سال 1995م. استاندارد فنی که با نام DVD و توسط نه شرکت صنعتی برای یک نوع جدید از دیسک های دیجیتالی مطرح شد، توانست انقلابی در صنعت ذخیره سازی اطلاعات ایجاد کند.

Digital Video Disc یا Digital Versatile Disc یا دیسک دیجیتال همه منظوره که ما آن را با نام مخفّف DVD می شناسیم، همانند CDهای رایج است؛ با این تفاوت که به دلیل فشرده بودن طراحی آن، ظرفیت بالایی در ذخیره اطلاعات دارد؛ به طوری که یک DVD معمولی، قادر خواهد بود تقریباً هفت برابر یک CD، اطلاعات در خود ذخیره کند.

یک دیسک DVD، از چندین لایه پلاستیک پلی کربنیت به همراه یک لایه طلایی، یک لایه آلومینیومی و یک لایه لاکی در سطح بیرونی آن، تشکیل شده است و اطلاعات نیز به صورت برآمدگی هایی در سطح آن ذخیره می شود. DVDها برخلاف CDها می توانند یک طرفه یا دو طرفه باشند. همچنین هر دو طرف یک DVD، می تواند دارای یک لایه نامرئی، جهت افزایش ظرفیت ذخیره سازی باشد. از این رو، ظرفیت ذخیره سازی اطلاعات در DVDها و براساس یک طرفه یا دو طرفه بودن و نیز یک لایه یا دو لایه بودن، متغیر است.

ظرفیت ذخیره سازی اطلاعات در DVDهای یک طرفه یک لایه، 7.4 گیگا بایت، در DVDهای دو طرفه یک لایه، 4.9 گیگا بایت، در DVDهای یک طرفه، 5.8 گیگا بایت و در DVDهای دو طرفه دولایه، 10.17 گیگا بایت می باشد.

از سال 1996م. که استفاده از DVDها در بازار، رواج یافت، به تدریج، بر قابلیت های آن نیز افزوده شد، به طوری که تکنولوژی DVD توانست ظرفیت و کیفیت ذخیره سازی را به نحوه چشم گیری متحول سازد.

بدون شک، زمانی که نیاز به استفاده از DVD دارید، با واژه ها و عناوین مختلفی مواجه خواهید شد؛ عناوینی چون DVD R ،DVD+R ،DVD+R.w ،DVD+RDL ،DVD R.w که در این مقاله به اختصار، به هر یک خواهیم پرداخت.

R –DVD و DVD R.w که با علامت « » نمایش داده می شوند، شکل هایی از DVD هستند که اولین بار توسط انجمن DVD و از سوی شرکت های سونی، هیتاچی، میتسوبیشی و چند شرکت دیگر، پایه گذاری شدند؛ در حالی که DVD+R و DVD+R.w از سوی انجمن Alliance مطرح شده اند و توسط 200 شرکت، از جمله hp، سونی، یاماها و Dell، مورد حمایت قرار گرفتند.

شکل های مختلف DVD، تقریبا از زمانی مطرح شدند که امکان رایت در DVDها فراهم گردید. از این رو، ابتدا باید بدانیم هریک از این شکل ها چه خصوصیتی دارد و برای چه نوع کاربردی، مناسب خواهد بود.

? DVD RAM

DVD RAM، مخفف عبارت DVD Random Access memory است. این DVD در هر طرف، 7.4 گیگا بایت ظرفیت ثبت اطلاعات دارد. همچنین می تواند دو رویه بوده، ظرفیتی برابر 40.9 گیگا بایت فضا برای ذخیره داشته باشد. ظرفیت موسیقی برای دیسک یک طرفه، 296 دقیقه و برای دیسک دو طرفه، 592 دقیقه است.

DVD RAM توسط اکثر دستگاه های Player و درایوهای DVD حمایت نمی شود و تنها برخی از شرکت ها مانند پاناسونیک و LG اقدام به تولید درایوی نموده اند که از شکل DVD RAM حمایت می کند. دسترسی به اطلاعات در این نوع دیسک ها، به صورت تصادفی بوده، قابلیت خواندن و نوشتن اطلاعات را دارند.

ذخیره سازی حجم بالایی از اطلاعات، از خصوصیات این نوع دیسک ها می باشد از این رو، جهت گرفتن پشتیبان

(Back up)، از اطلاعات بسیار مفید خواهد بود.

قابلیت بازنویسی مجدد اطلاعات یا Rewritable، یعنی امکان چند بار رایت اطلاعات بر روی این نوع دیسک ها وجود داشته و عمر مفید آنها بالا و در حدود یک صد سال است.

نکته دیگر این که جهت خواندن و نوشتن اطلاعات آنها، بایستی از DVD RAM استفاده کرد.

? DVD ROM

DVD ROM یا DVD Disc player، درایوی است که دیسک های DVD را اجرا می کند و قابلیت نوشتن در آنها را ندارد. از منظر دیگر، این نوع DVD می تواند صرفاً به منظور خواندن استفاده شود. از این رو، فیلم هایی که خریداری یا اجاره می شوند، بر روی این نوع، ذخیره می شوند.

? DVD R

DVD R، اولین شکل منتشر شده از DVD است که قابلیت رایت به کمک یک دستگاه رایتر DVD را دارد و ظرفیتی برابر 7.4 گیگا بایت در هر طرف را دارا می باشد.DVD R ، شامل دو نوع حرفه ای، برای تولید نرم افزار و نوع تجاری، برای استفاده عموم می باشد.

DVD R ، non rewriteble است؛ یعنی همانند CD Rها، تنها یک بار رایت می شود؛ اما می توان چندین بار اطلاعات آن را خواند. این دیسک ها، جهت ذخیره اطلاعات با ظرفیت بالا، صوت، فیلم و موسیقی، مورد استفاده قرار می گیرند.

مکانیزم دسترسی به اطلاعات در این نوع DVDها، به صورت ترتیبی است و برای نوشتن اطلاعات بر روی آن، بایستی از درایوهای DVD R استفاده شود.

بالاترین سرعت برای درایوهای DVD R، معادل 4X است. دیسک های DVD با قابلیت نوشتن یک مرتبه که دو نوع DVD R و DVD+R را شامل می شوند، در حال حاضر، سازگارترین شکل DVD هستند و در اکثر DVD playerها مورد استفاده قرار می گیرند.

? DVD+R

DVD+R نیز تنها یک بار رایت می شود. دستگاه هایی که دارای این نوع استاندارد هستند، می توانند اطلاعات را بر روی دیسک هایی با شکلDVD+R رایت کنند.

بالاترین سرعت در درایوهای DVD+R نیز در حدود 4X می باشد. شکل DVD+R نیز سازگاری مطلوبی با DVD player و درایوهای DVD ROM موجود در بازار دارد.

? DVD R.w

DVD R.w نوعی DVD با قابلیت رایت مجدد و Rewritable است و امکان رایت برای 1000 مرتبه و ظرفیت 7.4 گیگا بایت در هر طرف را دارا می باشد. عمر مفید این DVD ها، 30 تا 50 سال است. مکانیزم دسترسی به اطلاعات ذخیره شده در این نوع رسانه نیز به صورت ترتیبی است و استفاده اصلی آن در ضبط ویدئوهاست.

? DVD+R.w

DVD+R.w ، همانند DVD R.w، دارای قابلیت نوشتن چندین مرتبه است؛ اما برای ذخیره سازی ویدئو فایل ها یا DATA از هر نوع یا ترکیبی، از این دو استفاده می شود. همچنین قادر به ذخیره سازی دو ساعت اطلاعات MPEG2 می باشد. دیسک های DVD+R.w با اکثر DVD Playerها و درایوهای DVD موجود، سازگارند. همچنین سرعت ذخیره سازی اطلاعات در آنها بیشتر از DVD R.w می باشد.

? DVD+R DL

فناوری به کار رفته در این دیسک ها همانند DVD+RW می باشد؛ با این تفاوت که دارای دولایه است و در نتیجه، ظرفیت این دیسک ها دو برابر مدل های قبلی است.

تمامی دیسک های DVD که از استانداردهای DVD R ، DVD+R ، DVD RW و DVD+Rw پیروی می کنند، در رده DVDهای 5 و 10 قرار می گیرند.

DVD5 ، دیسک هایی با یک لایه و یک لبه و ظرفیت 7.4 گیگا بایت و دیسک های DVD10، دولایه و دو لبه بوده، ظرفیت آنها 4.9 گیگا بایت است.

Dvd+R DL، جزء رده DVD یا DVD18 محسوب شده، به ترتیب، دارای دولایه و یک لبه و ظرفیت GB 8.5 و دو لایه و دو لبه و ظرفیت 15.9 GB می باشند.

به طور خلاصه، مزایای عمده DVDها عبارتند از:

1) بر خلاف نوارهای کاست و فلاپی ها، DVD تحت تأثیر میدان مغناطیسی قرار نمی گیرد.

2) کیفیت اطلاعات حتی بعد از هزار بار استفاده، تغییری نمی کند و مانند روز اول خواهد بود.

3) قابلیت کنترل توسط والدین را دارا می باشد.

4) امکان اعمال چند زبان در زیرنویسی یک فیلم وجود دارد.

5) کیفیت صدا و تصویر آنها در پخش فیلم ها، بالاست.

6) امکان انتخاب فرمت نمایش تصویر را دارا می باشند.

اولین کارت گرافیک در سال 1981 توسط شرکت IBM به بازار عرضه شد. این نوع کارت به صورت تک رنگ و با نام اختصاری MDAS ارائه گردید. رنگ نوشته در این حالت سفید یا سبز و زمینه سیاه بود. صفحات نمایشگری که از این کارت ها استفاده می کردند، متنی بود. بعد از آن کارت های چهار رنگ HGC در بازار عرضه شد و مدتی بعد کارت های 8 رنگ CGA و کارت های 16 رنگ EGA تولید شدند. شرکت IBM در سال 1978 کارت VGA را تولید کرد. این نوع کارت ها 256 رنگ را نشان می دادند. سپس کارت های SVGA عرضه شدند. گفتنی است هر چه تعداد رنگ و وضوح تصویر افزایش یابد کارت گرافیک بهتر خواهد بود. کارت های گرافیکی به راحتی به سیستم متصل می شوند. کارت های جدید از طریق پورت AGP و کارت های قدیمی از طریق اسلات های ISA و یا PCI بر سیستم متصل می شدند.

برای اینکه بتوان در صفحه نمایش رایانه، تصویرهای مربوط به داده ها و اطلاعات را مشاهده کرد باید ارتباطی بین مادربرد و نمایشگر برقرار شود، به همین دلیل کارت گرافیکی در یکی از شکاف های توسعه مادربرد قرار می گیرد یا یک کابل به مادربرد وصل می شود و نمایش اطلاعات روی صفحه را کنترل می کند. کارت گرافیکی در رایانه دارای جایگاه خاصی است. در بیشتر رایانه ها، کارت گرافیکی اطلاعات دیجیتال را برای نمایش توسط نمایشگر به اطلاعات آنالوگ تبدیل می کند. در واقع نقاط تشکیل دهنده تصویر روی نمایشگر پیکسل نام دارند. هر پیکسل یک رنگ را نمایش می دهد. در نمایشگرهای مکینتاش هر پیکسل دارای دو رنگ است (سفید و سیاه). در بعضی نمایشگر های امروزی هر پیکسل دارای 256 رنگ است. در بیشتر صفحات نمایشگر، پیکسل ها به صورت تمام رنگ (True Color) و دارای 16/8 میلیون حالت مختلف هستند. کارت گرافیکی یک برد مدار چاپی به همراه حافظه و یک پردازنده اختصاصی دارد. پردازنده محاسبات مورد نیاز گرافیکی را انجام می دهد. کارت های گرافیکی با نام های زیر شناخته می شوند: کارت ویدیوئی، کنترل گر گرافیکی یا ویدئویی، آداپتور گرافیکی یا ویدئویی، شتاب دهنده گرافیکی یا ویدیوئی.

