این مطلب از سایت دوست عزیزم . ( عمار قاسمیان عزیزی ) اقتباس شده است 

www.ammarghasemian.blogfa.com

در پروژه ای تحقیقاتی که هم اکنون در دست دارم مجبور به بررسی حلال های پلی استایرن ( Polystyrene ) و پلی بوتادین ( Polybutadiene ) شدم که در این راستا حلال های تعداد دیگری از پلیمر ها را هم گردآوری کردم که در این پست در اختیار دوستان عزیزم قرار میدهم و امیدوارم که به درد پروژه های تحقیقاتی شما هم بخوره . وقت نکردم که Solubility Parameter ( پارامتر حلالیت ) مربوط به این پلیمر ها را در این پست قرار بدهم که ان شاا... در وقتی مناسب حتما اضافه میکنم ولی دوستانی که به این پارامتر ها احتیاج فوری دارند حتما با من تماس بگیرند تا براشون ارسال کنم . مجدد عرض میکنم که درخواست های علمی از جانب دانشجویان به طور رایگان پاسخ داده خواهد شد .

این مطلب از سایت دوست عزیزم . ( عمار قاسمیان عزیزی ) اقتباس شده است 

www.ammarghasemian.blogfa.com

Poly(phenylene oxide), or PPO, is one of those high-performance polymers we like to call engineering thermoplastics. Its biggest strength is its resistance to high temperatures. It has a very high glass transition temperature, 210 ^oC. But there"s a price for being heat-resistant. Most polymers are processed at high temperature in a liquid-like state. But if your polymer won"t become liquid-like at reasonable temperatures, you can"t process it! For this reason, PPO is often made into blends with high-impact polystyrene (HIPS for short). Blending PPO with HIPS makes the PPO easier to process, plus it gives PPO some resilience. PPO needs this toughening because by itself PPO can be brittle in some situations. General Electric makes PPO/HIPS blends and sells them under the name Noryl^TM.

Structurally, PPO is made of phenylene rings linked together by ether linkages in the 1,4 or para- positions, with a methyl group attached to carbon atoms in the 2 and 6 positions.

This polymer should really be called poly(2,6-dimethylphenylene oxide), but we call it poly(phenylene oxide) because we"re lazy.

PPO is made by what we call oxidative coupling polymerization of the monomer 2,6-dimethylphenol. Water is a by-product, and so this is a condensation polymerization.

 

ترموپلاستیک الاستومر ها

Two approaches have been tried, ionomers and block copolymers.

Ionomers

Ionomers are a kind of copolymer. They are copolymers in which a small portion of the repeat units have ionic pendant groups attached to them. Not a lot, now, just a few. Normally the polymer backbone chain will be nonpolar. We all remember the rule, like dissolves like. It works here, too. The nonpolar polymer backbone chains will group together, and the polar ionic pendant groups will cluster together. Now as much as the cluster of ionic groups, snobbish as they are, would like to separate themselves completely from the nonpolar backbone chains, they can"t. Remember, they"re just sort of attached to the backbone chains. So what ends up happening is that these clusters of ionic groups serve to tie the backbone chains together, just like a normal crosslink would.

Except for one small difference. If we try, just for fun, to heat up these ionomers, something nifty and rather convenient happens. The ionic clusters will break up. When molecules get hot, they move around more. To be sure, this motion of molecules is heat itself. Moving around like this at high temperatures makes it hard for the ionic groups to stay put in their little clusters. So they break up. Now the ionomer has lost its crosslinks, and can be processed and recycled just like an ordinary polymer. Cool it back down, and the ionic clusters form again, and it acts like a crosslinked polymer again. Nifty, huh?

Block Copolymers

We can make a thermoplastic elastomer another way. That other way is called a block copolymer. A copolymer is a polymer made from more than one kind of monomer, that is, made out of two or more comonomers A block copolymer is a copolymer in which the comonomers are separated into long sections of the polymer backbone chain. Each of these sections, called blocks, looks sort of like a homopolymer.

A very common thermoplastic elastomer that is a block copolymer is SBS rubber. SBS stands for styrene-butadiene-styrene, because SBS is made up of a short chain of polystyrene, followed by a long chain of polybutadiene, followed by another short chain of polystyrene. If we could stretch out a chain of SBS, it would look like the picture below.

It"s time we let you folks in on a little secret: different polymers don"t mix very well. Remember the old "like dissolves like" rule? Well polymers are even more snobbish than small molecules. It"s very hard to mix two different polymers, even when they are very similar. This holds for the blocks of our SBS just as for any other polymers. So the polystyrene blocks tend to clump together and the polybutadiene blocks tend to clump together. The clusters formed by the polystyrene blocks tie the polybutadiene blocks together. Remember each polybutadiene block has a polystyrene block at each end, and the different polystyrene blocks of the same SBS molecule aren"t necessarily in the same cluster. This means that the different polystyrene clusters will be tied together by the polybutadiene blocks.

So the polystyrene clusters act as crosslinks for the polybutadiene blocks. And just like the ionic clusters of the ionomers, the polystyrene clusters break up when the SBS is heated, so it can be processed and recycled like a non-crosslinked polymer.

Being green seems to be easier than certain frogs thought!

But you can also make a thermoplastic elastomer using a block copolymer made form only one kind of monomer! I know that makes no sense, a copolymer with only one kind of monomer, but it"s true. You can make polypropylene in which there are blocks of different tacticity. One can make polypropylene with atactic blocks and isotactic blocks using metallocene catalysis polymerization, like this:

The blocks separate just as they do in SBS rubber. They separate because the isotactic blocks will form crystals, but the atactic blocks are amorphous. The result is something that looks like the picture you see on the right. It behaves as an elastomer for the same reasons as SBS rubber does.

