثری تیره تر از سرب به جا می گذارد و تازه سمی هم نیست، مدادها مورد استفاده قرار گرفتند. مداد درست مثل Stylus ها استفاده می‌شد، با این تفاوت که در آن پوششی برای گرافیت به کار می‌رفت تا دست استفاده کننده، تمیز بماند و در ضمن گرافیت که بسیار ظریف و شکننده بود، سالم بماند.
وقتی که شما علائم مدادی را پاک می کنید، در واقع گرافیت ( کربن ) را پاک می کنید و نه سرب. امروزه پاک‌کن ها در رنگهای مختلف وجود دارند و می‌توانند علائم مدادی و بعضی از انواع خودکارها را پاک کنند. آنها از لاستیک، وینیل، سقز یا مواد مشابه درست می شوند .
پیش از اختراع پاک کن، شما می بایستی از یک قطعه نان سفید استفاده
می کردید ( بعضی از هنرمندان هنوز هم از نان برای کمرنگ کردن اثر زغال یا پاستل استفاده می کنند). ادوارد نعیم؛ مهندس انگلیسی؛ اولین پاک کن را در 1770 کشف کرد. در واقع داستان از اینجا شروع شد که او هنگام پاک کردن یک مطلب، اشتباهی یک قطعه لاستیک را به جای نان برداشت و متوجه خواص آن شد. بعدها او شروع به فروختن پاک کن های لاستیکی کرد. اما لاستیک نیز مانند نان فاسد شدنی بود و به مرور زمان، حالت بدی پیدا می کرد. در نتیجه پاک کن هایی با جنس‌های مرغوب تر به بازار آمد.
در سال 1858، هایمن لیمپن ـ پروانه ثبت پاک کن های متصل به مدادها را دریافت کرد، که امروزه بسیار رایج و متداول است.
پاک کن ها چگونه عمل می کنند؟
پاک‌کن در واقع ذرات گرافیت را از سطح کاغذ بر میدارد. مولکولهای پاک کن چسبندگی بیشتری از مولکولهای کاغذ دارند. بنابراین وقتی پاک کن را بر علائم مدادی می‌کشید، گرافیت ترجیح می دهد که به پاک کن بچسبد و نه کاغذ. بعضی از پاک کن ها، سطح رو یی کاغذ را خراب میکنند و در واقع آنرا نیز برمی دارد. پاک کن های وینیلی از پاک کن های لاستیکی نرم تر هستند اما همین خاصیت را دارند. پاک کن های هنری از لاستیک نرم ـ زبر درست می شوند و علائم را بدون از بین بردن کاغذ پاک می کنند.
تهیه مداد:
این تصویر نشان می‌دهد که چگونه از یک قطعه چوب، مداد تولید می‌شود. مغز مداد های امروزی از نسبتهای مختلف گرافیت و خاک رس درست می‌شود. در صد متفاوت این دو ماده سبب ایجاد مدادهایی با " سختی " های گوناگون می‌شود که معمولا روی مداد نوشته می‌شود. علامت"H " نشان سختی وعلامت"B " نشان میزان مشکی بودن مداد است. "2H " یعنی مداد سختی دو برابر دارد و "HB " یعنی مداد سخت و مشکی.