کارت گرافیکی از بخش های اساسی تشکیل شده است که از جمله آن می توان به موارد زیر اشاره داشت.

? حافظه:

یکی از مهم ترین اجزای کارت گرافیکی است. حافظه رنگ مربوط به هر پیکسل را نگهداری می کند. در ساده ترین حالت (دو پیکسل سیاه و سفید) به یک بیت برای ذخیره سازی رنگ هر پیکسل نیاز دارد با توجه به اینکه هر بایت شامل هشت بیت است، نیاز به 80 بایت برای ذخیره سازی رنگ مربوط به پیکسل های موجود در یک سطر در روی صفحه نمایشگر و 38400 بایت حافظه به منظور نگهداری تمام پیکسل های قابل مشاهده روی نمایشگر خواهد بود.

? اینترفیس رایانه:

اینتر فیس با اتصال کارت گرافیکی به گذرگاه مربوطه روی برد اصلی، محتویات حافظه را تغییر می دهد. در این حالت رایانه سیگنال ها را از طریق گذرگاه برای تغییر محتویات حافظه ارسال می کند.

? اینترفیس ویدئو:

این قسمت سیگنال مورد نیاز برای مانیتور را می سازد. کارت گرافیکی سیگنال های رنگی را تولید می کند و باعث حرکت اشعه در CRT می شود. در واقع کارت گرافیکی تمام حافظه مربوطه را بیت به بیت اسکن می کند. سیگنال های مورد نظر جهت هر پیکسل موجود برای هر خط ارسال و در نهایت یک پالس افقی Sync ارسال می گردد، عملیات فوق برای 480 خط تکرار و در پایان یک پالس عمودی Sync ارسال خواهد شد. کارت های گرافیکی ساده frame Buffer نامیده می شود. این نوع کارت یک Frame از اطلاعات را نگهداری می کند. ریزپردازنده رایانه مسوول بهنگام سازی هر بایت در حافظه کارت گرافیک است. در صورتی که عملیات گرافیکی پیچیده ای وجود داشته باشد، ریزپردازنده مدت زیادی را صرف بهنگام سازی حافظه کارت می کند. بنابراین برای سایر عملیات زمانی باقی نخواهد ماند.

به عنوان نمونه اگر یک تصویر سه بعدی دارای 15 هزار ضلع باشد، ریزپردازنده باید هر ضلع را رسم و عملیات مربوط را در کارت انجام دهد بنابراین این عملیات نیاز به زمان زیادی دارد در صورتی که کارت های گرافیکی جدید حجم عملیات مربوط به پردازنده را به شدت کاهش می دهد. این نوع کارت های جدید دارای یک پردازنده قوی هستند که مختص این عملیات ساخته شده است که با توجه به نوع کارت گرافیک پردازنده می تواند یک کمک پردازنده گرافیکی یا یک شتاب دهنده گرافیکی باشد. پردازنده کمکی و پردازنده اصلی همزمان فعالیت کرده و زمانی که از شتاب دهنده گرافیک استفاده می شود دستورات لازم از طریق پردازنده اصلی برای شتاب دهنده ارسال و شتاب دهنده سایر کارها را انجام می دهد. در سیستم های کمک پردازنده درایو کارت گرافیک عملیات مربوط به کارهای گرافیکی را به طور مستقیم برای پردازنده کمکی گرافیکی ارسال می کند. در سیستم های شتاب دهنده گرافیکی درایو کارت گرافیک در ابتدا همه چیز را برای پردازنده اصلی ارسال می کند. سپس پردازنده اصلی شتاب دهنده گرافیک را هدایت می کند.

صفحه کلیـد یکی از مهمترین ابزارهای ورود اطلاعات در کامپیوترها می باشد که، بر روی بدنه اصلی آن تمامی حروف الفبا، ارقام صفر تا 9 و برخی کاراکترهای نشانه گذاری خاص نظیر علائم نقل قول، کاما، نقطه،علامت تعجب وغیره تعبیه شده است.

بسته به شیوه قرارگیری این ارقام، حروف و نشانه ها در کنار یکدیگر، طرح بندیهای مختلفی ایجاد می شود که در زیر 2 نوع رایج از آنها توضیح داده می شود:

1) طرح QWERTY Keyboard

این طرح بندی که در سال 1878 توسط کریستوفر شولز(مخترع ماشین تحریر در سال 1868) ایجاد گردید، به دلیل ارزان و سهل الوصول بودن و همچنین مشکلات استفاده

از طرح بندیهای جدید، تا به امروز،رسمی ترین و پراستفاده ترین طرح صفحه کلید به شمار می رود.علت نامگذاری آن به این نام نزدیکی کلیدهای حرفی Q،W،E،R،T،Y در ردیف بالایی بخش الفبایی صفحه کلید می باشد.

2) طرح Dvorak Keyboard

این طرح بندی در سال 1936 و جهت رفع مشکلات مدل QWERTY، توسط August Dvorak ابداع گردید. ویژگی این صفحه کلید استقرار حروف صدادار انگلیسی در کنار یکدیگر و در سمت چپ صفحه کلید می باشد.با آموختن شیوه استفاده صحیح از این نوع طرح بندی، به دلیل وضعیت خاص قرار گیری کلیدها در کنار یکدیگر، می توان در زمان ورود اطلاعات کار کمتری انجام داده و در مجموع سرعت عمل تایپ را بالا برد.

? فاکتورهای مهم در طرح بندی صفحه کلیدها:

علاوه بر شیوه خاص قرارگیری کلیدها بر روی صفحه کلید،اصول طراحی بهینه صفحه کلیدها بر اساس مطالعات آرگونومیکی است به این مفهوم که طرح بندی صفحه کلید بایستی به گونه ای باشد که:

1) میزان فشار وارد آمده در زمان تایپ به هر دو دست یکسان باشد.

2) بیشترین فشار وارد آمده بر روی کلیدهای ردیف میانی صفحه کلید باشد.

3) تناوب تایپ توسط یک انگشت خاص بایستی حداقل و تناوب حرکت دستها بایستی حداکثر باشد.در غیر این صورت انجام امور تکراری و یا کار مداوم با کامپیوتر، موجب پیدایش بیماری سندروم مچ دست (Carpal Tunel) در افراد می گردد. سندروم مچ دست نوعی اختلال حاد می بــــــاشد که عامل بروز آن، فشارهای مکرر، ضربات فیزیکی، وضعیتهای خاص ارثی و یا برخی بیماریها ست. این اختلال بر بخشی از یک عصب خاص در مچ دست اثر گذاشته و غلاف احاطه کننده زردپی مچ دست را ملتهب می نماید. با التهاب رگهای کوچک خونی،فشار زیادی به عصب موجود در آن ناحیه وارد شده که این عمل موجــــــــــب قطع فعالیت عصب می گردد.نتیجه این امر احساس درد، از دست دادن سرعت عمل، حالت کرخی در ناحیه مچ دست و یا مورمور کردن در زمان خواب در ناحیه مچ دست می باشد. طبق تحقیقات صورت گرفته در ارتباط با تأثیر استفاده از طرح بندیهای مختلف صفحه کلید در پیدایش این بیماری، محققان دریافته اند که استفاده از طرح بندی QWERTY به دلیل نزدیکی دستها در زمان تایپ با یکدیگر و توزیع نامناسب فشار بر هرکدام،یکی از عوامل ایجاد سندروم مـــــــچ دست می باشد. در عین حال جهت کاربران دائمی کامپیوتر نیز استفاده از صفحه کلیدهای NATURAL KEYBOARD توصیه می گردد که کلیدهایی نرم داشته و به دلیل وضعیت خاص قرارگیری کلیدها در شیب، اصول آرگونومیک سه گانه به خوبی رعایت می گردد. البته روشهای درمانی متعددی جهت بیماری سندروم مچ دست وجود دارد که از جمله آنها می توان به داروها، اسپیلتهای مچی و در شدیدترین حالت به عمل جراحی اشاره نمود.

برای شروع، ابتدا به سراغ دلایلی می رویم که باعث پیدایش این پردازنده شد، زیرا اگر در تعقیب اخبار جدید و برنامه های آتی شرکت AMD بوده باشید، متوجه می شوید که تا چند ماه قبل کوچکترین خبری در مورد این پردازنده از طرف AMD داده نشده بود و ظهور این CPU به نوعی سورپریز آخر سال بود.CPU جدید AMD با نام Athlon XP مدتی است که وارد بازار شده و به آرامی راه خود را به بازارهای ایران هم باز کرده؛ پس بد نیست برای آشنایی بیشتر، به بررسی نقاط ضعف و قوت آن بپردازیم. به همین علت بعضاً به آن SP به معنای Surprise هم می گویند. اما به چه علت چنین تصمیمی این طور با فوریت گرفته شد ؟ زیرا اگر تنها قرار بر تولید پردازنده ای قوی بود،Bird T هم در مقام مقایسه با پنتیوم 4 هنوز حرف هایی برای گفتن داشت؛ اما علت اصلی، جنبه تبلیغاتی آن و سوار شدن بر امواج قدرتمند ویندوز XP بود که امید زیادی داشت تا بازارهای راکد جهانی را متحول کند، استفاده از نام XP به معنای Experience که در ویندوز XP مد نظر سازندگان بوده در مورد این پردازنده قدری متفاوت است، و در واقع معنی Extreme Performance را می دهد، یکی از نکات مهم که در موردچگونگی بازاریابی این محصول صورت گرفته، شیوه معرفی آن است که دیگر بر خلاف گذشته با بیان فرکانس کاری صورت نمی گیرد، بلکه توسط اعدادی معرفی می شود که در زیر مقابل می توانید آنها را ببینید

شاید این ارقام در ابتدا کمی گیج کننده به نظر بیاید و این سئوال را در ذهن مطرح کند که آیا دلیل این امر، گمراه کردن مشتری بوده است ؟ ولی با دانستن علت این کار شما هم با نویسنده هم عقیده خواهید شد که این کار نه تنها به ضرر مصرف کننده نیست بلکه، کاملاً به نفع وی نیز خواهد بود. در نسل های پیشین پردازنده ها زمانی که Socket 7 هنوز پر مصرف ترین زیربنا برای کامپیوترهای شخصی بود، رقابت اصلی میان شرکت های سازنده CPU بر سر بالابردن فرکانس کاری آنها بود و در کنار آن اضافه نمودن امکانات بیشتر نیز یکی از راه های پیشرفت بود، حتی این رقابت تا زمانی که مرز یک گیگاهرتز توسط AMD شکسته شد هنوز هم کمابیش ادامه داشت، و نتیجه آن پیدایش ذهنیتی در مصرف کننده شد که فرکانس کاری بالاتر را دلیل برتری یک پردازنده می دانست، اما بعد از تولید پنتیوم 4 که ساختاری کاملاً متفاوت با پردازنده های دیگر داشت، این رویه کماکان باقی ماند، به طوری که اکثریت مصرف کنندگان هنوز هم فرکانسکاری بالاتر را دلیل سرعت بیشتر پردازنده می دانند، اما حقیقت چیز دیگریست! در ادامه این مطلب برای روشن تر شدن موضوع مقایسه هایی بین پردازنده های جدید هر دو شرکت صورت گرفته که به درک صحیح تر این مطلب کمک می کند.

قبل از شروع مقایسات بهتر است به تغییرات Athlon XP نسبت به Athlon معمولی نگاهی بیاندازیم:

اولین و مهمترین عامل اختلاف، هسته این دو پردازنده است؛ همانطور که احتمالاً می دانید،Athlon های B و C از هسته Thunder Bird استفاده می کنند، در واقع اولین سری Athlon برای Socket A یا ،462 اماXP (ز این به بعد Athlon XP را به اختصار XP می نامیم) از هسته Palomino که همان هسته Athlon MP و Athlon Mobile هم هست استفاده می کند. مزایای این هسته نسبت به هسته قبل شامل موارد زیر است:

پشتیبانی ازهمه دستورات SSE که با نام 3D NOW Professional شناخته می شود. مصرف کمتر انرژی الکتریکی در حدود 20 %که حاصل آن تولید گرمای کمتر و همین طور امکان بکارگیری راحت تر برای سیستم هایMobile مانند نوت بوک است. (L1 data TLB Translation Look Aside Buffer) از 32 ورودی به 40 ورودی افزایش پیدا کرده که با معماری انحصاری خود می تواند با در نظر گرفتن موارد بیشتری دستورات و دیتاهای ترجمه شده را بطور هوشمندانه ای ذخیره کند. اضافه شدن یک دیود حرارتی امکان کنترل دما را به سیستم می دهد.