Copyright ©2005      Polymer Science Learning Center      Department of Polymer Science      The University of Southern Mississippi

refrence of this text is : http://www.pslc.ws/

تاثیر خصوصیات محلول پلیمری بر ویژگی های نانو الیاف تولید شده به روش الکتروریسی
ماهنامه فناوری نانو، شماره 124، بهمن 1386  ص 663
مشاهده متن   [PDF 205kb]    

فیلم شفاف از جنس نانو الیاف می تواند هادی الکتریسته, دافع آلودگی و جاذب روغن باشد مترجم:زهرا شعبان دوماهنامه فضای نانو، شماره 12، مرداد و شهریور 1386   ص 55 مشاهده متن   [PDF 123kb]

	ماهیت جریان ریسندگی الکترو در تولید نانوالیاف دکتر رامین خواجوی ،‌ مهندس رقیه دمرچلی   دوماهنامه فضای نانو، شماره 6، مرداد و شهریور 1385  ص 3 چکیده    مشاهده متن   [PDF 117kb]
	ریسندگی الکترو ، روشی جدید و ساده برای تولید نانو الیاف است و کاربردهای گسترده‌ای در شاخه‌های پزشکی ، الکترونیک ، نساجی و پلیمر دارد . این روش به جهت سادگی و همچنین تولید الیاف در مقیاس نانو بسیار مورد توجه قرار گرفته است . این ایده را اولین بار زلنی مطرح ، سپس در سال 1934 فرماهالز آن را ثبت و در سال 1990 دکتر رنکر آن را بازسازی کرد . در روش ریسندگی الکترو هم از مذاب و هم از محلول پلیمری می‌توان استفاده کرد . در این روش پلیمرهای مختلفی ریسیده شده‌اند ... کلیدواژگان:ریسندگی الکترو ، نانو الیاف ، ماهیت جریان ، مخروط تیلور ، ناپایداری خمشی و پیچشی

	استفاده از نانو الیاف به عنوان فیلترهای هوا در جنگهای شیمیایی / تقویت کننده نوری با استفاده از تراشه فوتونیکی دوماهنامه فضای نانو، شماره 6، مرداد و شهریور 1385  ص 51 مشاهده متن   [PDF 104kb]

	بررسی عوامل موثر بر مقدار تولید نانوالیاف پلی آکریلونیتریل الکتروریسی شده روح اله جلیلی ، محمد مرشد ، سیدعبدالکریم حسینی    دو ماهنامه علوم و تکنولوژی پلیمر، شماره 82، خرداد - تیر 1385  صص 121-130 چکیده    مشاهده متن   [PDF 386kb]
	الکتروریسی،ریسیدن مستقیم نانوالیاف از محلولها و مذاب پلیمری براساس نیروهای الکتروستاتیک است. این پژوهش، تلاش برای یافتن عوامل افزاینده مقدار تولید نانو الیاف بدون تغییر در قطر آنهاست. به منظور بررسی مقدار تولید، عوامل موثر بر ولتاژ بحرانی در فرایند الکتروریسی با توجه به معا دله تیلور،مورد توجه قرارگرفت برای الکتروریسی نا نوالیاف، ازمحلول 15 درصد وزنی پلی آکریلونیتریل دردی متیل فرمامید استفاده شد.افزایش ولتاژ از 10 به 20 kV باعث افزایش تولید نا نوالیاف به مقدار 600 درصد شد. میانگین قطری نانو الیاف بتدریج از 385 به nm 315 کاهش یافت. اما، توزیع قطری نا نوالیاف با افزایش ولتاژ عریض تر شد. در طول ثابت سوزن سرنگ معادل cm 2.5، با کاهش قطر سوزن سرنگ از 0.9 به mm 0.5، ولتاژ بحرانی از 7.9 به kV 6.3 کاهش و مقدار تولید نانو الیاف 70 درصد افزایش یافت. در قطر ثابت سوزن سرنگ برابر mm 0.7، با افزایش طول سوزن سرنگ از 1 به cm 3.5، ولتاژ بحرانی از 9.5 به kV 6.5 کاهش و مقدار تولید نانو الیاف 42 درصد افزایش یافت. نتایج نشان می دهد با تغییر درطول و قطر سوزن سرنگ، تغییر معنی داری در میانگین و توزیع قطری نانو الیاف مشاهده نشد... کلیدواژگان:الکتروریسی، نانو الیاف، مقدار تولید، قطر سوزن سرنگ، طول سوزن سرنگ

نانو الیاف پلیمری دلارام فلاحی ، مهدی رفیع زاده   مجله ی صنعت لاستیک ایران، شماره 38، اسفند 1384  ص 68 چکیده    مشاهده متن   [PDF 168kb]

فناوری نانو عبارت است از هنر دستکاری مواد در مقیاس اتمی یا مولکولی و به خصوص ساخت قطعات و لوازم میکروسکوپی (مانند روبات‌های میکروسکپی)

1. پزشکی و بدن انسان:

رفتار مولکولی در مقیاس نانومتر، سیستم‌های زنده را اداره می‌کند. یعنی مقیاسی که شیمی]، فیزیک، زیست‌شناسی و شبیه‌سازی کامپیوتری، همگی به آن سمت درحال گرایش هستند.

• فراتر از سهل‌شدن استفاده بهینه از دارو، نانوتکنولوژی می‌تواند فرمولاسیون و مسیرهایی برای رهایش دارو(Drug Delivery) تهیه کند، که به‌نحو حیرت‌انگیزی توان درمانی داروها را افزایش می‌دهد.

• مواد زیست‌سازگار با کارآیی بالا، از توانایی بشر در کنترل نانوساختارها حاصل خواهدشد. نانومواد سنتزی معدنی و آلی را مثل اجزای فعّال، می‌توان برای اعمال نقش تشخیصی(مثل ذرات کوانتومی که برای مرئی‌سازی بکار می‌رود) درون سلول‌ها وارد نمود.

• افزایش توان محاسباتی به‌وسیله نانوتکنولوژی، ترسیم وضعیت شبکه‌های ماکرومولکولی را در محیط‌های واقعی ممکن می‌سازد. اینگونه شبیه‌سازی‌ها برای بهبود قطعات کاشته‌شده زیست‌سازگار در بدن و جهت فرآیند کشف دارو، الزامی خواهدبود.

1. دوام‌پذیری منابع: کشاورزی، آب، انرژی، مواد و محیط زیست پاک:

نانوتکنولوژی منجر به تغییراتی شگرف در استفاده از منابع طبیعی، انرژی و آب خواهد شد و پساب و آلودگی را کاهش خواهدداد. همچنین فنّاوری‌های جدید، امکان بازیافت و استفاده مجدد از مواد، انرژی و آب را فراهم خواهند کرد. در زمینه محیط زیست، علوم و مهندسی نانو، می‌تواند تأثیر قابل ملاحظه‌ای در درک مولکولی فرآیندهای مقیاس نانو که در طبیعت رخ می‌دهد؛ در ایجاد و درمان مسائل زیست‌محیطی از طریق کنترل انتشار آلاینده‌ها؛ در توسعه فنّاوری‌های «سبز» جدید که محصولات جانبی ناخواسته کمتری دارند و یا در جریانات و مناطق حاوی فاضلاب، داشته‌باشد. لازم به ذکراست، نانوتکنولوژی توان حذف آلودگی‌های کوچک از منابع آبی (کمتر از ??? نانومتر) و هوا (زیر ?? نانومتر) و اندازه‌گیری و تخفیف مداوم آلودگی در مناطق بزرگ‌تر را دارد.

