انواع کائوچو طبیعی
به دلیل وجود گونه های مختلف درخت کائوچو، مواد مختلف منعقد کننده و انواع روشهای تولید کائوچو، گونه ها، رنگها و کیفیت های مختلفی به وجود می آید. بنابراین طبقه بندی کائوچو ضروری است. دو نوع طبقه بندی سنتی و جدید وجود دارد. در طبقه بندی سنتی 8 گروه زیر قرار می گیرند:
1. ورقه های دودی آجدار
2. کرپ های سفید و زرد کمرنگ
3. کرپ های با زمینه قهوه ای تیره
4. کرپ های مرکب
5. کرپ های قهوه ای روشن
6. کرپ های قهوه ای تیره ( کهربایی)
7. کرپ های نامرغوب حاصل از ضایعات پوسته درخت
8. کرپ های قهوه ای کاملاً دودی
فرآیند تولید گونه های سنتی:
1. ورقه های دودی آجدار:
این ورقه ها از شیرابه نهالستان ها ساخته می شوند. شیرابه ابتدا از داخل غربال عبور کرده و به داخل تانک رقیق کننده ریخته می شود. در این تانک شیرابه به میزان 15 درصد رقیق شده سپس منعقد می گردد، آنگاه در اثر عبور دادن از غلتک ها، ضخامت آن را به 3-2 میلیمتر می رسانیم.
به دلیل برجسته بودن سطح غلتک آخر، سطح ورقه ها نیز به صورت آجدار یا برجسته در می آیند. این ورقه های آجدار را به مدت 10-3 روز تحت تاثیر دود خشک می کنند. به این دلیل به این ورقه ها، ورقه های دودی آجدار گفته می شود.
2. کرپ ها ی سفید و زرد کم رنگ:
های کم رنگ از شیرابه نهالستانی ای که به دقت انتخاب و نگهداری شده، تولید می شود. در این روش در ابتدا شیرابه را صاف و سپس رقیق کرده، با اسید سیتریک منعقد می کنند. به این ترتیب عناصر زرد منعقد شده در سطح آن شناور می شود که آنها را جدا می کنند. شیرابه چندین بار در طی فرآیند، برای حصول اطمینان از تمیز بودن از صافی عبور داده می شود. البته یک روش منعقد سازی جزئی نیز ممکن است برای کاهش میزان کاروتین شیرابه به کار رود (شیرابه نهالستان معمولاً همراه مقدار کمی کاروتین می باشد و بی سولفیت سدیم نیز معمولاً نیز در تانک رقیق کننده برای جلوگیری از فعالیت آنزیم های تیره کننده رنگ، به آن اضافه می گردد).
برای خنثی سازی باقیمانده مواد رنگی، از ماده ای رنگبر و برای انعقاد خود شیرابه از اسید فرمیک استفاده می کنند. به این ترتیب ماده ای سخت به ضخامت 10 میلیمتر تولید می شود.
پس از عبور ماده حاصله از غلتکهای مختلف، کرپ هایی با ضخامت های 2-1 سانتیمتر حاصل و پس از 7-5 روز خشک می شوند. هرچه تعداد غلتک ها بیشتر و آب به کار رفته تمیزتر باشد، کرپ ها شفاف تر و روشن تر خواهند بود.