یکی دیگر از موارد اختلاف میان TB و XP نوع بسته بندی یا همان Packing آنها می باشد، مواد بکار رفته در XP مشابه همان موادیست که در P III و Celeron های جدید موجود است، البته با این تفاوت که رنگ آن بر خلاف آنها که سبز می باشد قهوه ای است و جنس آن از مواد آلی است، اما در TB ماده بکار رفته نوعی سرامیک بود، ارزانی سبکی انتقال حرارت بهتر و قابلیت ارتجاع بیشتر در مقایسه با سرامیک دلائل اصلی تغییر مواد مصرفی هستند، از طرفی در این نوع بسته بندی المان هایی که قبلاً بر روی سطح بالاییCPU قرار داشتند، اکنون به زیر سطح CPU انتقال یافتند که این امر به دلیل استفاده از همان مواد جدید امکان پذیر شده که قابلیت رساندن برق ثابت تر و با نویز کمتر را به دلیل نزدیک تر بودن به ورودیهای برق هسته فراهم می کند. این نوع بسته بندی هم به خاطر بکارگیری این مواد OPGA نامیده می شود که مخفف Organic Pin Grid Arrey است. از دیگر مشخصات فنی این پردازنده می توان به داشتن 9 PipeLine اشاره کرد که در مقایسه با 6 PipeLine پنتیوم 4 رقم جالبیست. از این تعداد 3 عدد آن به واحد پردازش اعداد شناور، 3 عدد به واحد پردازش اعداد صحیح و 3 تای باقی مانده مربوط به بخش پردازش آدرس ها می شود. 72 واحد کنترل ورودی ها، همین طور واحد تخمین انشعابات گسترش یافته از دیگر امکانات این پردازنده است. در بخش چندرسانه ای از مجموع 97 دستور 21 عدد آنها در واقع همان دستورات 3D NOW است، 19 عدد برای بهینه سازی پردازش اعداد صحیح تعبیه شده که در فرآیند پردازش جریان داده کاربرد دارد، فعالیت هایی مانند کدگذاری سیگنال های ویدیویی، تشخیص گفتار، جابه جایی اطلاعات خصوصاً در نرم افزارهای مربوط به اینترنت، 5 دستور مخصوص عملیات DSP مانند Soft Modem ها Soft ADSL ها برنامه های کدگذار و کدگشای MP3 و تولید صدای Digital Dolby و همانطور که قبلاً نیز ذکر شد، پشتیبانی کامل از همه52 دستور مربوط به SSE یکی از مهم ترین قابلیت های این بخش است. حال وقت آن رسیده که ببینیم این پردازنده جدید با امکانات مناسب و نام فریبنده در عمل چه می کند! برای این منظور ما دو سیستم اصلی با مشخصات زیر را جمع آوری نموده و با نرم افزارهای معتبر در این زمینه تست می کنیم.

? Intelسیستم

? Socket 423

? Intel Pentium 4/ 2000 MHz (400 MHz QDR FSB)

? ASUS P4T (Intel 850) Revision: 1.06

? 2 x 128 MB، RDRAM، 400 MHz، Viking

? Socket 478

? Intel Pentium 4/ 2000 MHz (400 MHz QDR FSB)

? Shuttle AV40V12 (VIA P4X266) Revision: 1.0

? 2 x 128 MB، DDR SRDAM، 133 MHz، CL2، Micron

? AMD سیستم

? Socket 462

? AMD Athlon XP 1800+ (266 MHZ DDR)، clock speed at 1533 MHz AMD Athlon 1400 MHz (266 MHZ DDR)

? Gigabyte GA 7DX (AMD 760) Revision: 4.0

? Epox EP 8KHA+ (VIA KT266A) Revision: 2.0

? 256 MB DDR SDRAM، CL2، PC2100، Micron

? کارت گرافیک GeForce 3 Memory: 64 MB DDR SDRAM Memory Clock: 200 MHz Chip Clock: 250 MHz

? هارد دیسک 40GB، 5T040H4، Maxtor UDMA100، 7200 rpm، 2 MB Cache

? Quck Demo001 Quck Demo 001

? Win 98 SE 640*480 Win 98 SE 1204*768

? Quck NV15 Demo Quck NV15 Demo

? Win 98 SE 640*480 16 Bit Win 98 SE 1024*768 32 Bit

? Unreal Tournament UT Bench Unreal Tournament UT Bench

? Win 98 Se 1024*768 32bit Win 98 Se 640*480 16 bit

? Sisoft Sandra Memory Bench Sisoft Sandra Multimedia Bench

? Win 2000 1024*768 16Bit Win 2000 1024*768 16 Bit

تا چند سال پیش که صفحه نمایش های LCD حاکم مطلق بازار بودند و رقیبی برای خود تصور نمی کردند، اکثر افراد صفحه نمایش های حداکثر با اندازه هفده اینچ را ترجیح می دادند. چون نه تنها این سایز تبدیل به یک استاندارد شده بود، بلکه صفحه نمایش های بزرگ تر کمیاب تر، گران تر و دارای دردسرهای بیشتری بودند.

قرار دادن یک صفحه نمایش بیست اینچ CRT روی میز کامپیوتر که حداقل نصف فضای آن را اشغال می کرد، کاربران عادی را چندان وسوسه نمی کرد. کاربران حرفه ای هم به ندرت به دنبال این مدل ها بودند. به همین خاطر صفحه نمایش های CRT با سایز بالاتر چندان مورد توجه قرار نگرفت. ولی با آمدن LCD اوضاع تا حدی تغییر کرد. اوایل LCDها به خاطر ضعف هایی که داشتند و قیمت بالا کسی را جذب نمی کردند. ولی پس از مدتی با پایین آمدن قیمت و برطرف شدن ضعف ها، استقبال عمومی از آن ها بیشتر شد.

اکنون صفحه نمایش های LCD هفده اینچ قسمت عمده انتخاب ها را تشکیل می دهند، ولی به مرور و با کم شدن اختلاف قیمت با سایزهای بزرگ تر شاهدیم که اندازه های ،19 20 و 22 اینچ هم کم کم در حال باز کردن جای خود هستند و دیگر نه فقط کاربران حرفه ای که حتی بسیاری از کاربران عادی هم ترجیح می دهند از این مدل ها تهیه کنند. در این مقاله تا حدی به بررسی نکات مهم در هنگام خرید صفحه نمایش های LCD می پردازیم و در صفحات بعد تعدادی از مدل های موجود در بازار را معرفی می کنیم. ذکر این نکته نیز ضروری است که متأسفانه مشخصات فنی دقیق بعضی از انواع مانیتورهای LCD موجود در بازار ایران وجود نداشت و به این دلیل از آن ها صرف نظر کردیم.

? سایز

در حال حاضر صفحه نمایش های سایز بالا از 19 تا 30 اینچ و حتی بیشتر هم در بازار وجود دارد. البته مدل های معمول که به آسانی در بازار یافت می شوند، 19 و 20 و تا اندازه ای 22 اینچ هستند. ولی اگر سایزهای دیگری را بخواهید باید بیشتر جست وجو کنید و در عین حال سایزها و یا مدل های اختصاصی هم که در بازار موجود نیستند، امکان سفارش دادن آن ها وجود دارد. در حال حاضر بهترین انتخاب محدوده صفحه نمایش های 19 و 20 اینچ را در بر می گیرد که قیمت و کارآیی مناسبی دارند.

? واید یا معمولی

همان طور که می دانید صفحه نمایش های واید از استاندارد 9:16 و صفحه نمایش های معمولی از استاندارد 3:4 پشتیبانی می کنند. در حال حاضر اکثر مدل های 19 به بالا با استاندارد واید عرضه می شوند. تنها پاره ای از مدل های 19 اینچ با استاندارد 3:4 را می توانید در بازار پیدا کنید. این مورد تا حدی به سلیقه هم بستگی دارد. مثلاً بسیاری از افراد مشاهده فیلمی غیر واید با صفحه نمایش های واید را به خاطر دو لبه تاریکی که در اطراف فیلم می افتد، دوست ندارند.

? زمان پاسخگویی

این قضیه همان طور که قبلاً هم بارها اشاره کردیم، یکی از مناقشه آمیزترین مسایل در صفحه نمایش های LCD محسوب می شود که باعث جنگ و دعوای زیادی بین شرکت ها هم شده است. زمان پاسخگویی در یک تعریف ساده مدت زمانی است که طول می کشد تا یک فریم جایگزین فریم دیگری شود. در صورتی که این زمان زیاد باشد، تصاویر فریم های پشت سرهم به خصوص در بازی ها و فیلم ها که تغییرات زیادی دارند روی هم می افتد و ایجاد سایه می کند. به طور کلی صفحه نمایش هایی با زمان های زیر هشت میلی ثانیه انتخاب های خوبی هستند و البته اگر هم این زمان کمتر شد که چه بهتر. البته بسیاری از شرکت ها از این قضیه استفاده تبلیغاتی می کنند. ولی با اندکی جست وجو در اینترنت می توانید مقادیر تست شده را بیابید.

? کنتراست و میزان روشنایی

کنتراست در صفحه نمایش نشان دهنده تعداد درجه های بین تیره ترین و روشن ترین رنگ است که هر چه این مقدار بیشتر باشد، تصاویر شفاف تر و با کیفیت بهتری نمایش داده می شوند. روشنایی هم نشان دهنده میزان نوری است صفحه نمایش می تواند از خود ساطع بکند که میزان بالای آن به خصوص در محیط های روشن بسیار مفید خواهد بود.

? پیکسل سوخته

پیکسل سوخته و یا مرده، پیکسل هایی هستند که ترانزیستور آن ها سوخته است و همیشه در حال نمایش یک رنگ هستند و رنگ آن ها تغییری نمی کند. هر چند ممکن است بگویید یک و یا دو پیکسل کوچک در یک صفحه نمایش بزرگ چندان قابل تشخیص نیست. ولی تا خودتان با آن مواجه نشده باشید تأثیر منفی آن را درک نمی کنید. به خصوص که از همان روز اول دچار این مشکل بشوید. اکثر شرکت های معتبر برای این مسأله گارانتی خاصی در نظر می گیرند. ولی برای استفاده از این گارانتی حتماظ باید تعداد خاصی پیکسل سوخته روی صفحه نمایش شما موجود باشد. تنها تعداد کمی هستند که گارانتی پیکسل سوخته صفر می دهند.

بنابراین بهترین راه، تست صفحه نمایش در هنگام خرید است. ما این مسئله را چندین بار تذکر داده ایم که اگر قصد خرید صفحه نمایش دارید، آن را تست کنید یا از فروشنده برای این منظور مهلت بگیرید تا در صورت وجود یک و یا دو پیکسل سوخته با دردسرهای گارانتی مواجه نشوید. برای تست آن نرم افزارهای مختلفی وجود دارد که یکی از بهترین آن ها تحت عنوان Dead Pixel Locator ا ست. تنها کافی است برنامه را اجرا نمایید و رنگ های مختلف را تست کنید تا پیکسل سوخته تحت هر رنگی که پنهان شده باشد، سریع پیدا شود.