در زمینه انرژی، نانوتکنولوژی می‌تواند به‌طور قابل ملاحظه‌ای کارآیی، ذخیره‌سازی و تولید انرژی را تحت تأثیر قرار داده مصرف انرژی را پایین بیاورد. به عنوان مثال، شرکت‌های مواد شیمیایی، مواد پلیمری تقویت‌شده با نانوذرات را ساخته‌اند که می‌تواند جایگزین اجزای فلزی بدنه اتومبیل‌ها شود. استفاده گسترده از این نانوکامپوزیت‌ها می‌تواند سالیانه ??? میلیارد لیتر صرفه‌جویی مصرف بنزین به همراه داشته‌باشد.

همچنین انتظار می‌رود تغییرات عمده‌ای در فنّاوری روشنایی در ?? سال آینده رخ دهد. می‌توان نیمه‌هادی‌های مورد استفاده در دیودهای نورانی(LED‌ها) را به مقدار زیاد در ابعاد نانو تولید کرد. در امریکا، تقریباً ??? کل برق تولیدی، صرف روشنایی(چه لامپ‌های التهابی معمولی و چه فلوئورسنت) می‌شود. مطابق پیش‌بینی‌ها در ?? تا ?? سال آینده، پیشرفت‌هایی از این دست می‌تواند مصرف جهانی را بیش از ??? کاهش دهد که ??? میلیارد دلار در سال صرفه‌جویی و ??? میلیون تن کاهش انتشار کربن را به‌همراه خواهدداشت.

1. هوا­ و­ فضا:

محدودیت‌های شدید سوخت برای حمل بار به مدار زمین و ماورای آن، و علاقه به فرستادن فضاپیما برای مأموریت‌های طولانی به مناطق دور از خورشید، کاهش مداوم اندازه، وزن و توان مصرفی را اجتناب‌ناپذیر می‌سازد. مواد و ابزارآلات نانوساختاری، امید حل این مشکل را بوجود آورده‌است.

«نانوساختن»(Nanofabrication) همچنین در طرّاحی و ساخت مواد سبک‌وزن، پرقدرت و مقاوم در برابر حرارت، موردنیاز برای هواپیماها، راکت‌ها، ایستگاههای فضایی و سکّوهای اکتشافی سیّاره‌ای یا خورشیدی، تعیین‌کننده‌است. همچنین استفاده روزافزون از سیستم‌های کوچک‌شده تمام خودکار، منجر به پیشرفت‌های شگرفی در فنّاوری ساخت و تولید خواهدشد. این مسأله با توجه به اینکه محیط فضا، نیروی جاذبه کم و خلأ بالا دارد، موجب توسعه نانوساختارها و سیستم‌های نانو –که ساخت آنها در زمین ممکن نیست- در فضا خواهدشد.

1. امنیت ملّی:

برخی کاربردهای دفاعی نانوتکنولوژی عبارت‌اند از: تسلط اطّلاعاتی از طریق نانوالکترونیک پیشرفته به‌عنوان یک قابلیت مهم نظامی، امکان آموزش مؤثّرتر نیرو، به کمک سیستم‌های واقعیت مجازی پیچیده‌تر حاصله از الکترونیک نانوساختاری، استفاده بیشتر از اتوماسیون و رباتیک پیشرفته برای جبران کاهش نیروی انسانی نظامی، کاهش خطر برای سربازان و بهبود کارآیی خودروهای نظامی، دستیابی به کارآیی بالاتر(وزن کمتر و قدرت بیشتر) موردنیاز در صحنه‌های نظامی و در عین‌حال تعداد دفعات نقص فنّی کمتر و هزینه کمتر در عمر کاری تجهیزات نظامی، پیشرفت در امر شناسایی و در نتیجه مراقبت عوامل شیمیایی، زیستی و هسته‌ای، بهبود طرّاحی در سیستم‌های مورد استفاده در کنترل و مدیریت عدم تکثیر سلاح‌های هسته‌ای، تلفیق ابزارهای نانو و میکرومکانیکی جهت کنترل سیستم‌های دفاع هسته‌ای. در بسیاری موارد، فرصت‌های اقتصادی و نظامی مکمّل هم هستند. کاربردهای دراز مدت نانوتکنولوژی در زمینه‌های دیگر، پشتیبانی کننده امنیت ملّی است و بالعکس.

1. کاربرد نانوتکنولوژی در صنعت الکترونیک

ذخیره‌سازی اطلاعات در مقیاس فوق‌العاده کوچک: با استفاده از این فناوری می‌توان ظرفیت ذخیره‌سازی اطلاعات را در حد ???? برابر یا بیشتر افزایش داد و نهایتاً به ساخت ابزارهای ابرمحاسباتی به کوچکی یک ساعت مچی منتهی شود. ظرفیت نهایی ذخیره اطلاعات به حدود یک ترابیت در هر اینچ مربع برسد، و این امر موجب ذخیره‌ سازی ?? عدد DVD یا بیشتر در یک هارد دیسک با ابعاد یک کارت اعتباری می‌شود. ساخت تراشه‌ها در اندازه­های فوق­العاده کوچک به‌عنوان مثال در اندازه­های ?? تا ?? نانومتر، تولید دیسک‌های نوری ??? گیگابایتی در اندازه‌­های کوچک نیز می­باشد.