منبع تغذیه یکی از عناصر حیاتی درکامپیوتراست. فعالیت سایر عناصر به عملکرد منبع تغذیه بستگی دارد. منبع فوق تأمین کننده جریان الکتریسیته مورد نیاز هر یک از عناصر سخت افزاری است. بدون وجود منبع تغذیه، کامپیوتر مشابه جعبه ای مملو از فلز و پلاستیک خواهد بود. منبع تغذیه جریان (AC (Alternating Current را به جریان (DC (Direct Current تبدیل می کند. در کامپیوترهای شخصی، منبع تغذیه یک جعبه فلزی است که در گوشه Case قرار می گیرد. در اغلب سیستم ها در صورتیکه در پشت سیستم قرار گرفته باشید، می توان منبع تغذیه را مشاهده کرد. منبع تغذیه را Switching power supplies نیز می گویند. با استفاده از تکنولوژی سوئیچینگ می توان ورودی AC را به ولتاژهای پایین تر DC تبدیل کرد. ولتاژهای 3/،3 5 و 12 ولتاژهای رایج می باشند. ولتاژهای 3/3 و پنج ولت عمدتاً توسط مدارات دیجیتال استفاده شده و ولتاژ دوازده ولت برای حرکت موتورهائی نظیر درایو دیسک ها و یا خنک کننده ها استفاده می گردد. شاخص اصلی یک منبع تغذیه « وات » است. وات معادل حاصلضرب ولتاژ (بر حسب ولت) در جریان (بر حسب آمپر) است.

? تکنولوژی سوییچ کننده

تا قبل از سال 1980 منبع تغذیه ها سنگین و در آنها از ترانزیستور و خازن های بزرگ و سنگین استفاده می گردید. این نوع از منبع تغذیه ها ولتاژ ورودی 120 ولت و 60 هرتز را به جریان DC با 12 و 5 ولت تبدیل می کردند. امروزه از تکنولوژی سوییچ کننده ها استفاده می گردد. به کمک تکنولوژی فوق، جریان با فرکانس 60 هرتز (هرتز معادل تعداد سیکل در ثانیه است) به یک جریان با فرکانس بالاتر تبدیل می گردد. با استفاده از تبدیل فوق این امکان بوجود خواهد آمد که یک ترانسفورمر کوچک قادر به کاهش ولتاژ ورودی از 220 (برخی کشورها 110) ولت به ولتاژ مورد نیاز در یک عنصر خاص در کامپیوتر باشد. ولتاژ و جریانی را که یک منبع تغذیه ارائه می نماید معمولاً بصورت یک « برچسب» برروی آن چسبانده می شود.

? استاندارد های منبع تغذیه

تاکنون شش استاندارد متفاوت برای منبع تغذیه های استفاده شده در کامپیوتر مطرح شده است. اخیراً استاندارد ATX مطرح شده است.ATX یک استاندارد صنعتی است که مشخص می کند منبع تغذیه دارای خصایص فیزیکی بمنظور مطابقت و استفاده در یک Case استاندارد ATX و همچنین دارای خصایص الکتریکی لازم برای کار و استفاده توسط یک برد اصلی ATX است. کابل های منبع تغذیه ها استاندارد بوده و بگونه ای طراحی می گردند که احتمال نصب اشتباه آنان کاهش یابد. اغلب تولیدکنندگان نیز از کا نکتورهای مشابه برای محصولات تولیدی خود نظیر دیسک درایوها، خنک کننده ها (تأمین 12 ولت)استفاده می نمایند.

? استفاده از منبع تغذیه

برای انتخاب نوع منبع تغذیه (مهمترین شاخص میزان وات است) باید مشخص گردد که بر روی سیستم چه امکانات سخت افزاری نصب می گردد. با توجه به عناصر سخت افزاری نصب شده و میزان مصرف هر یک می توان به عدد واقعی (وات منبع تغذیه) دست پیدا کرد.

? مشکلات منبع تغذیه

منبع تغذیه بیشترین میزان خرابی (نسبت به سایر عناصر) در کامییوتر را دارد زمانی که کامپیوتر روشن می گردد، عملیات منبع تغذیه آغاز(گرم شدن) و زمانیکه سیستم خاموش می گردد، وظایف منبع تغذیه به اتمام می رسد (خنک می گردد) با توجه به تکرار عملیات فوق و نوسانات برق همواره منبع تغذیه می تواند عامل اولیه برای بروز اشکال در سیستم باشد. حساس بودن نسبت به بوی سوختگی و اطمینان از عملکرد صحیح خنک کننده منبع تغذیه ساده ترین روش برای پیشگیری از بروز اشکال در منبع تغذیه است. تولیدکنندگان برد اصلی اخیراً امکاناتی را ارائه داده اند که با استفاده از آنها می توان در هر لحظه عملکرد خنک کننده منبع تغذیه و یا پردازنده را مشاهده و در صورت عدول از استانداردهای موجود (تعداد دور در دقیقه خنک کننده) سریعاً به کاربر اعلام (پیام های هشداردهنده صوتی) تا در اسرع وقت اشکال بوجود آمده برطرف گردد.

در چندین ماه گذشته پیشرفت های جدیدی در طراحی پروسسورها، بویژه از طرف شرکت AMD حاصل شد. این شرکت علاوه بر اینکه یک cpu با طراحی کاملا ْ64 بیتی عرضه کرد که باعث برتری یافتن این شرکت در بازار کامپیوترهای رومیزی پیشرفته گردید، همچنین در حذف کنترل کننده های حافظه (MCH) پیشقدم شد که در عملکرد Athlon 64 و چیپهای optron یک پیشرفت قابل ملاحظه نسبت به پروسسورهای intel به حساب می آید. اینتل به طور متقابل پروسسور سازگار 64 بیتی را عرضه نمود. به تازگی نیز هر دو شرکت پردازشگرهای دوهسته ای را عرضه نموده اند، این پروسسورها بهتر از آن چیزی که شما انتظار دارید کار می کنند. پروسسورهای اینتل و AMD هر دو دارای دو هسته پروسسور، در حال کار در یک قالب می باشند که هر یک از هسته ها بصورت مستقل توابع و پردازشهای داده را انجام می دهند (در مورد اینتل این مورد کامل تر است) و هر دو این هسته ها توسط نرم افزار سیستم عامل هم آهنگ می گردند.

در این مقاله سعی شده تا تکنولوژی که در این دو محصول استفاده شده و مقدار افزایش کارایی که شما می توانید از آنها انتظار داشته باشید بررسی گردد. در حال حاضر AMD فقط پروسورهای کلاس سرور opteron با دو هسته را بطور کامل به بازار عرضه کرده و بزودی Athlon 64*2 برای کامپیوترهای رومیزی را نیز به بازار عرضه می کند. در طرف مقابل اینتل در حال حاضر پنتیوم Extreme Edition 840 رومیزی با دو هسته را به بازار عرضه نموده در حالی که خطهای تولید Pentium D و dual xeons هنوز متوقف نشده اند.

با توجه به اینکه پروسسورهای دو هسته ای در اصل یک سیستم چند پروسسوره که در یک قالب قرار گرفته اند، می باشد. اجازه بدهید اینک چندین تکنولوژی که در سیستم های چند پردازشگر استفاده می شود را مورد بررسی قرار دهیم.

? چند پردازشگرهای متقارن ( SMP (symmetric Multi processing

SMP روش مشترکی می باشد که چندین پردازشگر بطور جداگانه با یکدیگر در یک مادربرد کار می کنند. سیستم عامل با هر دو cpu تقریباً بطور یکسان کار می کند و کارهای مورد نیاز را به آنها ارجاع می دهد. چیپ های دوهسته ای جدید intel و AMD توانایی SMP را بصورت داخلی مورد توجه قرار داده اند. پروسسورهای سرور opteron دوهسته ای می تواند همچنین بصورت خارجی با دیگر چیپ های دوهسته ای ارتباط برقرار کند. (بشرط آنکه چیپ متقابل نیز دارای این خاصیت باشد)

محدودیت اصلیSMP در پشتیبانی سیستم عاملها و نرم افزارها از این تکنولوژی می باشد. خیلی از سیستم عاملها (مانند ویندوز XP سری خانگی ) توانایی پشتیبانی از SMP را ندارند و از دومین پردازشگر استفاده نمی کنند. همچنین بیشتر برنامه های پیشرفته بصورت تک رشته ای کار می کنند، در اصل در هر زمان فقط یک پردازشگر در حالت فعال می باشد. برنامه های چند رشته ای از پتانسیل موجود در سیستم های دو یا چند پرازشگر، می توانند نتایج مفیدتری بگیرند، ولی به صورت کامل عمومیت ندارد.

در گذشته intel و AMD سعی داشته اند تا تکنولوژی جدیدی مثل SMD را بیشتر برای پردازشگرهای سرور پیشرفته مانند opteron و Xeon استفاده نمایند ( البته تا قبل از پنتیوم 3 )

? Hyperthreading

این تکنولوژی بصورت اختصاصی توسط اینتل در پردازشگرهای چند هسته ای بکار گرفته شده است. این تکنولوژی قبلاً نیز توسط این شرکت بکار گرفته شده بود. اینتل برای آنکه از منابع CPUبنحو بهتری استفاده نماید فقط قسمتهایی که کار پردازش اطلاعات را انجام می دهد را تکثیر کرده است. یعنی آنکه منابع داده در داخل CPU بصورت مشترک استفاده می شد. ایده hyperthreading برای دو برابرکردن مقدار فعالیت چیپ می باشد تا آنکه کاهش عملکرد سیستم که در اثر فقدان حافظه Cash روی می دهد کمتر گردد همچنین بصورت تئوری نشان داده شده که منابع سیستم کمتر تلف می گردند.

در صورتی که CPU های hyperthreading مانند دو پروسسور حقیقی بنظر می رسد. ولی این CPU ها نمی توانند عملکردی مشابه دو CPU مجزا مانند CPU های دوهسته ای داشته باشند. زیرا در CPU های دو هسته ای دو “Threads”مشابه بطور همزمان و با Cash های جداگانه L1 و L2 می توانند اجرا گردند که این عمل در پردازشگرهای hyperthreading قابل انجام نمی باشد.

یکی از چیپهای جدید اینتل بنام ، پردازشگر پنتیوم Extreme Edition 840 ، در داخل هر هسته خود از تکنولوژی hyperthreading نیز پشتیبانی می کند، یعنی آنکه در یک سیستم عامل آن بصورت چهار پردازشگر حقیقی دیده می شود.

? دو چیپ در یک قالب … چرا؟

چرا دو شرکت اینتل و AMD بطور ناگهانی شروع به توزیع پردازشگرهای دو هسته ای کردند؟

اول از همه رقابت چنانچه بعداً بیان خواهیم کرد AMD از ابتدا توانائی بالقوه دوهسته ای را در پردازشگرهای 64 بیتی خود داشت. ساختمان ورودی و خروجی برای دومین هسته در CPU های فعلی 64 بیتی AMD موجود می باشد.

هیچ شرکتی نمی تواند دیگران را از بدست آوردن تکنولوژی های جدید منع نماید و AMD در حال حاضر با موفقیت چشمگیر خط تولید پرداشگرهای 64 بیتی آسودگی را از intel سلب نموده است.

برای اینتل ضروری می باشد که دارای یک تولید تخصصی در تکنولوژی دوهسته ای باشد تا رقابت با شرکاء تجاری خود را حفظ نماید.

دوم، کارایی می باشد. مطمئناً برنامه های کاربردی چند رشته ای در پردازشگرهایی که توانایی انجام چند پردازش را دارند در پردازشگرهایی که یک پردازش را در هر زمان انجام می دهند، بهتر عمل خواهند نمود.

البته برای سیستم های چند پردازشگره یک ایراد عمومی وجود دارد و آن تاْخیری می باشد که این CPU ها در اجرای کار سیستم بوجود می آورند. به بیان ساده در حال حاضر روشی برای سیستم عامل های موجود وجود ندارند تا پردازشها را بطور کاملاً مساوی در بین پردازشگرها تقسیم نماید، پردازشگر دوم عموماً بایک مداخله کمتر و کارایی پایین تر کارمی کند، در صورتی که ممکن است پردازشگر اول بصورت 100% در حال پردازش باشد.