1. شکل‌گیری بازارهای بسیار بزرگ

شواهد موجود نشان می‌دهد که درصد بالایی از بازارهای محصولات مختلف متکی بر نانوتکنولوژی خواهد بود و به همین دلیل دولت‌ها و شرکت‌های بزرگ و کوچک به دنبال کسب جایگاهی برای خود در این بازارها هستند. میهیل روکو، رئیس کمیته علوم و فناوری نانو در ریاست‌جمهوری آمریکا طی مقاله‌ای در ماه می‌سال ????، پتانسیل نانوتکنولوژی برای تغییر چشمگیر در اقتصاد جهانی را یادآوری نموده‌است. بر مبنای پیش‌بینی وی و بخش دیگری از صاحب‌نظران در ده الی ?? سال آینده نانوتکنولوژی بازار نیمه‌هادی را به طور کامل تحت تأثیر قرار خواهد داد. خبرهایی نیز که اخیراً از شرکتهای اصلی سازنده پردازنده‌های کامپیوتر در آمریکا و ژاپن منتشر شده‌است، از ورود پردازنده‌های حاوی یک میلیارد نانوترانزیستور تا قبل از ?? سال آینده حکایت دارد. به عنوان مثال شرکت اینتل اعلام نموده‌است که در سال ???? پردازنده‌های متکی بر نانوترانزیستور را با قدرت و سرعت بسیار بیشتر و مصرف کمتر نسبت به آخرین دستاوردهای امروزی نیمه‌هادی‌ها وارد بازار خواهد کرد.

در بخش دارو نیز پیش‌بینی شده‌است تا ?? الی ?? سال آینده نیمی از این صنعت متکی بر نانوتکنولوژی خواهد بود که خود نیاز به وسایل تزریق جدید و آموزشهای پزشکی روزآمد خواهد داشت یا در مورد موادشیمیایی، فقط ذکر بازار ??? میلیارد دلاری کاتالیست‌ها که تا ?? سال آینده به طور کامل متکی بر کاتالیست‌های نانوساختاری خواهد بود، برای نشان دادن اهمیت بحث کافی است. از هم‌اکنون بازار بزرگی برای بکارگیری مواد جدید در محصولات فعلی در حال شکل‌گیری است. موادی که می‌توانند خواص جدید و فوق‌العاده‌ای به محصولات موجود بخشیده و موجب کاهش قیمت آنها شوند. به عنوان نمونه نانولوله‌های کربنی(Carbon NanoTubes) با وزن بسیار کمتر و استحکام بسیار بیشتر نسبت به موادی چون فولاد، بخش زیادی از صنایع را در آینده تحت تأثیر قرار خواهد داد.

در کنار این پیش‌بینی‌ها، این سؤال باید مطرح شود که جایگاه کشورهایی که به نانوتکنولوژی دسترسی ندارند، در بازارهای آینده و اقتصاد جهانی چه خواهد بود. با توجه به اینکه سهم هر کشور یا بنگاه در زمان شکل‌گیری یک بازار تثبیت می‌شود، زمان سرمایه‌گذاری برای رسیدن به جایگاه مناسب، همین امروز است

تدوین تکنولوژی ساخت نانوکامپوزیت های پلی پروپیلن در مقیاس نیمه صنعتی و صنعتی

تدوین تکنولوژی ساخت نانوکامپوزیت های پلی پروپیلن در مقیاس نیمه صنعتی و صنعتی توسط پژوهشکده علوم و تکنولوژی پلیمر پژوهشگاه صنعت نفت در دستور کار قرار گرفت و تهیه این پلیمر در مقیاس های مذکور با موفقیت انجام شد.

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از پژوهشگاه صنعت نفت، دکتر شریعت پناهی - مسئول پروژه گفت : نانوکامپوزیت های پلی پروپیلن با توجه به ویژگی های مناسب و پتانسیل مصرف بالا در صنایع حمل و نقل، لوازم الکترونیکی پرتابل و بسته بندی به شدت مورد توجه قرار گرفته اند و آینده ای روشن همراه با رشدی فزاینده برای آنها پیش بینی می شود به طوری که صنایع خودروسازی عمده ترین مصرف کنندگان این نانوکامپوزیت ها به شمار می روند. وی تاکید کرد : محققان معتقدند بهره گیری از این گروه از مواد می تواند انقلابی در تولید قطعات سبک و ارزان همراه با خلوص بهبود یافته در خودروها ایجاد کند و از این طریق به هر چه سبک تر شدن خودرو و در نتیجه به کاهش مصرف سوخت و آلودگی محیط زیست کمک شایانی خواهد کرد. شریعت پناهی افزود: از خواص برتر این نانوکامپوزیت ها می توان به کیفیت ظاهری مناسب سطح قطعات، فرآیندپذیری عالی، آتش گیری کم، خواص ضربه پذیری خوب با مقاومت در برابر خراش بالا، رنگ پذیری خوب، مقاومت بالا در دمای کم و بهبود مقاومت کششی و خمشی اشاره کرد. با توجه به ویژگی های مناسب این نوع نانوکامپوزیت انتظار می رود در آینده نزدیک این مواد جایگزین حداقل 20 درصد از کل پلاستیک های مورد مصرف در خودرو شوند. شریعت پناهی خاطرنشان کرد: مقایسه خواص نانوکامپوزیت های حاصله با کامپوزیت های معمولی پلی پروپیلن بیانگر برتری خواص نانوکامپوزیت ها نسبت به کامپوزیت های معمولی از جمله فرآیند پذیری بهتر، سبکی بالاتر و شفافیت بالاتر است. وی گفت: ماحصل این کار تولید گونه ای از نانوکامپوزیت های پلی پروپیلن است که می توان از آن قطعاتی با قیمتی معادل کامپوزیت های عادی و خواصی برتر و نیز سبک تر تهیه کرد که علاوه بر رفع نیاز قطعات مختلف خودرو و لوازم الکترونیکی پرتابل می تواند کمک موثری به گسترش و توسعه کاربرد پلی پروپیلن کند.

کاربردهایی صنعتی از نانوکامپوزیت ها و نانوبلورها نانوتکنولوژی یک فناوری تخیلی دوردست نیست، بلکه هم‌اکنون جای خود را در عرصة اقتصاد باز کرده است. هم‌اکنون صنعت پوشاک، اثرات نانوتکنولوژی را حس کرده است. مثلاً Eddie Bauer تن‌پوش‌های نظامی دافع لک را با استفاده از نانوذرات تولید می‌کند. این نوآوری تأثیرات بدی بر خشک‌شویی‌ها، سازندگان دترجنت‌ها و لک‌زداها خواهد داشت. در ذیل مثال‌هایی از بخش‌های مختلف نانوتکنولوژی را ارائه می‌دهیم: نانوکامپوزیت‌‌ها محققین آزمایشگاه ملی نورث‌وسترن پاسیفیک یک فرآیند روکش‌دهی را توسعه داده‌اند، که سیلیکای اسفنجی‌شکل حاصل از آن، ‌فلزات سمی آب را جذب می‌کند. تک‌لایه‌های خودسامان بر روی پایه‌های میان‌حفره‌ای (SAMMS) فلزاتی همچون سرب و جیوه را به‌راحتی به دام می‌اندازند. این فلزات را می‌توان بازیافت کرد یا برای همیشه در توده فوق‌الذکر نگه داشت. یک خوشه شش‌ضلعی از حفرات لوله‌ای در شکل (1) دیده می‌شود. یک حفره واحد دراین مثال با تک‌لایه‌ای از مرکاپتوپروپیل سیلکوکسی و یک مولکول فعال سطحی در پس‌زمینه شکل قابل مشاهده است. برای جزئیات بیشتر به مقاله ذیل مراجعه کنید: آیا مس می‌تواند آلودگی رادیواکتیو را رفع کند؟ از یک نانوکامپوزیت پلاستیکی در رکاب خودروی سفری جنرال موتورز و ون‌آسترو استفاده می‌شود. این ماده سبک‌‌وزن، ضدخراش و ضدپوسیدگی است. افزایش استحکام و کاهش وزن آن باعث صرفه‌جویی در سوخت و افزایش طول عمر می‌شود. در سال 2001 شرکت تویوتا شروع به استفاده از نانوکامپوزیت‌ها در یک سپر خودرو نمود. این سپر 60% سبک‌تر و دوبرابر مقاوم‌تر به تورفتگی و خراش بود. اثرات: احتمال دارد از این نانوکامپوزیت‌ در مدل‌های دیگر تویوتا و جنرال موتورز و همچنین بخش‌های دیگری از خودروهای دیگر شرکت‌ها استفاده شود، تا و زن و مصرف سوخت آنها کاهش و مدت کارکرد آنها افزایش یابد. احتمالاً تعمیرگاه‌ها (با کاهش نیاز به تعمیر) و مؤسسات بیمه (با کاهش ادعای خسارت) نیز از این فناوری متأثر خواهند شد. همچنین در هرجایی که سبکی، مقاومت به فرسایش، دوام و استحکام از اهمیت برخوردار باشند، به احتمال قوی این نانوکامپوزیت‌ها وارد خواهند شد. انتظار می‌رود ناسا، آژانس فضایی اروپا و غیره نگاهی جدی به آن‌ها داشته باشند، زیرا هزینه‌های پرتاب موشک کاهش یافته و محموله‌های سنگین‌تری را می‌توان به فضا فرستاد. نانوبلورها نانوبلورها نور را جذب و با رنگ متفاوتی منتشر می‌کنند. اندازه آنگسترومی نانوبلورها تعیین‌کننده این رنگ است. شش محلول نشان‌ داده شده در شکل (3) حاوی نقاط کوانتومی متفاوتی هستند. این محلول‌ها در معرض لامپ ماوراء بنفش موج بلند قرار گرفته‌اند. نقاط کوانتومی، نشان‌گرهای نوری مقیاس مولکولی محسوب می‌شوند. نانوبلورهای Qdot ™ مثل LED های معمولی عمل می‌کنند و برحسب اتصالات زیستی مختلف، رنگهای متفاوتی را از خود بروز می‌دهند. (عکس از شرکت Quantum Dot ) شکل2- در این میکروگراف الکترونی از سطح مقطع یک نانوکامپوزیت سیلیکونی، توزیع یکنواخت یک شبکه از نانولوله‌های کربنی رسانا قابل مشاهده است. عکس از نیروی هوایی آمریکا نانوبلورهای فلزی را می‌توان در سپر خودروها وارد کرد تا استحکام آنها بیشتر شود، یا می‌توان آنها را به آلومینیوم اضافه کرد تا مقاومت آن نسبت به فرسایش بیشتر شود. از نانوبلورهای فلزی می‌توان برای تولید یاتاقان‌های بادوام‌تر از نمونه‌های مرسوم، انواع حسگرهای جدید و اجزای سخت‌افزاری وسایل الکترونیکی و رایانه استفاده کرد. ثابت شده است که، نانوبلورهای فلزات مختلف 100، 200 و حتی 300 درصد توده فلزی مشابه سختی دارد. به علت این که مقاومت فرسایشی یک فلز اغلب تابع سختی آن است، قطعات ساخته‌شده از نانوبلورها عمر بیشتری نسبت به قطعات مرسوم خواهند داشت. شرکت Smith & nephew یک روکش ضدمیکروب پوشیده‌شده از نانوبلورهای نقره را به بازار عرضه می‌کند (نانوبلورهای فوق حاصل ثبت اختراع شرکت دارویی NUCRYST می‌باشند). روکش نانوبلورین نقره به سرعت در عرض نیم ساعت انواع باکتری‌ها را می‌کشد. نانوبلورها اجزای ایده‌‌آلی برای قطعات فتوولتائیک می‌باشند. آنها نور خورشید را بیشتر از مولکول‌های رنگی یا مواد نیمه‌هادی توده‌ای جذب می‌کنند درنتیجه با یک فیلم نازک از آنها می‌توان به دانسیته نوری بالایی دست یافت. نانوبلورهای کاملاً بلورین CdSe نیز یک کانون مصنوعی انجام واکنش به شمار می‌رود، که جفت الکترون‌ حفره را در یک مقیاس زمانی فمتوثانیه‌ای از هم جدا نگه می‌دارد. نانوبلورهای فلورسنت نسبت به مولکول‌های رنگی آلی در زیست‌شناسی، مزایای زیادی به عنوان نشانگرهای فلورسنت دارند. آنها به‌شدت درخشان‌اند و براثر نور تجزیه نمی‌شوند. نانوبلورهای قابل الصاق به داروها می‌توانند با الصاق به یک پروتئین در خارج از سلول، جابجایی آن را به صورت یک فیلم سینمایی نشان دهند. آنهاهمچنین در کشف دارو، پایه‌ای برای سنجش بسیار سریع فلورسانس به شمارمی‌روند.   نقش نانوکامپوزیت های پلیمری در صنعت خودرو تشریح شد پژوهشگاه صنعت نفت در تشریح نقش نانوکامپوزیت های پلیمری در صنعت خودرو اعلام کرد : کاهش وزن قطعات و مصرف سوخت خودرو و در نتیجه کاهش میزان آلایندگی از مزیت های نانوکامپوزیت های پلیمری در صنعت خودرو به شمار می آید. به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از پژوهشگاه صنعت نفت، اعلایی - محقق پژوهشگاه صنعت نفت با بیان این مطلب افزود : نانوکامپوزیت های پلیمری نسل جدیدی از محصولات پلیمری به شمار می روند که در قرن گذشته وارد بازار شده و متشکل از مواد پلیمری به صورت زمینه و مواد تقویت کننده با ابعاد نانو (یک میلیاردیم متر) به صورت پراکنده هستند. وی اضافه کرد : اصولا مهمترین ویژگی پلیمرها، سبکی و قابلیت فرآیند پذیری آنها در دماهای پایین است. با این حال پلیمرها از استحکام زیادی برخوردار نیستند و تقویت کردن آنها با مواد معدنی ضروری است. در نتیجه تقویت معمولی، سبکی و فرآیند پذیری پلیمرها در دماهای پایین تا حد زیادی از بین می رود. در کامپوزیت های نانو ساختاری، فاز تقویت کننده در مقیاس نانو بوده و توزیع یکنواخت این ذرات در پلیمرها باعث می شود با مقادیر بسیار کم تقویت کننده نانو، خواص پلیمر از نظر استحکام بهبود قابل توجه ای نشان دهد. این محقق افزود : هم اکنون در پژوهشگاه صنعت نفت، تحقیقاتی در زمینه استفاده از نانوکامپوزیت ها در صنعت خودرو، بسته بندی محصولات کشاورزی و غشاهای پلیمری در حال انجام است. وی گفت: مهمترین نتیجه استفاده از نانوکامپوزیت ها در صنعت خودرو، کاهش وزن قطعات و مصرف سوخت و در نتیجه کم شدن میزان آلایندگی خودرو است. در بخش بسته بندی محصولات کشاورزی با استفاده از فیلم های نانوکامپوزیتی از نفوذ گازهای خارجی همچون اکسیژن و دی اکسید کربن به داخل بسته بندی برای مدت های طولانی جلوگیری و افزون بر آن استحکام مکانیکی و عمر مفید بسته بندی شیر افزایش می یابد. اعلایی تاکید کرد : نانوکامپوزیت ها به عنوان غشاهای پلیمری جهت جداسازی گازهای مختلف خروجی از چاه در صنعت نفت استفاده می شوند. به عنوان مثال به منظور خالص سازی گاز متان در مصارف گاز شهری از این غشاها می توان استفاده کرد. وی افزود: همچنین کاربرد هیدروژل های نانوکامپوزیتی و تزریق آنها در درون چاه های نفتی موجب ازدیاد برداشت نفت با مسدود کردن مسیرهای آب خروجی در مخازن نفتی خواهد شد. اعلایی اضافه کرد : بی شک فناوری نانوکامپوزیت های پلیمری در بهبود توسعه صنایع و تنوع بخشیدن به محصولات پلیمری جایگاه ویژه ای دارد.