سومین دلیل کمتر نمایان است، ناامیدی AMD و اینتل می باشد، هر دو شرکت با یک مانع جدی برای افزایش سرعت پردازشگرها و کوچکتر کردن اندازه قالب آنها روبرو شده اند تا این مانع حذف نشود و یا اینکه تا کاربران عمومی متوجه نشوند که GHZ به تنهایی کارایی را بیان نمی کند. هر دو شرکت برای دست یافتن به هر پیشرفت که کارایی پردازشگرها را بهبود بخشید تلاش خواهند نمود و تقریباً دلیل اصلی بوجود آمدن پردازشگرهای دو هسته ای را می توان همین دلیل سوم بیان نمود.

? دسترسی AMD به تکنولوژی دو هسته ای

فرم فاکتور فعلی پردازشگر 64 اتلن به طراحی دو هسته ای خیلی نزدیک می باشد. وجود کنترل کننده های Hypertransport و کنترل کننده حافظه درقالب چیپهای فعلی 64 اتلن به معنی آنست که اضافه نمودن دومین هسته در داخل چیپ چندان مشکل نمی باشد.

بدلیل رابط NorthBridge که AMD برای اتلن 64 تهیه کرده است کنترل کننده حافظه و رابط Hypertransport در داخل چیپ پشتیبانی می گردد. این به چیپ های دوهسته ای امکان می دهد که از داخل خود پردازشگر با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.

تعداد ترانزیستورهای پردازشگرهای اتلن 64*2 بیش از دو برابر پردازشگرهای اتلن 64 می باشد. با توجه به اینکه در ساختن CPU های جدید از روش 90nm استفاده می شود سایز کل چیپ کمی افزایش پیدا کرده و ولتاژ عملکرد 1.35 تا 1.4 می باشد و گرمای خروجی به بیش از 110w کمی افزایش می یابد.

هر هسته پردازشگر حافظه Cash L1 و L2 مخصوص به خود را دارد، 128 KB برای L1 و بسته به مدل 512 KB تا 1 MB برای L2.

دو برتری مهمی که AMD در CPU های دو هسته ای دارد عبارتند از اینکه :

“Crossbar Switch” که آدرسها را جمع آوری کرده و توزیع می کند و داده را از هر هسته به هسته دیگر یا باقی سیستم توزیع می کند در حال حاضر امکان اضافه شدن دومین هسته را دارد.

موفقیت دیگر AMD که از نظر مصرف کننده خیلی مهم می باشد امکان استفاده اتلن 64*2 از مادربردهای سوکت 939/940 می باشد و فقط لازم است که شرکت تولید کننده مادربرد BIOS را برای پشتیبانی از خصوصیات جدید به روز رسانی نماید.

? دسترسی اینتل به پردازشگر دو هسته ای

با توجه به اینکه اینتل مانند AMD دارای مدل قبلی برای اضافه کردن هسته جدید در داخل یک قالب CPU نبود، برای ساخت آن مدل جدیدی را طراحی نمود که البته دارای نواقصی نسبت به مدل AMD می باشد.

پنتیوم D در اصل از دو پردازشگر “پرسکات” پنتیوم D در یک قالب تشکیل شده است ، این پردازنده دارای مزیت داشتن دو حافظه کش L1 و L2 برای هر هسته بطور مجزا می باشد، ولی دارای نواقصی نیز می باشند از جمله اینکه این دو پرداشگر برای ارتباط برقرار کردن با یکدیگر باید، از NorthBridge و FSB خارج پردازشگر استفاده نمایند. تعداد ترانزستورها برای چیپ های جدید بیش از 230 میلیون و گرمای تولید شده به مقدار فوق العاده 130W برای پنتیوم Extereme Edition می رسد.

یکی از بزرگترین معایب طراحی اینتل نسبت به AMD که سوکت های 939 را برای طراحی پردازشگرهای دو هسته ای خود حفظ نمود آن است که راه حل دو هسته ای اینتل نیاز به یک جفت چیپ ست جدید بنامهای 955X و 945P دارد. شرکت nvidia اخیراً ویرایش اینتل SLI که پروسسورهای دو هسته ای را پشتیبانی می کند را به بازار عرضه کرده است که این مورد هم زمان بیشتری را مصرف و هم هزینه ای اضافی برای مصرف کننده در پی دارد.

? گرما و پهنای باند :

هر دو پردازشگرهای تک هسته ای AMD و Intel گرمای فوق العاده زیادی تولید می کردند، که هیت سینک های فوق العاده بزرگی که برای آنها استفاده می شود گویای این مطلب می باشد. حال با اضافه کردن یک هسته اضافی چگونه می توان این پردازشگرها را خنک نمود.

ولی AMD و Intel از چندین روش برای خنثی کردن این موضوع استفاده کرده اند، ابتدا آنکه در ساخت این پردازشگرها از تکنولوژی 90nm استفاده شده که باعث کوچکتر شدن CPU ونزدیکتر شدن قسمتهای مختلف بر روی CPU شده و در نتیجه گرمای تولید شده را به مقدار زیادی کاهش می دهد و دوم آنکه فرکانس کاری این CPU ها بمقدار حدود 400MHz نسبت به آخرین CPU های تک هسته ای کاهش پیداکرده و همچنین هسته دوم همیشه بصورت کامل کار نمی کند این سه مطلب باعث می گردد که گرمای تولید شده بمقدار خیلی زیادی نسبت به CPU های تک هسته ای افزایش نیابد.

پهنای باند بکار رفته محدودیت بزرگتری برای CPU های دو هسته ای می باشد، زیرا هر دو AMD و Intel پهنای باند برای CPU های تک هسته ای را برای این نوع CPU ها نیز حفظ کرده اند و طرحی برای افزایش آن ندارد.

? دو پردازشگر تک هسته ای در مقابل یک پردازشگر دو هسته ای

محاسبات و بررسی طرحهای موجود نشان می دهد که دو چیپ اپترن AMD باید دارای سرعت بالاتری نسبت به یک چیپ دو هسته ای باشد، زیرا هر یک از این OPTERON ها دارای یک کنترل کننده حافظه مجزا می باشد ولی در چیپ های دو هسته ای هر دو هسته باید یک کنترل کننده حافظه را بصورت مشترک استفاده کنند.

در مورد اینتل این موضوع مطرح نمی باشد زیرا در هر دو طرح یک کنترل کننده حافظه در خارج از CPU استفاده می شود و فقط در طراحی دوهسته ای این مسیرها کوتاه تر می باشند که چندان پارامتر مطرحی در افزایش سرعت نمی باشد.

یکی از بزرگترین مزایای پردازشگرهای دو هسته ای نسبت به دو پردازشگر تک هسته ای بحث اقتصادی آن می باشد، زیرا اولاً خرید یک CPU دو هسته ای از دو CPU تک هسته ای ارزانتر می باشد و از طرف دیگر باید قیمت مادربرد را نیز لحاظ کرد که در این صورت این موضوع بیشتر جلب توجه می نماید.

امروزه رایتر،به یکی از امکانات ضروری بر روی کامپیوترهای شخصی تبدیل شده است. با استفاده از رایترها، می توان در مدت زمان چند دقیقه اطلاعات متفاوتی نظیر داده، تصاویر و موزیک های دلخواه را به سادگی روی یک CD ارزان قیمت (CD R) ذخیره نمود. قابلیت نوشتن مجدد این نوع از درایوها، امکان حذف و نوشتن مجدد اطلاعات بر روی CD هایی با قابلیت نوشتن مجدد (CD RW) را تا بیش از یکهزار مرتبه فراهم می نماید. با استفاده از درایوهای فوق، امکان انجام عملیات سه گانه خواندن، نوشتن و نوشتن مجدد بر روی CD های متفاوت (CD R، CD RW) فراهم می گردد. با توجه به نقش محوری عملیات نوشتن در درایورهای فوق، از آنان با نام «رایـتر» نیز یاد می شود. قیمت درایوهای فوق، نسبت به گذشته کاهش و امکان استفاده از آنان در مقیاس گسترده ای برای عموم کاربران کامپیوتر فراهم شده است. در این مقاله قصد داریم به بررسی پارامترهای مهم در رابطه با انتخاب یک رایتر پرداخته و از این رهگذر با ضوابط و معیارهای انتخاب صحیح آنان بیشتر آشنا شویم.

جایگاه رایتر تکنولوژی ساخت رایـترها در سالیان اخیر خصوصاً سال گذشته، رشد و متناسب با آن سرعت درایوهای فوق، افزایش یافته است. کاهش مدت زمان نوشتن اطلاعات روی CD، مهمترین دستاورد تکنولوژی فوق در سالیان اخیر است. سرعت نوشتن در رایـترهای موجود نسبت به مدل های پیشین افزایش و هم اینک آنان در وضعیتی مطلوب قرار دارند. بررسی تفاوت سرعت نوشتن در مدل های موجود، صحت گفته فوق را تأیید می نماید. مثلاً تفاوت سرعت نوشتن یک درایو بیست و چهارسرعته (24X) با یک درایو چهل و هشت سرعته (48X) روی یک CD R، کمتر از دو دقیقه و نیم می باشد. همچنین تفاوت سرعت بین درایوهای 48X و 52X، به کمتر از چندین ثانیه رسیده است. در زمان انتخاب یک رایتر باید به نکات متعددی توجه گردد. سرعت خواندن، نوشتن، نوشتن مجدد، اینترفیس درایو و توانایی نرم افزار ارائه شده، از جمله مواردی می باشند که در زمان انتخاب یک رایتر می باید موردتوجه قرار گیرد.

? ویژگی ها مهم

? سرعت نوشتن CD R:

بهبود و افزایش سرعت نوشتن اطلاعات بر روی CD، همواره یکی از اهداف مهم تولید کنندگان رایتر بوده است. رایترها ازمقدار X که نمایانگر سرعت خواندن و نوشتن است، استفاده می نمایند(1X معادل 150KB اطلاعات در هر ثانیه است). سرعت اعلام شده توسط تولید کنندگان، نشاندهنده حداکثر سرعت نوشتن و یا خواندن اطلاعات از دیسک بوده و بیانگر سرعت متوسط آنان(Burn Speed) نمی باشد (سرعت فوق، معمولاً 4X تا 6X کمتر از سرعت اعلام شده است).اکثر درایوهای موجود دارای سرعت 48X و یا 50X می باشند. حداکثر سرعت این نوع درایوها در حال حاضر، 52X می باشد.اکثر کارشناسان این صنعت اعتقاد دارند که با توجه به محدودیت های تکتولوژی موجود، سرعت 52X آخرین سرعت قابل ارائه در این زمینه می باشد.عدم وجود تفاوت محسوس سرعت بین درایوهای ارائه شده یکی از دلایل عدم تمایل تولیدکنندگان به منظور برخورد با محدودیت فوق است. مثلاً سرعت دستیابی در درایوهای 48X کمتر از دو نیم دقیقه می باشد و در صورتیکه سرعت درایو به 52X افزایش یابد، سرعت دستیابی صرفاً چندین ثانیه بهبود پیدا خواهد کرد.

? سرعت نوشتن CD RW:

یکی از تحولات مهم سالیان اخیر، افزایش سرعت نوشتن به روی CD با قابلیت نوشتن مجدد(CD RW) است.

افزایش سرعت از 12X به 24X مهمترین دستاورد در این زمینه بوده است. افزایش سرعت به 24X در درایوهای فوق، به آن اندازه که تصور می شود، بهبود سرعت نوشتن را در عمل بدنبال نداشته است. مثلاً اگر اطلاعاتی بالغ بر یکصد مگابایت برروی CD RW نوشته گردد، صرفاً بین ده تا بیست ثانیه در زمان صرفه جویی می شود.

? سرعت خواندن CD Rom:

سرعت خواندن دیسک ها (CD ROM) در سریعترین درایوهای موجود، حداکثر 52X است. (سرعت فوق، در مقابل درایو هایی که سرعت خواندن آنان 48Xاست، پیشرفت قابل توجه ای محسوب نمی شود) بر اساس مطالعات و تست های انجام شده، مشخص شده است که سرعت نوشتن بر روی یک درایو با آنچه اعلام می شود نزدیک به واقعیت است ولی در ارتباط با سرعت خواندن، تفاوت های مهمی از نظر میزان کارایی وجود دارد. مثلاً بر اساس آزمایشات انجام شده بر روی درایوهایی که سرعت خواندن آنان 48X می باشد، چهل ثانیه تفاوت مشاهده شده است.

? اندازه بافر:

بافر به مکانی در حافظه به منظور ذخیره سازی اطلاعات موقت، اطلاق می گردد. رایترها عموماً دارای بافری به اندازه دو مگابایت بوده که باعث اطمینان از انتقال کامل و بدون وقفه اطلاعات به دیسک می گردند. بدیهی است هر اندازه که ظرفیت بافربیشتر باشد، با مشکلات کمتری از نظر سرعت انتقال اطلاعات به حافظه و برنامه مورد نظر، مواجه خواهیم بود. برخی از درایوها، بافری معادل 4 تا 8 مگابایت را پشتیبانی نموده که مقدار اندکی از آن به منظور حفاظت درایو و از اکثر آن در جهت افزایش کارایی استفاده می گردد.

? اینترفیس:

درایو های IDE داخلی، ارزانترین نوع رایتری می باشند که می توان آنان را تهیه نمود.نصب و راه اندازی این نوع درایوها نیز به سادگی انجام می شود. درایو هایی که به صورت External استفاده می گردند،از طریق (FireWire(IEEE394 و یا پورت USB2/0 به سیستم متصل و کارایی آنان مشابه درایوهای Internal است. قیمت درایو هایی که از FireWireجهت ارتباط با کامپیوتر استفاده می نمایند نسبت به درایوهایی با پورت USB2/0، گرانتر می باشد (کامپیوتر، می باید دارای پورت FireWire باشد،در غیر این صورت نصب یک کارت مخصوص بر روی سیستم به منظور حمایـت از پورت فوق، الزامی است). در مواردی که از پورت1 /1 USB برای درایوی شامل پورت2 /0 USB ، استفاده می گردد، سرعت خواندن و نوشتن اطلاعات بر روی دیسک،حداکثر 4X خواهد بود(صرفنظر از حداکثر سرعت درایو). برخی از تولید کنندگان همچنان درایوهایی را برای استفاده از پورت1 /1 USB طراحی و تولید می نمایند. در زمان استفاده از این نوع درایوها می باید به این نکته توجه گردد که سرعت آنان از 4X تجاوز نخواهد کرد. برخی از درایوهای External برای ارتباط با کامپیوتر چندین اینترفیس را ارائه می دهند (Fireware، PC Card، پورت2 /0 USB و حتی پورت موازی). قیمت این نوع از درایوها، نسبت به مدل های External استاندارد، اندکی بیشتر است.

? نرم افزار:

همه رایترها به همراه یک و یا چندین CD RW و نرم افزار لازم به منظور نوشتن اطلاعات روی CD، ارائهمی گردند. برخی از نرم افزارهای ارائه شده نظیر 5.5 Ahead Nero Burning Rom که به آن اختصاراً Nero 5.5 گفته می شود، دارای امکانات و قابلیت های بیشتری نسبت به سایر نرم افزارهای موجود بوده و برخی دیگر نظیر Oak Technology SimpliCD و Roxios Easy CD بدلیل ارائه تسهیلات لازم جهت استفاده، دارای محبوبیت بیشتری در بین کاربران می باشند.

? تکنولوژی Mt. Rainier :

درایو هایی که دارای قابلیت استفاده از تکنولوژی فوق می باشند، قادر به نوشتن اطلاعات روی CD بدون نیاز به نرم افزارهای اضافه ای می باشند(مانند Roxio DirectCD). در حال حاضر، صرفاًنسخه هایی از لینوکس از تکنولوژی فوق، حمایت می نمایند. برخی از درایوهای ارائه شده، ادعا می نمایند که از تکنولوژی فوق حمایت می نمایند، با اینکه گفته فوق در اکثرموارد صحیح می باشد ولی در اغلب موارد لازم است Firmware سیستم ارتقاء یابد. برخی از درایوهایی که با امکان حمایت از تکنولوژی Mt.Rainier به فروش می رسد، شامل نرم افزارهای لازم به منظور حمایت از تکنولوژی فوق نبوده و لازم است نرم افزار موجود به نسخه ای جدید که قادر به حمایت از تکنولوژی فوق است، ارتقاء یابد.برخی از نرم افزارها نظیر DirectCd از تکنولوژی فوق حمایت می نمایند ولی دیسک های نوشته شده با استفاده از تکنولوژی Mt. Rainier با سیستم های عامل قدیمی سازگار نبوده و می بایست از نرم افزارهائی خاص به منظور خواندن دیسک ها استفاده گردد (نرم افزارهایی که از تکنولوژی Mt. Rainier حمایت می نمایند).

? تشریح مشخصات

رایتر، امکان خواندن و یا نوشتن روی CD را فراهم می نماید (CD R و CD W). مهمترین ویژگی مرتبط با درایوهای فوق، سرعت نوشتن اطلاعات روی CD است. از سه عدد برای نشان دادن سرعت درایو استفاده می شود: سرعت نوشتن، سرعت نوشتن مجدد و سرعت خواندن. بیشترین میزان سرعت مربوط به سرعت خواندن اطلاعات و پائین ترین سرعت مربوط به نوشتن مجدد اطلاعات است. عددی که معمولاً بین دو عدد فوق قرار می گیرد، نشان دهنده سرعت نوشتن اطلاعات است (عدد فوق، هرگز از سرعت خواندن اطلاعات بیشتر نخواهد بود). لازم است به این نکته اشاره گردد که سرعت نوشتن اطلاعات روی CD در درایوهایی با سرعت48 X، می بایست از لحاظ تئوری دو برابر سرعت درایوهائی با سرعت 24 Xباشد ولی در عمل تفاوت اندکی در این راستا مشاهده می گردد.پارامترهای زیر را می توان در زمان انتخاب یک رایتر در نظر گرفت:

? سرعت نوشتن

ـ حداقل32: X تا 48 X پیشنهادی48: X تا 52 X

ـ حداکثر: 48 X تا 52 X پارامتر فوق، بیانگر سرعت نوشتن اطلاعات روی CD R است. بدیهی است هر اندازه سرعت فوق بیشتر باشد، مدت زمان کمتری صرف نوشتن اطلاعات روی CD خواهد شد.

? سرعت نوشتن مجدد

ـ حداقل: 16 X یا کمتر پیشنهادی: 24 X

ـ حداکثر32: X پارامتر فوق،بیانگر سرعت نوشتن روی یک CD RW است (CD با قابلیت نوشتن مجدد اطلاعات بر روی آن). مشخصه فوق ارتباطی با سرعت نوشتن روی دیسک های CD R (نوشتن یک مرتبه) نخواهد داشت.

? سرعت خواندن

ـ حداقل: 24 X به بالا پیشنهادی: 40 X تا 52 X

ـ حداکثر: 52 X پارامتر فوق، بیانگر سرعت خواندن اطلاعات ذخیره شده روی یک دیسک است.

? نرم افزار نوشتن CD

ـ حداقل: برخی اوقات ارائه می گردد.

ـ پیشنهادی: همواره با محصول ارائه می گردد. حداکثر: همواره با محصول ارائه می گردد. پارامتر فوق، اشاره به نرم افزارهای مورد نیاز به منظور ذخیره داده، موزیک و فرمت نمودن دیسک های CD RW دارد. تمامی تولیدکنندگان اصلی به همراه محصول تولیدی خود، نرم افزار خاصی را نیز ارائه می نمایند. برخی از تولید کنندگان علاوه بر ارائه نرم افزار اختصاصی نوشتن اطلاعات، نرم افزارهای دیگری را نیز به همراه محصول خود ارائه می دهند (نظیر نرم افزار ویرایش تصاوئر).

? اینترفیس برای درایوهای داخلی

ـ حداقل: IDE

ـ پیشنهادی IDE

ـ حداکثر: IDE و SCSI اینترفیس های IDE، در اغلب کامپیوترهای شخصی به عنوان یک استاندارد پذیرفته شده اند. برای استفاده از اینترفیس های SCSI می بایست بر روی کامپیوتر یک کارت اضافی نصب گردد(با فرض عدم پتانسیل ارائه شده توسط مادربرد).

? اینترفیس برای درایوهای خارجی

ـ حداقل2: /0 USB یا PC Card

ـ پیشنهادی2: /0 USB ، PC Card و یا Firewire

ـ حداکثر2: /0 USB ، PC Card و یا Firewire درایوها خارجی در کامپیوترهای Notebook ممکن است از یک اتصال 2 /0 USB ، یک اتصال سریعتر PC Card و یا یک FireWire استفاده نمایند. قبل از انتخاب یک درایو خارجی، می بایست از وجود اینترفیس لازم در کامپیوترمطمئن گردید. در صورتیکه سیستم دارای پورت 2 /0 USB نمی باشد،می توان درایو 2 /0 USB را از طریق پورت 1 /1 USB به سیستم متصل نمود، در چنین حالتی پورت فوق صرفاً قادر به حمایـت از سرعت 4X خواهد بود.

? بافر حافظه

ـ حداقل: دو مگابایت تا چهارمگابایت

ـ پیشنهادی: دو تا هشت مگابایت

ـ حداکثر: دو تا هشت مگابایت بافر، مسئولیت ذخیره سازی داده در زمان نوشتن اطلاعات بر روی CD را برعهده دارد. هر اندازه که ظرفیت بافر بیشتر باشد، با اشکالات کمتری مواجه بوده و پیشگیری لازم در ارتباط با خرابی CD انجام می شود.

? نکاتی دررابطه با تهیه رایتر

انتخاب یک درایو با سرعت مناسب. در صورت انتخاب یک رایتر با سرعت کم، زمان بیشتری برای نوشتن و خواندن اطلاعات صرف خواهد شد. بنابراین می توان پس از بررسی درایوهای موجود، نسبت به تهیه یک درایو با سرعت مناسب و از یک تولید کننده معتبر، اقدام نمود.استفاده از رایترهائی با اینترفیس IDE. درایوهای فوق دارای قیمت و سرعت مناسب بوده و به سادگی نصب می گردند.

استفاده از چهار مگابایت حافظه و یا بیشتر. ظرفیت بافر ارتباط مستقیمی با کارآئی سیستم دارد. انتخاب مناسب اینترفیس در درایوهای خارجی با توجه به نسبت سرعت و هزینه. درایوهائی که از پورت Firewire حمایت می نمایند، دارای بالاترین سرعت بوده و استفاده از آنان مشروط به حمایت از پورت فوق توسط سیستم است. سرعت درایوهائی که از پورت2.0 USB استفاده می نمایند نیز مناسب بوده و در عین حال قیمت آنان کمتر از نوع Firewire می باشد. درایوهائی که دارای پورت2.0 USB می باشند را می توان از طریق پورت1.1 USB نیز به خدمت گرفت و لی لازم است به این نکته توجه شود که در چنین حالتی سرعت نوشتن حداکثر 4X خواهد بود. دستگاههای PC Card دارای سرعت کمتری نسبت به Firewire می باشند. اطمینان از تطبیق نرم افزار ارائه شده با خواسته های موجود. کاربران به منظور نوشتن اطلاعات نیازمند استفاده از نرم افزارها خاصی می باشند. همه تولید کنندگان به همراه محصول خود، نرم افزارهای مورد نیاز را نیز ارائه می دهند. کاربران می توانند علاوه بر نرم افزارهای ارائه شده به همراه درایو خریداری شده از سایر نرم افزارهای موجود نیز استفاده نمایند. حمایت از تکنولوژی Mt. Rainer. در صورت استفاده از نسخه های لینوکس و یا ارتقای سیستم به نسخه جدید ویندوز، می توان از رایتری استفاده نمود که از تکنولوژی Mt. Rainer حمایت می نماید. (عملیات نوشتن بر روی این نوع درایوها مشروط به حمایت سیستم عامل، مشابه استفاده از یک فلاپی درایو می باشد. عدم نیاز به نرم افزارهای خاص به منظور نوشتن روی CD).