نانو کامپوزیت ها

با توجه به این که تایر یکی از قطعاتی است که در صنعت و مهندسی نقش استراتژیک و بسیار مهمی دارد، در کشورمان فعالیت های گسترده ای برای تاسیس کارخانجات جدید تایرسازی و توسعه آنها درحال پیگیری و انجام است.
بنابراین پروژه های تحقیقاتی متعددی در جهت ارتقای خواص و ویژگی های کنونی تایرهایی که مورد استفاده قرار می گیرند ، تعریف و اجرا شده است تا بتوان در آینده ای نه چندان دور از این دستاوردها در ساخت تایر استفاده کرد.
با موفقیت محققان پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی کشور در تولید نانوتایر، کشور ایران به عنوان تنها قدرت خاورمیانه و آسیا در عرصه طراحی و ساخت تایرهای نوین با استفاده از فناوری نانوشناخته شد و به این ترتیب همگام با دیگر تولیدکنندگان بزرگ تایر در سراسر دنیا، در آینده ای نزدیک با بهره گیری از فناوری نانو، تولید تایرهایی با خواص مکانیکی و دینامیکی بالا را آغاز خواهد کرد.
استفاده از این فناوری در حضور صنعت خودروسازی ایران در بازارهای جهانی بسیار تاثیرگذار خواهد بود.


مواد و توسعه آنها از پایه های تمدن بشری به شمار می آیند و به همین علت دوره های تاریخی را به نام مواد نامگذاری کرده اند. ما هم اکنون در عصر کربن زندگی می کنیم.

این در حالی است که بدون شناخت یک ماده جدید، از طریق بهینه سازی و ترکیب مواد نیز می توان قدم در عرصه های نوین گذاشت.

دستیابی به فناوری نانو می تواند مقدمه ای بر ایجاد تغییراتی شگرف و جدید در مواد کامپوزیتی باشد.

کامپوزیت ها ترکیباتی هستند که از چند ماده متمایز که اجزای آن به آسانی از یکدیگر تشخیص داده می شوند، ساخته شده اند. هدف از ایجاد کامپوزیت دستیابی به ماده ای ترکیبی با خواص و ویژگی های مورد نظر است.

نانو کامپوزیت ها نیز کامپوزیت هایی هستند که در مقیاس نانوساخته می شوند. این مواد در دو مرحله تشکیل می شوند. در مرحله اول ساختاری بلوری در ابعاد نانو ساخته می شود که زمینه یا ماتریس کامپوزیت محسوب می شود. ماده زمینه ممکن است از جنس پلیمر، فلز یا سرامیک باشد. در مرحله دوم ذراتی در مقیاس نانو به عنوان تقویت کننده برای استحکام ، مقاومت ، هدایت الکتریکی و... به ماده زمینه افزوده می شود. کامپوزیت های پلیمری به علت خواصی مانند استحکام ، سختی و پایداری حرارتی و ابعادی در ساخت هواپیماها مورد توجه قرار گرفته اند. با توسعه فناوری نانو، کاربرد کامپوزیت های پلیمری نیز گسترش خواهد یافت.