آیا پاک کردن فایل ها از کارت حافظه در حالی که کارت هنوز در دوربین شماست، موجب خراب شدن کارت حافظه شما می شود؟

شاید مطالب متفاوتی در این مورد مطالعه کرده باشید، اما قصد داریم در این مطلب قدری شما را از این سردرگمی در این زمینه نجات دهیم.

راه های زیادی برای خراب شدن کارت حافظه وجود دارد که به هرکدام به طور خلاصه می پردازیم. علاوه بر این چگونگی اجتناب از این مشکلات را نیز بررسی خواهیم کرد، اما در ابتدا خلاصه ای از کارت های حافظه و نحوه کارکرد آنها با دوربین و کامپیوتر را با هم بررسی می کنیم.

کارت های حافظه که فیلم دیجیتال نیز خوانده می شوند کارت هایی هستند که شما در دوربین تان جای می دهید و در اندازه ها و اشکال مختلفی یافت می شوند.

هفت نوع کارت در حال حاضر در دوربین های دیجیتال به کار می روند: کارت های فلش فشرده، کارت های حافظه هوشمند، کارت های چند رسانه ای، کارت های دیجیتال مطمئن(SD)، کارت های به غایت دیجیتال (XD)، حافظه الحاقی تولید سونی، و کارت های PCMCIA که کارت های پی سی نیز نامیده می شوند و عموماً در لپ تاپ به کار می روند.

کارت های حافظه، دستگاه های حافظه مطمئن نیز نامیده می شوند و دلیل این نامگذاری این است که آنها بر خلاف هارد دیسک کامپیوتر فاقد اجزای متحرک هستند و به همین دلیل خیلی کم خراب می شوند.

در مهندسی الکترونیک مدرن، کارت های حافظه در ابتدا چیپ های بی ارزشی بودند که "فرار" خوانده می شدند. به این دلیل که توانایی نگهداری اطلاعات را در حالتی که شارژ الکتریکی قطع نمی شد، مانند رم در کامپیوترها، را نداشتند.

نمونه بعدی چیپ ها غیر فرار بودند و اطلاعات توسط شرکت سازنده برای انجام امور معین در آنها قرار داده می شد(همانند ROM). با پیشرفت تکنولوژی، کارت ها توانایی پاک کردن و ذخیره سازی مجدد را پیدا کردند.

البته این کار فرایندی پر زحمت بود به این دلیل که چیپ می بایست به شرکت سازنده برگردانده شود. کارت ها توانایی این را یافتند که با استفاده از یک شارژ الکتریکی پاک شوند که محتویات آنرا یکجا پاک می کرد و البته این فرایند، کند بود.

پیشرفت بعدی به کارت های حافظه کنونی ختم شد که می توانند اطلاعات را با سرعت و بهره وری بسیار بالاتر ذخیره سازی و حذف نمایند.

کارت حافظه متشکل از تعداد پیچیده ای مدارهای مجتمع و چیپ است، چیپ هایی که تأمین کننده فضای ذخیره اطلاعات در یک کارت حافظه هستند شامل شبکه توری شکل از سیم های بسیار ریز است که این سیم ها که ضخامت شان از ضخامت موهای انسان کمتر است و "نانو وایر" خوانده می شوند.

اگر از بالا به این شبکه نگاه کنید آنها را همانند کاغذ گراف که در مدرسه استفاده می کردیم می بینید. یک دروازه در محل تقاطع هر سیم افقی و عمودی وجود دارد که هر گاه شارژی بالاتر از یک ولتاژ معین به دروازه وارد شود، بسته شده و بسته مسی مانند که باینری 1 را تولید می کند.

وقتی شارژ از میزان معینی نزول کند، دروازه بسته می شود، ارتباط قطع شده و کد باینری 0 تولید می شود.

تمام اطلاعات که روی کارت ها ذخیره می شوند به کدهای صفر و یک بیت تبدیل می شوند که امکان خوانده شدن آنها توسط یک کامپیوتر را ایجاد می کند.

برای آنکه بدانیم چرا کارت حافظه خراب می شود، نیاز داریم که چگونگی کارکرد آنرا با دوربین یاد بگیریم.

دوربین شما در واقع کامپیوتر بسیار پیچیده ای است که تنها هدفش برداشت و ذخیره سازی نور است.

وقتی شما دکمه شاتر را فشار می دهید، شاتر باز می شود، نور حسگر دوربین را تحریک کرده و کامپیوتر دوربین تان این اطلاعات را در بافر خود قرار می دهد.

بافر دوربین عملکرد رم در کامپیوتر را دارد و حافظه موقتی است که کامپیوتر دوربین می تواند اطلاعات را تا زمان ذخیره سازی در کارت حافظه، آنجا نگهداری کند.

در کامپیوتر خانگی شما، وقتی روی دکمه Save کلیک می کنید، اطلاعات موجود در رم شما روی دیسک سخت ذخیره می شود.

در دوربین ها نیازی به این کار نیست. دوربین به طور خودکار و پیوسته اطلاعات موجود در بافر یا بسته به میزان بافر موجود، اجزای دیگر دوربین و نرم افزار موجود در دوربین تان، ذخیره سازی می کند.

وقتی که بافر پر است دوربین باید پیش از اینکه به شما اجازه برداشتن عکس های بیشتر را بدهد، تمامی اطلاعات موجود در بافر را روی کارت ذخیره کند.

در هر صورت اگر شما دوربین را پیش از اتمام ذخیره سازی اطلاعات بافر در کارت حافظه خاموش کنید، اطلاعات شما از بین خواهد رفت.

? خدایا ،شما چه بافر بزرگی دارید!

بدون شک داشتن یک بافر بزرگ برای دوربین، امتیاز مهمی محسوب می شود.

دوربین های متداول امروزی می توانند بین یک تا سه فریم در ثانیه برداشت کنند که حداکثر برای هر نه فریم، دوربین باید برای انتقال اطلاعات بافر به کارت حافظه متوقف شود.

دوربین های حرفه ای سطح بالای SLR امروزی بافر کافی برای نگهداری چهل تصویر JPEG با کیفیت بالا یا بیست تصویر RAW را پیش از نیاز به توقف برای انتقال آنها به کارت دارا هستند و از زمانی که دوربین شروع به ذخیره سازی اطلاعات بافر در کارت حافظه می کند.

عکس برداری با سرعتی بیش از میزانی که دوربین شما قادر به مدیریت آن است یک از دلایل اصلی خراب شدن کارت حافظه است.

? سوال بعدی این است که اطلاعات چگونه در کارت سازماندهی می شود؟

همانند دیسک سخت کامپیوتر، کارت حافظه شما نیز یک جدول تخصیص فایل یا "FAT" دارد که لیستی از نشانگرهاست که به محل ذخیره اطلاعات معین اشاره می کنند.

این همانند جدولی از محتویات کارت شماست. اکثر کارت ها دارای دو کپی از این "FAT" هستند، هر دوی این کپی ها می توانند توسط کامپیوتر شما مورد استفاده قرار گیرند، اینجا یک امای بزرگ وجود دارد، اکثر دوربین ها تنها می توانند از کپی اول استفاده کنند.

این بدان معناست که اگر کپی اول FAT خراب شود، دوربین شما قادر به یافتن اطلاعات روی کارت نخواهد بود.

علاوه بر FAT، یک رکورد راه انداز اصلی نیز وجود دارد که برای برپا کردن "هندسه" کارت حافظه استفاده می شود.

پس از رکورد راه انداز اصلی، پوشه ریشه ای وجود دارد که قفسه قراردهی اطلاعات در کارت است. این بخش شامل زیر شاخه هایی است که اطلاعات در آنها ذخیره می شوند.

هر کدام از این نواحی دارای اشاره گرهایی هستند به مکانی که اطلاعات ذخیره شده است. برای مثال وقتی دوربین شما اطلاعات را در کارت ذخیره می کند نکته ای در FAT اضافه می شود که به دوربین یا کامپیوتر می گوید رکورد راه انداز اصلی برای یافتن اطلاعات کجا قرار دارد.

آنگاه رکورد راه انداز اصلی دوربین یا کامپیوتر را به یک زیرشاخه راهنمایی کرده و به محل اطلاعات اصلی اشاره می کند.

علت اینکه به تمامی این نکات اشاره کردیم این است که مشکلات اصلی که در کارت های حافظه یافت می شوند ریشه در خرابی یک یا بیش از یکی از این نواحی در کارت دارند.

حال که دانستیم چگونه کارت و دوربین به ارتباط متقابل می پردازند و ریشه بیشتر مشکلات کارت ها کجاست، اجازه بدهید پنج کابوس را درباره کارت های حافظه مرور کنیم:

? کارت های حافظه به گرما حساسند:

کارت های حافظه می توانند تغییرات بسیار سریع دما را تحمل کنند. قدرت تحمل آنها بین 25 تا 75 درجه سانتی گراد است.

? کارت های حافظه نیاز به یک منبع ثابت الکتریکی برای حفظ اطلاعات دارند:

کارت ها به گونه ای طراحی شده اند که می توانند اطلاعات را در غیاب منبع انرژی ذخیره کنند.

کارت ها مستعد خرابی بر اثرافتادن هستند:

کارت ها می توانند شوک حاصله معادل سقوط از ارتفاع تا ده فوتی را تحمل کنند.

اطلاعات پس از مدتی زایل می شوند!!!!

کارت حافظه با تکنولوژی ذاتی تصحیح خطا ساخته شده است تا این اطمینان را حاصل نماید اطلاعات شما زایل یا نابود نمی شود حتی پس از صد سال.

? کارت اگر در معرض میدان الکتریکی یا مغناطیسی قرار گیرد خراب یا پاک می شود:

اطلاعات روی کارت بر اثر الکتریسیته یا مغناطیس خراب نمی شود مگر آنکه بسیار قوی باشند. قرار دادن کارت در زیر ماشین های اسکن فرودگاه کاملا عاری از ایراد است ولی قرار دادن کنار گوشی موبایل را نمی توانیم تضمین کنیم.

بیشتر کارت های حافظه آسیب دیده نتیجه از دست رفتن اطلاعات هستند. با این وجود، اگر آسیب نتیجه صدمه فیزیکی به خود کارت باشد، اطلاعات موجود بر روی کارت، هرگز قابل بازیافت نخواهد بود.

آسیب فیزیکی به کارت های مدیا به ندرت رخ می دهد، و از معدود مشکلاتی است که مردم با کارت های شان پیدا می کنند.

? شایع ترین دلایل آسیب فیزیکی عبارتند از:

? آسیب های الکتریکی حاصل از قرار گرفتن در معرض میدان های مغناطیسی یا ولتاژهای بالا؛

? جریان های کوتاه، نتیجه قرار گرفتن طولانی در مجاورت آب یا رطوبت بالا؛

? آسیب به مدار ها، نتیجه قرار گرفتن در دمای بالا (بالای 167 درجه فارنهایت/ 75 درجه سانتی گراد) یا سرما (زیر 13 درجه فارنهایت/ 25 درجه سانتی گراد)؛

? آسیب های فیزیکی حاصل از ضربه به کارت، مانند خم کردن آن (این باعث ترک خوردن و شکستن چیپ ها و مدارها در داخل کارت می شود.)

? آسیب به یک چیپ خاص در داخل کارت به اسم کنترل کننده اطلاعات (Controller) که میانجی ارتباط میان کارت و دوربین است.

? اما مشکلات ناشی از از دست رفتن اطلاعات کاملاً شایع هستند، و به شدت موجب سرخوردگی و ناراحتی می شوند.

کارت های فلش مدیایی که اطلاعات آنها از دست رفته است، یکی از علایم زیر را نشان می دهند:

? کارت مدیا در دوربین شما کار می کند، ولی در کارت خوانِ متصل به رایانه شما کار نمی کنند؛

? وقتی سعی می کنید عکس ها را بر روی ال سی دی یا رایانه تان ببینید، کاراکترهای "خراب" ظاهر می شوند؛

? گفته می شود که کارت پر است اما هیچ فایلی بر روی آن وجود ندارد؛

? قرار دادن کارت در دوربین باعث می شود که دوربین هنگ کند؛

? کارت درون دوربین یا کارت خوان کار نمی کند، اما کارت های سازگار دیگر کار می کنند؛

? کارت قابل نوشتن یا پاک کردن نیست؛

? وقتی کارت را وارد می کنید، کارت خوان به هم می ریزد یا متوقف می شود، اما با کارت های سازگار دیگر کار می کند؛

? دوربین "خطای کارت" نمایش می دهد؛(Memory Error)

? وقتی کارت را داخل دوربین یا کارت خوان قرار می دهید، دستگاه می گوید که کارت نیاز به فرمت شدن دارد؛

? دوربین نشان می دهد که نسبت به همیشه فضای کمتری برای تصاویر دارید، در حالی که هیچ عکسی بر روی کارت وجود ندارد ( کارت 512 مگابایت شما به طور معمول توانایی ذخیره 150 تصویر JPEG با کیفیت بالا را دارد، اما فضا برای تنها 96 عکس نشان داده می شود، و این در حالی است که هیچ تصویری بر روی کارت وجود ندارد.)؛

? وقتی یک ابزار دیسکی، مانند اسکن دیسک، روی کارت استفاده می کنید، سکتورهای خراب بر روی کارت نشان داده می شوند؛

? دوربین شما با قرار دادن کارت در آن، خاموش نمی شود؛

? وقتی کارت را فرمت می کنید، ظرفیت اشتباه اعلام می کند.

? چه چیزی موجب این اختلالات می شود؟

سؤال خوبی است. در اینجا به علل اصلی اختلال در فلش مدیا اشاره می کنیم:

? خاموش کردن دوربین در حالی که بافر همچنان در حال نوشتن بر روی فلش مدیا است (این احتمالاً اصلی ترین دلیل خراب شدن فلش مدیا است. )؛

? خارج کردن مدیا کارت از دوربین در حالی که بافر همچنان در حال نوشتن بر روی کارت فلش مدیا است (این احتمالاً دومین دلیل عمده خراب شدن فلش مدیا است. )؛

? خارج کردن فلش مدیا از کارت خوان در حالی که هنوز فایل هایی را از روی کارت بر روی رایانه تان باز شده دارید؛

? خارج کردن فلش مدیا از کارت خوان، در حالی که آن هنوز در حال کپی کردن فایل هایی بر روی هارد درایو رایانه شماست یا چراغ فعال هنوز چشمک می زند؛

? بر روی مکینتاش – خارج کردن فلش مدیا بدون آنکه اول علامت دوربین یا کارت خوان را حذف کنید؛

? بر روی ویندوز ان تی، خارج کردن کارت بدون آنکه اول مبادلة ایمن را فعال کنید؛

? بر روی ویندوز ME ،2000، و XP، خارج کردن کارت بدون آنکه اول آن را متوقف کنید؛

? باز کردن، خارج کردن، پاک کردن، یا منتقل کردن فایل ها بر روی کارت حافظه تان، در حالی که با استفاده ? از یک تماس USB/ فایروایر به کارت خوان یا دوربین، کارت را به رایانه تان متصل کرده اید؛

استفاده از یک کارت حافظه موجود که بدون آنکه اول در دوربین شما از نو فرمت شود، بارها مورد استفاده قرار گرفته است؛

? فرمت دوباره کارت فلش مدیا با استفاده از رایانه به جای دوربین ( ابزار فرمت دوباره بر روی رایانه ها پیچیده تر از آنهایی هستند که بر روی دوربین شما قرار دارند، و به همین دلیل می توانند باعث ناسازگاری میان کارت و دوربین شما شوند. )؛

? ادامه دادن به گرفتن تعداد زیادی عکس، وقتی که باتری های دوربین شما ضعیف یا در حال خالی شدن هستند؛

? با یک کارت در کارت خوان متصل به رایانه تان، باز کردن کارت برای دیدن آنکه چه چیزی بر روی کارت است، و بعد خارج کردن آن و قرار دادن یک کارت دیگر، بدون آنکه کارت اول ابتدا به شکل مناسبی بسته و خارج شده باشد.

? اما چگونه از خراب شدن فلش مدیای خود جلوگیری کنید؟

قبل از همه عادت های کاری خوب در خود ایجاد کرده و احتیاط های ساده ای را به انجام دهید. اینجا فهرستی از کارهایی که باید برای مراقبت از کارت های تان و جلوگیری از خراب شدن شان انجام دهید، وجود دارد:

? قبل از آنکه کارت فلش مدیا را از دوربین تان خارج کنید، چند لحظه منتظر شوید تا دوربین نوشتن اطلاعات از بافر روی کارت را تمام کند، و اگر دوربین تان چراغ فعال چشمک زن دارد، مطمئن شوید که دیگر چشمک نمی زند. ( این احتمالاً ایدة خوبی است که اول منتظر شوید دوربین نوشتن را تمام کند و بعد، قبل از خارج کردن کارت، دوربین را خاموش کنید. )؛

? قبل از آنکه دوربین تان را خاموش کنید، چند لحظه صبر کنید تا دوربین نوشتن اطلاعات از بافر بر روی کارت را خاتمه دهد، و چراغ چشمک زن فعال دوربین، اگر وجود دارد، از کار بیفتد؛ از میزان پر بودن کارت خود آگاه باشید و آن را عوض کنید، یا اطلاعات روی آن را به رایانه، سی دی، یا هر ابزار ذخیرة دیگر منتقل کنید، پیش از آنکه به عکاسی ادامه دهید ( وقتی کارت ها خیلی پر می شوند، می توانند بر روی هِدِر کارت و FAT بنویسند، که می توانند موجب شوند دوربین/رایانه نتواند اطلاعات را بر روی کارت پیدا کند. )؛

پس از آنکه عکس های تان را به رایانه یا هر ابزار ذخیرة دیگری منتقل کردید و از سلامت آنها مطمئن شدید، کارت خود را در داخل دوربین از نو فرمت کنید. ( این ایدة خوبی است که پس از ریختن فایل های عکس های تان از روی کارت به رایانه، با ثبت آنها بر روی یک سی دی/ دی وی دی، نسخة پشتیبانی از آنها تهیه کنید. )؛

? همیشه قبل از آنکه در طول روز برای عکاسی از خانه خارج شوید، باتری های تازه در دوربین تان بگذارید – وقتی باتری های تان ضعیف می شوند، آنها را با باتری های نو عوض کنید، به این ترتیب، دوربین تان همیشه نیرو برای نوشتن اطلاعات از بافر بر روی فلش مدیا خواهد داشت. ( وقتی نزدیک خانه هستید، همیشه یک سری باتری پشتیبان همراه داشته باشید – وقتی به تعطیلات می روید، مطمئن باشید حداقل دو سری باتری پشتیبان و شارژر آنها را همراه خود دارید. )؛

? زمان فشردن دکمة شاتر، زمان کافی در نظر بگیرید، تا به دوربین تان اجازه دهید بدون پر کردن بافر، اطلاعات را بر روی کارت بنویسد. ( به خصوصیات دوربین تان در دفترچة راهنمای آن نگاه کنید تا بفهمید دوربین تان قادر به ثبت چند فریم در ثانیه است، و چند ثانیه زمان برای یک ردیف عکاسی پیش از پر شدن بافر نیاز دارد. )؛

? کارت های فلش مدیای خود را از منابع الکتریکی قوی ( الکتریسیتة ساکن حاصل از راه رفتن بر روی فرش در زمستان می تواند شارژ ولتاژیِ بسیار بالایی تولید کند و برای آسیب رساندن به یک کارت کافی باشد ) و میدان های مغناطیسی قوی ( دستگاه های اشعه ایکس و اسکنرهای فرودگاه ها بی خطر هستند، اما برخی از دستگاه های اشعه ایکس قوی تر تازه که برای بازرسی بار مورد استفاده قرار می گیرند، می توانند به کارت های شما آسیب برسانند – اگر شک دارید یاخیالتان ناراحت است، کارت های فلش مدیای خود را در هواپیما همراه خود داشته باشید.)؛

? فلش مدیای خود را تنها پس از آنکه ارتباط کارت با رایانه تان قطع، و چراغ فعال از چشمک زدن باز ایستاد، از کارت خوان خارج کنید؛

? اگر کارت تقریباً پر است، تا زمان کپی کردن عکس ها بر روی رایانه تان صبر کرده و بعد، فایل ها را ویرایش یا پاک کنید. ( اگر پاک کردن یک یا دو عکس ضروری باشد، مهم نیست، اما بهتر آن است که تا زمان انتقال کامل و ایمن فایل ها به هارد رایانه تان، صبر کنید )

اگر بیش از یک دوربین دیجیتال دارید، سعی کنید کارت های هر کدام را از هم جدا نگهدارید. عکاسی با یک دوربین و بعد انتقال کارت آن به دوربین بعدی و عکاسی دوباره، می تواند باعث خرابی کارت شود.

اکنون شما می دانید که چه چیزهایی باعث خرابی کارت های فلش مدیا می شود، و چگونه می توانید از آنها اجتناب کنید. با این همه، اگر کارت های شما با تمام مراقبتی که به خرج می دهید خراب شوند، چه باید بکنید؟ پیش و بیش از همه، کارت خود را از نو فرمت نکنید یا سعی نکنید عکس ها را پاک کنید.

اگرچه، فرمت دوبارة کارت تان، اطلاعات را به شکل فیزیکی از میان نخواهد برد، اما اطلاعات را بر روی FAT کارت ها تغییر داده، و به این ترتیب، یافتن اطلاعات بر روی کارت غیرممکن شده، و کارت، خالی خوانده می شود ( اصطلاحاً، صفر شدن کارت گفته می شود ).

بهترین راه برای بازیافت اطلاعات از یک کارت آسیب دیده، استفاده از یکی از چندین برنامه های نرم افزاریِ بازیافت اطلاعات است که در بازار موجود هستند.

این برنامه ها می توانند تصاویر را از کارت های خراب و یا پاک شده، نجات دهند. بیشتر این برنامه ها می توانند اطلاعاتِ از دست رفته را از منبعی از ابزارهای چندرسانه ای شامل اطلاعات از دوربین های دیجیتال، ام پی تری پلیرها، پی دی اِی ها و گوشی های تلفن همراه، بازیافت کنند.

به علاوه، بیشتر برنامه های نجات، شامل تدابیری برای بازیافت اطلاعات کارت های کامپکت فلش ( نوع 2/1 )، میکرودرایوهای آی بی اِم، اسمارت مدیا کارت ها، مولتی ـ مدیا کارت ها، سکیور دیجیتال کارت ها، مموری استیک ها، و ابزارهای ذخیره سازی دیگر همچون هارد دیسک درایوها، و دیسک های فلاپی هستند.

اگر کارت تان را از نو فرمت کنید، معمولا این برنامه ها بر روی شان مؤثر نخواهند بود. بسیاری از تولیدکنندگان هم، نرم افزارهای اختصاصی ای دارند که به کار بازیافت اطلاعات از کارت های همان تولیدکننده می آید؛ با این همه، اگر کارت تازه ای از تولید کننده دیگری می خرید، نمی توانید نرم افزار بازیافت اطلاعات کارت قبلی تان را برای کارت آسیب دیدة جدید استفاده کنید.

در اینجا فهرست تعدادی از بهترین نرم افزارهای بازیافت اطلاعات را می توانید مشاهده کنید:

? Data Rescue"s PhotoRescue

? PhotoOne Recovery

? Zero Assumption Digital Image Recovery

? Media Undelete

? Digital PhotoRescue Professional

اکنون می دانید که چگونه می توانید از کارت های فلش مدیای خود مراقبت کنید، اگر آسیب دیدند چه رفتاری پیش بگیرید، و چه نرم افزاری را به کار ببرید تا آنها را ترمیم کنید.

با اتخاذ رفتارهای کاری مناسب و به خرج دادن کمی بردباری، برای زمانی طولانی از آسیب در امان خواهید بود. تنها کاری که باقی مانده، پیش رفتن و گرفتن عکس های زیباست !!!!