پلیمرها با استفاده از موادآلی یا معدنی تقویت می شوند. ذرات و الیاف با توجه به ساختارشان سبب ایجاد استحکام می شوند و ماده زمینه پلیمری با چسبیدن به موادمعدنی ، نیروهای اعمال شده به کامپوزیت را به طور یکنواخت به ماده تقویت کننده منتقل می کند و در نتیجه سبب ایجاد تغییر در میزان سختی ، شفافیت و تخلخل ماده درون کامپوزیت می شود. این ماده پلیمری می تواند سطح ماده تقویت کننده را از آسیب دور کند و ذرات را به گونه ای در کنار هم قرار دهد تا از ایجاد و گسترش هرگونه ترک یا شکاف در کامپوزیت جلوگیری شود. تبدیل کامپوزیت به نانو کامپوزیت سبب افزایش بازده استحکامی آن خواهد شد. در نانو کامپوزیت ها از مقادیر کمی ذرات نانومتری استفاده می شود. این ذرات علاوه بر افزایش استحکام پلیمرها، وزن آنها را نیز کاهش می دهند. به گفته دکتر محمد کرابی از محققان پژوهشکده پلیمر و پتروشیمی ایران و مجری این طرح امروزه مواد تقویت کننده در مقیاس نانو تولید و برای به کارگیری در آمیزه های لاستیکی اصلاح شده اند بنابراین امکان بررسی تقویت کنندگی این دسته از مواد در ترکیبات لاستیکی امکان پذیر است و می بایست نقش مواد نانو در ترکیبات لاستیکی و همچنین تایرها را به طور کامل مورد بررسی قرار داد. با توجه به احداث کارخانجات جدید تایرسازی و همچنین طرح توسعه اکثر تولیدکنندگان تایر به نظر می رسد دستیابی به فناوری نانو در ساخت تایر که قطعه ای استراتژیک و مهندسی محسوب می شود دارای اهمیت بسیار زیادی است و چه بسا در آینده ای نه چندان دور بدون استفاده از فناوری نانو ، تولیدکنندگان تایر در ایران با مشکلات اساسی در میدان رقابت جهانی مواجه خواهند شد.

مجری این طرح در پایان خاطرنشان کرد که استفاده از این فناوری در حال حاضر برای تایرهای کوچک در نظر گرفته شده است و در آینده در صنایعی دیگر مانند ساخت تایر هواپیماها نیز مورد استفاده قرار خواهد گرفت.

عنوان مقاله	مقایسه ویژگیهای میکروبی و شیمیایی بستنی های سنتی عرضه شده در شهر شیراز با استاندارد ملی ایران
نشریه	مجله علوم و صنایع غذایی ایران تابستان 1385
نویسنده	شکرفروش سیدشهرام,جعفرپور بهشاد
حجم فایل	192 کیلو بایت
دریافت مقاله

کلمات کلیدی :

 بستنی سنتی، استاندارد، شیراز

چکیده مقاله :

 در این بررسی 70 واحد تولید و عرضه بستنی سنتی در مناطق مختلف شهر شیراز بطور تصادفی انتخاب و بر اساس وضعیت بهداشت ظاهری واحد و پرسنل آن به واحدهای درجه یک تا سه دسته بندی شدند؛ سپس از آنها نمونه بستنی تهیه و بر اساس استاندارد ملی ایران مورد آزمایشهای میکروبی شامل شمارش کلی، شمارش انتروباکتریاسه، شمارش استافیلوکوکوس آرئوس کوآگولاز مثبت،‌ جستجوی اشریشیاکلی و جستجوی سالمونلا، و آزمایشهای شیمیایی شامل اندازه گیری اسیدیته، ماده خشک بدون چربی شیر، چربی شیر و ماده خشک قرار گرفتند. از نظر شمارش کلی 100 درصد، تعداد انتروباکتریاسه 92.6 درصد، تعداد استافیلوکوکوس آرئوس کوآگولاز مثبت 36.6 درصد و آلودگی به اشریشیاکلی 20 درصد نمونه ها آلودگی بالاتر از حد استاندارد ملی ایران داشتند. از هیچیک از نمونه ها باکتری سالمونلا جدا نشد. اسیدیته 7.8 درصد نمونه ها بالاتر از حد استاندارد بود. مقدار ماده خشک بدون چربی شیر 80 درصد نمونه ها، مقدار چربی 70 درصد نمونه ها و ماده خشک 1.5 درصد نمونه ها کمتر از حد استاندارد بود. به غیر از آلودگی استافیلوکوکوی که واحدهای درجه سه (با 50% درصد آلودگی بالاتر از حد استاندارد) بطور معناداری آلودگی بیشتری از واحدهای درجه یک (با 16.7% درصد آلودگی بالاتر از حد استاندارد) داشتند، در بقیه موارد تفاوت معناداری بین واحدهای درجه یک تا درجه سه وجود نداشت. تحقیق حاضر نشان داد که نه تنها وضعیت بهداشتی بستنیهای سنتی در حد قابل قبول نمی باشد و بسیاری از آنها برای مصرف کنندگان مخاطره آمیز می باشند و از ظاهر واحدهای تهیه و عرضه بستنی سنتی نمی توان به کیفیت بهداشتی و تغذیه ای محصول عرضه شده پی برد و به آن اطمینان نمود؛ بلکه ارزش تغذیه ای بستنیهای سنتی به عنوان یک منبع لبنی در حد مطلوب نمی باشد.

کاراموزی

پتروشیمی شیراز واحد اوره

-1  تاریخچه صنعت پتروشیمی در جهان:

تعیین تاریخ دقیق شروع پتروشیمی امری مشکل است. اطلاعاتی که در این مورد در دسترس می باشد تاریخ معینی را مشخص نمی کند و فقط حدودی را نشان می دهد.

مثلاً گفته شده است که آلمانها و بعد از روسها قبل از جنگ جهانی اول تری نیتروتولوئن (تی ان تی) را که یک ماده منفجره می باشد از طریق ترکیب ازت با محصولات نفتی که دارای هیدروکربورهای آروماتیک زیاد می باشند بدست آورده اند. درهمین زمان در اروپا صابونهای اسید نفتینیک و مخلوط اسید نفتینیک و سولفوئیک بعنوان محصولات جانبی پالایشگاه کشف گردید که بعنوان مواد پاک کننده، مرطوب کننده و غیره مورد استفاده قرار می گرفت.

احتمالاً می توان گفت که بهره برداری تجاری از محصولات پتروشیمی درسال 1918 شروع شد. در این سال در آمریکا از پروپیلن استحصالی از گازهای پالایشگاه پروپانول تهیه گردید و بعد از این تاریخ تعداد دیگری از محصولات پتروشیمی مانند استن از طریق آب گیری ایزوپروپانول، کلروراتیلن، کلریدرین و اکسید اتیلن از اتیلن اتانول آمین و اتیلن گلیکول از اکسید اتیلن تهیه گردید. کلیه این محصولات موارد استعمال زیادی از قبیل حلال، ضد یخ و غیره در صنعت ایجاد نمودند.

در سال 1926 متانول، استالدئید و فرمالدئید ازطریق اکسیداسیون ناتمام گاز طبیعی تهیه کرد. درسال 1930 نه تنها تعداد دیگری محصولات پتروشیمی تولید شد بلکه عمل پلیمریزاسیون و الکیلاسیون نیز در این سال کشف گردید. دراین دوران آمونیاک برای تولید مواد منفجره، تولوئن برای تهیه (تی ان تی) و بوتادین و استیرن برای تولید لاستیک مصنوعی به مقدار زیادی از نفت تولید شد. همچنین تکنولوژی تولید مواد شیمیایی از نفت و گاز طبیعی پیشرفت سریعی نمود. باید توجه داشت که در سالهای 1930 که دوران توسعه محصولات پتروشیمی بود محصولات کشاورزی و ذغال سنگ پایه و اساس عده زیادی از محصولات شیمیایی را تشکیل داد لیکن قیمت این محصولات بعلت افزایش هزینه کارگر رو به توسعه بود در صورتیکه قیمت فروش نفت تقریباً ثابت ماند. و با مزایای فنی دیگر که نفت برای تولید مواد پتروشیمی دارد نتیجه این شد که این ماده اولیه جایگزین زغال سنگ و محصولات کشاورزی گردید.

امروزه صنعت پتروشیمی یکی از صنایع بزرگ و پیچیده جهانی را تشکیل می دهد برای تولید محصولات پتروشیمی مراحل مختلفی لازم است که عبارتند از تولید محصولات اصلی و یا بنیان گذار که تعداد انها نسبتاً محدود بود و هریک پایه محصولات متعدد دیگری را تشکیل می دهند معمولاً این محصولات بنیان گذار در کارخانه های دیگر به مواد دیگری تبدیل می شوند که برای استفاده در کارخانه های تولید محصولات نهائی بکار می روند بطور کلی مسیر تبدیل ماده اولیه به محصولات نهایی را بدین صورت است (شکل زیر) که ماده اولیه بترتیب توسط یک شرکت نفتی، یک شرکت شیمیایی و یک شرکت سازنده تغییر داده و به محصولات نهایی تبدیل می گردد.

1-2- سابقه صنعت پتروشیمی در ایران

صنعت پتروشیمی در ایران برای اولین بار در سال 1342 با بهره برداری از مجتمع کودهای شیمیایی در مرودشت شیراز آغاز گردید و از آن به بعد با تاسیس شرکت ملی صنایع پتروشیمی در اوایل سال 1344 و احداث مجتمع های متعدد در کشور به سرعت توسعه یافت به طوریکه در حال حاضر جمع سرمایه گذاری در این صنعت بالغ بر 300 میلیارد ریال و تعداد کارکنان آن متجاوز از 8000 نفر گردیده اند. پس از انقلاب خط مشی و سیاستهای شرکت برای صنایع پتروشیمی با توجه به نقش این شرکت به عنوان مجری صنایع پایه و مادر در تولید مواد بنیادی و استراتژیک و همچنین طرحهای صادراتی به طور کلی مورد تجدید نظر قرار گرفت. ایوان برای اولین بار در سال 1338 اقدام به احداث یک کارخانه کود شیمیایی در مرودشت شیراز نمود. سرمایه گذاری این طرح بالغ به 900/2 میلیون ریال بوده است.

بهره برداری از کارخانه در سال 1342 آغاز و پس از تاسیس شرکت های صنایع پتروشیمی به این شرکت واگذار شد. علاوه بر واحدهای تولید کودشیمیایی واحد تولید کربنات و بی کربنات دو سود در سال 1352 و تری پلی فسفات سدیم و کودهای مخلوط در اوایل سال 1355 مورد بهره برداری قرار گرفتند. کلیه محصولات این مجتمع تماماً درباراز داخلی به فروش می رسند. واحدهای تری پلی فسفات سدیم و کودهای مخلوط از بدو راه اندازی با مشکلات عدیده ای رو به رو بوده ولی با کوششهایی که از اواخر سال 1358 تاکنون به عمل آمده در صورت تامین اسید فسفریک با مشخصات مورد نیاز و اصلاحات پیشنهادی ظرفیت تولید واحد فوق به ظرفیت اسمی نزدیک خواهد شد این پیشنهاد مستلزم سرمایه گذاری معادل 2850 میلیون ریال می گردد که در صورت موافقت طی سالهای آینده انجام خواهد گرفت. 

بطور کلی فعالیت های صنایع پتروشیمی در ایران را می توان در دو بخش زیر بیان نمود:

-مجتمع ها و واحد های موجود شرکت ملی صنایع پتروشیمی

-واحدهای موجود در سایربخشها

مجتمع ها و واحد های موجود شرکت ملی صنایع پتروشیمی

عملیات شرکت ملی صنایع پتروشیمی در حال حاضر در قالب هفت واحد تولیدی بشرح زیر انجام می گردد:

مجتمع پتروشیمی شیراز

مجتمع پتروشیمی رازی

مجتمع پتروشیمی آبادان

مجتمع پتروشیمی ایران-نیپون

کارخانه کربن ایران

کارخانه پولیکا

1-4- صنایع پتروشیمی

هیدروکربن های موجود در نفت خام و یا موجود در گاز طبیعی در طی یکی سری فرآیند های پتروشیمیایی نهایتاً به محصولات بسیار متنوعی که مورد نیاز زندگی بشر امروز می باشند تبدیل می گردند.

با تشکر از تمامی کسانی که تجربیاتشان را به ما هدیه دادند

مهندس لیراوی زاده.مهندس عسکری.مهندس هنرکاری.

آقایان ارشدی.سلحشور.فتاحی. موسوی.ذریه.رضایی.زارع.

استخر.صفرپور.حسینی...